Τα αυτοκίνητα που θεωρούμε «συλλεκτικά» δεν είναι απαραίτητα παλιά -όπως η BMW 750i E38 με την οποία θα ασχοληθούμε. 

Είναι εκείνα που έχουν κάτι το ιδιαίτερο, κάτι που τα κάνει να ξεχωρίζουν και να αξίζουν διατήρησης. Είτε λόγω περιορισμένης παραγωγής είτε επειδή αντιπροσωπεύουν μια συγκεκριμένη εποχή ή φιλοσοφία. Ένας χαρακτηριστικός κινητήρας, ένα μοναδικό σασί, ένας σχεδιασμός με βαριά υπογραφή... Και φυσικά, η προοπτική να δουν την αξία τους να ανεβαίνει. Άρα, η ιδανική στιγμή για να αποκτήσει κάποιος ένα τέτοιο αυτοκίνητο είναι πριν το κάνει… το κύμα των υπολοίπων.

Η BMW 750i E38 παραμένει ακόμη μια προσιτή είσοδος στον κόσμο των V12 και ένα από τα πιο αξιόπιστα, καλοφτιαγμένα αυτοκίνητα που λανσάρισε ποτέ το Μόναχο

Στα μέσα της δεκαετίας του ’90, η BMW βρισκόταν στην κορυφαία στιγμή της στην ποιότητας κατασκευής. Η 7 Series E38 αποτελεί ίσως το πιο χαρακτηριστικό δείγμα: Aυστηρή, ποιοτική, καλοζυγισμένη σε κάθε λεπτομέρεια. Ήταν επιπλέον η τελευταία 7άρα με το «παραδοσιακό» ταμπλό της BMW -εκείνο το εκλεπτυσμένο, συμμετρικό, στραμμένο προς τον οδηγό. Όλα αυτά μέσα σε ένα καβούκι με διαχρονικό, κλασικό στιλ.

Στην κορυφή της γκάμας, η 750i με τον V12 συγκέντρωνε όλη τη μηχανολογική ευγένεια που μπορούσε να προσφέρει το Μόναχο. Ύστερα από αυτή, προφανώς κατά προσωπική άποψη, καμία άλλη «ναυαρχίδα» του Μονάχου δεν συνδύασε ξανά τόση ισορροπία ανάμεσα σε τεχνολογία, ποιότητα και χαρακτήρα.

Το αυτοκίνητο παρουσιάστηκε τον Ιούνιο του 1994 και αποτέλεσε την τρίτη γενιά της 7 Series -με κωδικό E38. Η γενική γραμμή θύμιζε την προκάτοχο της, E32. Κάτι βέβαια λογικό και αναμενόμενο, καθώς πάτησε πάνω στο σχέδιο των Claus Luthe και Ercole Spada. Τη σχεδιαστική εξέλιξη ανέλαβε ο Boyke Boyer, ο οποίος την έκανε πιο καθαρή, πιο αεροδυναμική, πιο μοντέρνα χωρίς να χάσει το κύρος της.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ BMW 850i 1989-1992, επανερμηνεύοντας το Grand Touring [video]

Κάτω από το διακριτικό αμάξωμα, η Ε38 βελτίωσε ό,τι ήδη λειτουργούσε σωστά: Νέα εμπρός ανάρτηση με διπλή κάτω άρθρωση, πίσω άξονας πολλαπλών συνδέσμων -η οδική συμπεριφορά να θυμίσουμε ότι ήταν κορυφαία για τα δεδομένα της εποχής.

Στο Σαλόνι του Παρισιού το 1994, η BMW παρουσίασε την κορυφαία 750i, συνεχίζοντας την παράδοση του V12 της E32. Ο κινητήρας M73 ήταν εξέλιξη του M70, μεγαλύτερος σε κυβισμό φτάνοντας τα 5,4 λίτρα και αποδίδοντας 326 άλογα. 

Μηχανολογικά διατήρησε όμως τη φιλοσοφία απλότητας: Δύο βαλβίδες ανά κύλινδρο, ένας εκκεντροφόρος ανά σειρά κυλίνδρων. Αυτή η επιλογή, μακριά από την υπερβολή του M120 της Mercedes-Benz S600 (4βάλβιδος με 2x2 ΕΕΚ), έκανε την BMW πιο «γήινη» σε συντήρηση και αξιοπιστία.

Αναμενόμενα το βάρος της ήταν μεγάλο, λίγο κάτω από δύο τόνους. Όσον αφορά τις επιδόσεις, χρειαζόταν για το σπριντ των 0-100 km/h, 6,6 δευτερόλεπτα με την τελική ταχύτητα να περιορίζεται ηλεκτρονικά στα 250 km/h. 

