Πριν από λίγες ημέρες, η FΙΑΤ σταμάτησε την παραγωγή της τρίτης γενιάς του Punto. Το μοντέλο αποκαλύφθηκε το φθινόπωρο του 2005, είχε μια καριέρα 13 ετών, εξαιρετική μεγάλη διάρκεια για ένα αυτοκίνητο, καθώς η ανανέωση είθισται να γίνεται, κατά μέσο όρο, κάθε επτά χρόνια.

Πάρτε για παράδειγμα τη σταδιοδρομία του Clio: Η τρίτη γενιά του έκανε το ντεμπούτο της ταυτόχρονα με το Punto. Στη συνέχεια, η τέταρτη ντεμπουτάρισε στο τέλος του 2012, και η Renault προετοιμάζεται ενεργά για την λανσάρισμα της πέμπτης το 2019.

Το Punto ήταν ένα από τα παλαιότερα μοντέλα, χωρίς ένα κύριο ανασχεδιασμό, που κυκλοφορούσαν ακόμα στην Ευρώπη. Εξάλλου, στις μαζικές αυτοκιντοβιομηχανίες, είναι δύσκολο να βρεις σήμερα γηραιότερα μοντέλα. Φυσικά, ένα πολύ παλιό μοντέλο που αφήνει το αυτοκινητικό προσκήνιο δεν είναι κάτι το εξαιρετικό. Συμβαίνει τακτικά. Υπήρξε για παράδειγμα το Land Rover Defender το 2016. Αλλά το 2018 είναι η χρονιά που τη χαρακτηρίζει ένας μεγάλος αριθμός «θανάτων». Μια πραγματική εκατόμβη μεταξύ των γερασμένων μοντέλων.

Είναι απλό: Αν έπρεπε να κάνουμε τη λίστα με τα Τοπ 10 από τα παλαιότερα αυτοκίνητα που πωλούνταν στις εκθέσεις πριν από ένα χρόνο, σήμερα η πλειονότητά τους έχει πάρει την άγουσα για το χρονοντούλαπο της Ιστορίας. Και δεν είναι ασήμαντα. Τους τελευταίους μήνες, χωρίς το Punto, τουλάχιστον έντεκα ακόμη δεινόσαυροι εγκατέλειψαν τη σκηνή. Ευτυχώς, σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις, με διαδοχή.

Πολλοί πολύτιμοι λίθοι της βρετανικής αυτοκίνησης αποσύρθηκαν ύστερα από πολύ καιρό, αλλά με αντικαστάτες: Rolls Royce Phantom, Bentley Continental GT και Aston Martin V8 Vantage. Τα πρώτα δύο είχαν λανσαριστεί εμπορικά το 2003. Σημειώστε ότι αν και η Bentley είχε ανασχεδιαστεί σε βάθος, στη Rolls δεν είχε πειραχτεί τρίχα. Η Aston από την πλευρά της κράτησε 15 χρόνια.

Κάμποσοι μαχητές του off-roading μας κούνησαν επίσης το μαντήλι ύστερα από χρόνια καλής και πιστής εξυπηρέτησης. Οι αποχωρήσεις ξεκίνησαν με το SsangYong Rexton, το οποίο ντεμπουτάρισε (υπό τα σήματα της Daewoo) το 2002! Στη συνέχεια τη σκυτάλη πήρε η Mercedes-Benz G-Class, της οποίας οι βάσεις της δεύτερης γενιάς είχαν τις ρίζες τους στο 1990. Και ύστερα ήρθε ο καιρός της τρίτης γενιάς του Suzuki Jimny να αποσυρθεί. Το μοντέλο χρονολογείτο από το 1998 και από τότε δεν άλλαξε αισθητικά! Σε λίγες εβδομάδες θα είναι και το τέλος για το Mitsubishi Pajero 4, το οποίο λανσαρίστηκε το 2006!

Μεταξύ των άλλων που εκριζώθηκαν από την παγκόσμια γκάμα των μοντέλων, περιλαμβάνεται η δεύτερη γενιά των Citroën Berlingo και Peugeot Partner, τα οποία μας είπαν «αντίο» ύστερα από έντεκα χρόνια ζωής. Και παραμένοντας στη Γαλλία, η C5 της Citroën σταμάτησε ύστερα από δέκα χρόνια καριέρας, ενώ και η C4 χάτσμπακ εξαφανίστηκε εφέτος ύστερα από δέκα χρόνια παρουσίας της δεύτερης γενιάς της χωρίς σημαντική μεταβολή. Στο ίδιο μοτίβο, ένα ακόμη μοντέλο της FCA. Η Alfa Romeo MiTo μας αφήνει κι αυτή χρόνους ύστερα από δέκα χρόνια καριέρας, χωρίς σημαντικό ανασχεδιασμό.

Σε ένα ελαφρώς διαφορετικό μητρώο, ας καταχωρήσουμε επίσης τον Σκαραβαίο που, ακόμα κι αν η τελευταία γενιά χρονολογείται «μόνο» από το 2011, αποχωρεί ως όνομα (άντε και όψη) σχεδόν 80 χρόνια ύστερα από την εμφάνιση του αυθεντικού, πρώτου μοντέλου.

Πώς μπορούμε να εξηγήσουμε μια τέτοια εκατόμβη; Μπορεί κάποιος ισχυριστεί ότι πρόκειται απλώς για συγκυρία; Αυτό δεν είναι εντελώς αναληθές, διότι σε ορισμένες περιπτώσεις ακολουθείται απλώς ο προγραμματισμός του ημερολογίου κάθε κατασκευαστή. Κάποιοι λοιπόν δεν βιάζονται να ανανεώσουν μοντέλα ή δεν το κάνουν στο χρόνο που επιβάλλει η αγορά, δίδοντας προτεραιότητα σε άλλα πρότζεκτ. Ειδικά εδώ, που αναφερθήκαμε κυρίως σε μοντέλα των οποίων τα χαρακτηριστικά ευνοούν την πολυετή σταδιοδρομία: Εμβληματικά αυτοκίνητα που δεν χρειάζονται να ανανεώνονται συχνά, μοντέλα με χαμηλή διεισδυτικότητα στην αγορά κ.λπ.

Ωστόσο, υπάρχει ένα στοιχείο εκτός των κατασκευαστών που ευνοεί το φαινόμενο αυτό: Η μετάβαση στα νέα αντιρρυπαντικά πρότυπα, βάσει ενός πιο αυστηρού, παγκόσμιου κύκλου μέτρησης, του WLTP. Αυτές οι υπερήλικες λοιπόν δεν θα ήταν πλέον σε θέση είτε θα ήταν σύμφορο να συμμορφωθούν μέχρι την 1η Σεπτεμβρίου, οπότε η άγουσα προς το κοιμητήριο ήταν αναπόφευκτη.