Όσο εμβληματικό κι επιτυχημένο και να είναι ένα μοντέλο, δεν μπορεί από μόνο του να στηρίξει μια φίρμα. Γι’ αυτό και η Porsche δεν περιορίστηκε στην 911, αλλά επέκτεινε την γκάμα της με την Cayenne και την Panamera.

Ανάλογο πρόβλημα αντιμετώπιζε και η Mini: Καλό και trendy το κλασικό της 3θυρο μοντέλο για τους νέους και τους εργένηδες, όμως όταν μεγάλωναν και αποκτούσαν οικογένεια δεν μπορούσε πλέον να καλύψει τις ανάγκες τους. Για να μην τους χάνει λοιπόν από πελάτες, έφτιαξε το Countryman. Με 5 κανονικές πόρτες (όχι θυρίδες τύπου Clubman), με χώρους για 4 ή και 5 ενήλικες, και με την έξτρα δυνατότητα να κινείται σε χιονισμένους ή δύσβατους δρόμους.

Για να ικανοποιήσει αυτές τις απαιτήσεις, το Mini έπρεπε να μεγαλώσει. Πολύ. Σχεδόν 40 cm σε μήκος, πάνω από 10 cm σε πλάτος και 15,5 σε ύψος, με την απόσταση από το έδαφος να αυξάνεται στα 14,9 cm. Μιλάμε δηλαδή για διαστάσεις που πλησιάζουν αυτές ενός μικρομεσαίου crossover σαν το Skoda Yeti.

Το Countryman όμως έπρεπε να είναι και άμεσα αναγνωρίσιμο ως Mini, οπότε κληρονόμησε την όρθια, τετραγωνισμένη γραμμή, τις αναλογίες και τις χαρακτηριστικές λεπτομέρειες του μικρού του αδελφού. Το αποτέλεσμα είναι κάπως παράξενο, ιδίως αν δεις το Countryman δίπλα σε άλλα αυτοκίνητα. Δείχνει σαν Mini από τη χώρα των γιγάντων. Πάντως είναι πιο αρμονικό και πιο κοντά στο πρότυπό του απ’ ό,τι η Panamera ή η Cayenne σε σχέση με την 911. Καταλαβαίνεις αμέσως ότι είναι Mini, αρέσει στον γυναικόκοσμο και δεν είναι πολύ κακό αεροδυναμικά (Cx=0,36, ίδιος με του 3θυρου).

Mini της παρέας
Η αύξηση των διαστάσεων έφερε το επιθυμητό αποτέλεσμα: Το πίσω κάθισμα δεν είναι πλέον μόνο για παιδιά, αλλά μπορούν να καθίσουν με άνεση δύο αρκετά ψηλοί ενήλικες – ή κι ένας τρίτος για μικρότερες διαδρομές. Οι πίσω πόρτες είναι όσο πρέπει μεγάλες για εύκολη πρόσβαση και οι πλάτες των πίσω καθισμάτων είναι ανακλινόμενες. Επιπλέον, μπορείς να σύρεις το κάθισμα μπρος-πίσω αυξομειώνοντας αντίστοιχα το χώρο αποσκευών.

Το πορτμπαγκάζ –με τη μεγάλη, συμβατική πλέον πόρτα– φαίνεται εκ πρώτης όψεως μικρό. Όμως κάτω από το δάπεδο υπάρχει αρκετός επιπλέον χώρος οπότε η συνολική χωρητικότητα φτάνει στο επίπεδο ενός Golf. Όταν όμως διπλώσεις τις πλάτες των καθισμάτων, ο χώρος δεν είναι αντίστοιχος του Golf ενώ παρουσιάζει κι ένα μεγάλο σκαλοπάτι.

Από μηχανική άποψη, το Countryman δεν διαφέρει από τα άλλα Mini. Στην έκδοση Cooper S έχουμε τον ίδιο κινητήρα turbo άμεσου ψεκασμού με σύστημα Valvetronic, το ίδιο 6άρι κιβώτιο, την ίδια ανάρτηση (McPherson μπροστά, πολλαπλών συνδέσμων πίσω), τα ίδια φρένα. Διαφορά υπάρχει μόνο όταν πρόκειται για το ALL4, που έχει επιπλέον έναν ηλεκτρομαγνητικό κεντρικό συμπλέκτη. Συνδεδεμένος με το κύκλωμα του DSC, αυτός έχει άμεσες αντιδράσεις (κάτω από 0,1”) και μπορεί να στείλει πίσω θεωρητικά μέχρι και το 100% της ροπής.

Mini αλλά όχι καρτ
Μπαίνοντας στο Countryman βρίσκεσαι σ’ ένα γνώριμο περιβάλλον: ξεχωριστή σχεδίαση, ποιοτικά υλικά αλλά και αλλοπρόσαλλη εργονομία. Το τεράστιο κεντρικό ταχύμετρο δεν έχει λόγο ύπαρξης, οι διακόπτες είναι μικροί, στριμωγμένοι στη σειρά, στη βάση της κονσόλας, και το χειρόφρενο τύπου «γκάζι αεροπλάνου» αποδεικνύεται δύσχρηστο. Η θέση οδήγησης είναι όμως πολυρυθμιζόμενη και σωστή, ενώ το όρθιο παρμπρίζ και τα άλλα 7 παράθυρα προσφέρουν καλή ορατότητα.