Προφανώς οι επιδόσεις δεν ήταν το ζητούμενο σε ένα τέτοιο αυτοκίνητο. Σημασία είχε η μεταξένια λειτουργία, η ηρεμία και η αίσθηση πληρότητας που μόνο ένας V12 μπορούσε να προσφέρει.

Η τιμή στην εποχή της; Ανατρέχοντας στα αρχεία του DRIVE, το μοντέλο εντάχτηκε στους ελληνικούς καταλόγους το 1998, στη μακριά έκδοση 750iL, και κόστιζε 58.430.000 δραχμές, το ισόποσο 171.475 ευρώ (ονομαστικά, χωρίς προσαρμογή πληθωρισμού) -πραγματική πολυτέλεια. 

Η 750i ερχόταν κατόπιν παραγγελίας με την τιμή της στις 53.750.000 δρχ. ή €157.740, επίσης χωρίς προσαρμογή πληθωρισμού. Σε σημερινή αξία, με βάση τον ΔΤΚ (Ελλάδα, ~60 % σωρευτικός πληθωρισμός από 1998), η ισοτιμία θα την ανέβαζε στις €250.000–€255.000. 

Στην ελληνική πραγματικότητα της εποχής, μια τέτοια τιμή έθετε την «κοντή» 750i σε άμεση αντιπαράθεση με την Mercedes-Benz S500, που κινούνταν λίγο πάνω από τα 50 εκατ. δρχ., την ίδια στιγμή που η S600 (V12) πλησίαζε τα 65 εκατ. δρχ. 

Η BMW, λοιπόν, κρατούσε τη 750iL ως επίσημη «ναυαρχίδα προβολής», γι’ αυτό και δεν μπήκε ποτέ σε λίστες τιμών η κοντή 750i. Κι αν θέλετε, τα νούμερα παραγωγής δείχνουν σαφώς τον καλύτερο εμπορικό διασκελισμό της μακριάς έκδοσης: 750i, 8.000 αυτοκίνητα και 750iL, 15.000 αυτοκίνητα. 

Όπως περιμένετε, ο εξοπλισμός κινιόταν εκτός της εποχής της. Η 750i ερχόταν πλήρως εξοπλισμένη με χειροκίνητο (!) ή αυτόματο 5άρι κιβώτιο, σαλόνι ντυμένο με δέρμα και εμπρός καθίσματα με ηλεκτρικές ρυθμίσεις, διζωνικό κλιματισμό, cruise control, ηχοσύστημα, υπολογιστή ταξιδιού, διπλά τζάμια, ABS, traction control, ρυθμιζόμενη ανάρτηση με αυτόματη ισοστάθμιση, αισθητήρες παρκαρίσματος και -για πρώτη φορά παγκοσμίως- σύστημα πλοήγησης που τότε κόστιζε μια μικρή περιουσία.

Για όσους ήθελαν κάτι ακόμα πιο αποκλειστικό, υπήρχε και η 750iL -η μακρύτερη εκδοχή. Με 14 cm μακρύτερο μεταξόνιο, πίσω καθίσματα ηλεκτρικά ρυθμιζόμενα, διαχωριστικό καμπίνας, αναβαθμισμένη ηχομόνωση και κλιματιστική μονάδα.

Αν και αντιπροσώπευε μικρό ποσοστό των συνολικών πωλήσεων της 7 Series, η 750i αναβαθμίστηκε σταδιακά: Tο 1995 απέκτησε ESP και το 1998 δέχτηκε μια διακριτική ανανέωση με νέα φώτα, μασάζ στα καθίσματα και προσαρμοζόμενο cruise control. Η παραγωγή ολοκληρώθηκε το 2001 με την έλευση της… αμφιλεγόμενης E65.

Πόσο κοστίζει σήμερα; Στην ευρωπαϊκή αγορά, μια καλοσυντηρημένη 750i με πάνω από 250.000 km μπορεί να βρεθεί γύρω στα 12 χιλιάρικα. Με 200.000 km ανεβαίνει στις €18.000, και με 150.000 km περίπου στις 22.000. Από εκεί και κάτω, η τιμή ανεβαίνει δυσανάλογα όσο πέφτουν τα χιλιόμετρα στο οδόμετρο. Τιμές υψηλότερες από αυτές, θα συναντήσεις στη Γερμανία και στην Ελβετία. 

Ψάχνοντας στις ελληνικές αγγελίες, εκείνες που βρήκαμε να αξίζουν τον κόπο, είναι μια θωρακισμένη από τις τελευταίες του 2001 με 100.000 km και 15 χιλιάρικα, μια Long με 263.000 km και €8.000 και μια του '95 με 180.000 km και τιμή 23 χιλιάρικα. Με αυτήν την τελευταία, αν και τσιμπημένη, να φαίνεται η πιο σοβαρή περίπτωση.

Το ποια έκδοση να διαλέξεις, είναι πάντα ένα ερώτημα που πλανάται στον αέρα σε τέτοιες περιπτώσεις. Στην περίπτωση της BMW 750i E38 πάντως, όλες οι εκδόσεις έχουν συλλεκτικό ενδιαφέρον -αρκεί να βρίσκονται σε σωστή κατάσταση. Όσο πιο πλούσιος ο εξοπλισμός τόσο πιο επιθυμητό το αυτοκίνητο για τον συλλέκτη, ειδικά αν πρόκειται για τη μακριά εκδοχή iL.

Η επιλογή μεταξύ κοντής ή μακριάς έκδοσης είναι περισσότερο θέμα γούστου και χρήσης: Η iL προσφέρει πίσω χώρο επιπέδου λιμουζίνας, ενώ η «κοντή» 750i είναι ελαφρώς πιο ζωντανή στην οδήγηση.

Όσο για το facelift (1998–2001), οι διαφορές είναι περισσότερο αισθητικές και στον εξοπλισμό -δεν είναι απαραίτητο να ψάχνει κάποιος το φρεσκαρισμένο μοντέλο, ντε και καλά. Το σημαντικό είναι να βρεθεί ένα αυτοκίνητο πλήρως λειτουργικό και με ιστορικό συντήρησης. Εκεί παίζεται όλο το παιχνίδι.

Βέβαια υπάρχουν και κάποια πράγματα που χρειάζεται να προσέξεις. Τα καλά νέα είναι ότι η γενική ποιότητα της BMW 750i είναι πραγματικά εντυπωσιακή. Όμως μιλάμε για μια περίπλοκη, ηλεκτρονικά φορτωμένη λιμουζίνα 24 έως 31 ετών -επομένως, οι πιθανότητες για «παγίδες» αυξάνονται.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ BMW M5 E28 1985-1987: O ορισμός της σπορ μπερλίνας

Ο κινητήρας V12 και το αυτόματο κιβώτιο είναι σχεδόν άφθαρτα, αρκεί να έχουν συντηρηθεί σωστά. Έχουν αποδειχθεί ικανά να γράψουν εκατοντάδες χιλιάδες χιλιόμετρα χωρίς σοβαρά προβλήματα. Αυτά που χρειάζονται προσοχή είναι οι οδηγοί της καδένας, ο μετατροπέας ροπής και οι ηλεκτροβαλβίδες του σασμάν. Όλα επισκευάζονται σχετικά εύκολα, αλλά απαιτούν μηχανικό που να ξέρει το αυτοκίνητο. Η ανάρτηση χρειάζεται επίσης προσοχή: Τα ηλεκτρονικά ελεγχόμενα αμορτισέρ είναι ακριβά και δύσκολο να βρεθούν, ενώ τα σινεμπλόκ ταλαιπωρούνται από το βάρος του αυτοκινήτου.

Αν χρειάζεται κάπου επιστάμενος και σχολαστικός έλεγχος, αυτό είναι τα ηλεκτρικά και τα παρελκόμενα. Ο εναλλάκτης δουλεύει σκληρά λόγω των πολλών ηλεκτρικών συστημάτων και συχνά κουράζεται. Κάθε διακόπτης, κάθε μηχανισμός πρέπει να δοκιμαστεί: Παράθυρα, καθίσματα, ρυθμίσεις καθρεφτών, κλιματισμός, cruise, GPS, τηλεφωνικό σύστημα, τα πάντα...

Τα ηλεκτρονικά «κουτιά» (ECU, ABS, DSC κ.λπ.) μπορούν να εμφανίσουν σποραδικά προβλήματα, όπως και ο αισθητήρας γκαζιού ή το ρεζερβουάρ που μερικές φορές έχει διαρροή. Προσοχή και στην υδραυλική υποβοήθηση Servotronic, που είναι δυσεύρετη.

Το εσωτερικό, κατά τα άλλα, γερνά εξαιρετικά καλά -το δέρμα, οι διακόπτες, το ταμπλό αντέχουν στον χρόνο. Μόνο ο ουρανός έχει την τάση να «κρεμάει». Συνολικά, το σημαντικότερο είναι να αγοράσεις ένα πλήρως λειτουργικό αυτοκίνητο, ακόμη κι αν έχει πολλά χιλιόμετρα, παρά ένα θεωρητικά «λίγο χρησιμοποιημένο» με κρυμμένες ηλεκτρικές ζημιές.