Ο κινητήρας των 184 PS έχει εδώ να αντιμετωπίσει 250 kg παραπάνω απ’ ό,τι στο 3θυρο Cooper S, οπότε αναμενόμενα έχει χάσει κάτι από τη σπιρτάδα του. Παραμένει όμως δυνατός, με ροπή που έρχεται από χαμηλά («φουσκώνει» στις 1.800 rpm) και αρκετή ευστροφία ψηλά. Σε συνδυασμό με το θετικό, γρήγορο και σωστά κλιμακωμένο κιβώτιο, δίνει στο Countryman πολύ αξιόλογες επιδόσεις.

Με 8,0” στα 0-100 km/h και 29,0” στο χιλιόμετρο, το Mini ρίχνει 0,7” και 1,2” αντίστοιχα στο τετρακίνητο Skoda Yeti 1.8 TSI, ενώ οι υπέρ του διαφορές στις ρεπρίζ είναι ακόμα μεγαλύτερες, στις ψηλές ιδίως στροφές και ταχύτητες (80-110 με 3η σε 4,1” αντί 4,7” και 110-140 με 5η σε 8,0” αντί 10,6”). Παρά τις επιδόσεις του μάλιστα, το Mini δεν είναι καθόλου βενζινοβόρο: 10,4 lt/100km για όλη την περίοδο της δοκιμής μας, μαζί με τις μετρήσεις – χάρη, μεταξύ άλλων, και στο Start/Stop.

Η «ταμπακέρα» όμως είναι αν το Countryman στρίβει σαν Mini. Με μια λέξη, ναι. Το τιμόνι του είναι ασυνήθιστα γρήγορο (2,4 στροφές) και το μπροστινό σύστημα ζωηρό σε απόκριση. Παρά το ψηλό κέντρο βάρους και την υπερυψωμένη θέση οδήγησης, το αμάξωμα γέρνει πολύ λιγότερο απ’ ό,τι θα περίμενες.

Το περιθώριο πλευρικής πρόσφυσης είναι μεγάλο, η ελκτική πρόσφυση πρακτικά ανεξάντλητη, ενώ στις παρατεταμένες στροφές νιώθεις και τους πίσω τροχούς να σπρώχνουν, κάνοντας το ζύγισμα πιο ουδέτερο. Το Countryman μπορεί να μην είναι «καρτ» σε αίσθηση, σαν το 3θυρο Cooper, αλλά από την άλλη έχει σαφώς πιο άνετη ανάρτηση. Golf δεν θα το έλεγες, όμως δεν κοπανάει δυσάρεστα ακόμα και με τους 18άρηδες τροχούς που φορούσε το αυτοκίνητο της δοκιμής μας.

Όσο για τα φρένα, έχουν αίσθηση και προοδευτικότητα, αν και δεν ενθουσιάζουν σε αντοχή και αποστάσεις ακινητοποίησης (110-0 km/h σε 48,7 m έναντι 46,6 του Yeti).

Διάνα στην καρδιά
Τελικά το Countryman κάνει διάνα στο στόχο: Προσφέρει τους χώρους και την πρακτικότητα (συν τις δυνατότητες κίνησης σε δύσκολες συνθήκες, στην περίπτωση του ALL4) που λείπουν από το 3θυρο Mini, χωρίς να χάσει την ξεχωριστή του εμφάνιση και οδηγική αίσθηση. Με την ψυχρή λογική, υπάρχουν άλλα αντίστοιχα αυτοκίνητα με σαφώς καλύτερη σχέση τιμής/αξίας. Όμως όποιος έχει ήδη Mini δεν θα διστάσει να κάνει το βήμα, ενώ θα υπάρξουν σίγουρα κι άλλοι που θα είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν επιπλέον για την επιλογή της καρδιάς.  

Τι λέει το DRIVE
Ό,τι έλειπε από το Mini, το προσφέρει, χωρίς να χάσει σε χαρακτήρα. Δείχνει όμως αφύσικα μεγάλο για Mini
Κινητήρας 4κύλινδρος σε σειρά, 1.598 cc, 2EEK 16v με Valvetronic, άμεσος ψεκασμός & Turbo, 184 PS / 5.500 rpm, 24,5 kgm / 1.600-5.000 rpm
Μετάδοση Χειροκίνητο κιβώτιο 6 σχέσεων, αυτόματη τετρακίνηση
Βάρος 1.480 kg
Επιδόσεις 0-100 km/h σε 8,0”, τελική 210 km/h
Μέση κατανάλωση 10,4 lt/100km
Μετρήσεις DRIVE