Ας θυμηθούμε όμως τη ζωή με μια 750i. Το εσωτερικό της E38 είναι ό,τι πιο BMW μπορείς να βρεις από εκείνη την εποχή. Απλότητα, κομψότητα και τέλεια εργονομία: O πίνακας οργάνων στραμμένος προς τον οδηγό, τα υλικά πολυτελή, η συναρμογή στιβαρή. Τα καθίσματα θυμίζουν πολυθρόνες executive lounge, με μαλακά μπράτσα και ιδανική θέση οδήγησης.

Φυσικά και αναμενόμενα ο V12… ήταν εμπειρία. Εξαιρετικά ομαλός, με βαθύ, μελωδικό ήχο να γεμίζει διακριτικά την καμπίνα. Δεν επεδίωκε σπορ ρόλο -άλλωστε, ο χαρακτήρας του ήταν η ρευστή κίνηση κι όχι η ένταση. Η ροπή στις μεσαίες στροφές ήταν ανεξάντλητη, ενώ το αυτόματο 5άρι, παρότι «παλαιάς κοπής», έκανε τη δουλειά του με απαράμιλλη γλυκύτητα.

Στον δρόμο, η 750i εντυπωσίαζε με την ακρίβεια τιμονιού και την απροσδόκητη ευελιξία για το μέγεθός της. Η ανάρτηση, άνετη σε normal mode, γινόταν σφιχτή και πιο «BMW» στο Sport. Δεν επρόκειτο φυσικά για σπορ μπερλίνα, αλλά για μια λιμουζίνα με οδηγική ψυχή που μπορούσε να ταξιδεύει για ώρες με σπάνια ηρεμία. Και η κατανάλωση; Ανάμεσα στα 12,5 με τα 14 λίτρα/100 km, μια απόλυτα λογική τιμή για έναν V12 που κινούσε δύο τόνους.

Να θυμίσουμε ότι πριν από τη V12 E32, η BMW είχε ήδη πειραματιστεί με την ιδέα της υπερτροφοδότησης σε λιμουζίνα. Η 745i της σειράς E23 (1979) είχε 6κύλινδρο 3.2 με τούρμπο KKK, 252 ίππους και 0-100 km/h σε 7,8 δευτερόλεπτα. Ήταν η πρώτη φορά που η BMW τόλμησε να συνδυάσει πολυτέλεια και επιδόσεις.

Η σειρά ανανεώθηκε το 1982, με κινητήρα 3,4 λίτρων και βελτιωμένη κατανάλωση, και έμεινε στην παραγωγή ως το 1986 -μέχρι να εμφανιστεί η θρυλική Ε32 με τον πρώτο V12 της μεταπολεμικής BMW. 

Συνοψίζοντας λοιπόν, θα λέγαμε ότι η BMW 750i E38 είναι μια από τις τελευταίες «αληθινές» λιμουζίνες της παλιάς σχολής: Κομψή, διαχρονική, με χαρακτήρα και μηχανολογική αριστεία που δύσκολα ξανασυναντάς. Δεν είναι φτηνή στη συντήρηση, αλλά αν βρεις ένα σωστό, καλά συντηρημένο αυτοκίνητο, σε ανταμείβει με εμπειρία μοναδική.

Σήμερα παραμένει μια προσιτή είσοδος στον κόσμο των V12 και ένα από τα πιο αξιόπιστα, καλοφτιαγμένα αυτοκίνητα που λανσάρισε ποτέ η BMW. Ένα youngtimer με όλη τη σημασία της λέξης -και με τη βεβαιότητα ότι η αξία του, όπως και η αύρα του, μόνο θα ανεβαίνουν.

H BMW 750i σε αριθμούς
Διαστάσεις 4,98 x 1,86 x 1,44 m
Κινητήρας 12 κύλινδροι σεe V, 5.379 cc
Τροφοδοσία Έμμεσος ψεκασμός πολλαπλών σημείων
Ανάρτηση εμπρός Γόνατα μακφέρσον, ψαλίδια, ελικοειδή ελατήρια, ρυθμιζόμενα αμορτισέρ, αντιστρεπτική ράβδος
Ανάρτηση πίσω Πολλαπλοί σύνδεσμοι, ελικοειδή ελατήρια, ρυθμιζόμενα αμορτισέρ, αντιστρεπτική ράβδος
Μετάδοση Αυτόματο ή χειροκίνητο κιβώτιο πέντε σχέσεων 
Ισχύς 326 PS @ 5.000 rpm
Ροπή 490 Nm @ 3.900 trpm
Βάρος 1.960 kg
Ρεζερβουάρ 95 lt
Επιτάχυνση 0-100 km/h 6,6"
Επιτάχυνση 0-1.000 m 26,7"
Τελική ταχύτητα 250 km/h (ηλεκτρονικά περιορισμένη)