Τι βαθμό παίρνεις στην αγωνιστική οδήγηση;

Τι βαθμό παίρνεις στην αγωνιστική οδήγηση;

Ένα αντικειμενικό σύστημα αξιολόγησης του οδηγού κάνει το συναγωνισμό εντός πίστας πιο εύκολη υπόθεση για όλους.

Στις αρχές της χρονιάς είχα γράψει εδώ για ένα πρωτοποριακό νέο σύστημα καταγραφής δεδομένων τηλεμετρίας και αξιολόγησης της οδηγικής ικανότητας, το Vehicle Performance Rating –το οποίο μάλιστα αποτελεί ελληνικό προϊόν, από τη σύλληψη της αρχικής ιδέας μέχρι την υλοποίησή του.

Οι άνθρωποι του VPR ήρθαν σε επικοινωνία μαζί μας για να μας καλέσουν να δοκιμάσουμε το σύστημα, όμως μας πρόλαβε το lockdown... Οπότε, μέχρι να επανέλθουμε στην κανονικότητα και να δούμε πώς λειτουργεί στην πράξη, μπορούμε μόνο να μελετήσουμε κάποια ήδη καταγεγραμμένα στοιχεία από άλλους οδηγούς που το έχουν χρησιμοποιήσει στις ελληνικές πίστες. Αυτό κάναμε λοιπόν.

Η καινοτομία του VPR έγκειται στο ότι καταγράφει δεδομένα όπως η πλευρική επιτάχυνση με πολύ μεγαλύτερη ακρίβεια απ’ ό,τι οι μέχρι σήμερα διαδεδομένες λύσεις (PerformanceBox, RaceChrono κ.λπ.), και στη συνέχεια βάσει αυτών αξιολογεί την οδήγηση με μια αντικειμενική βαθμολογία, με άριστα το 100. Έτσι, ως οδηγός μπορείς να κρίνεις την επίδοσή σου χωρίς να βασίζεσαι μόνο στο χρόνο σου. Ο χρόνος δεν είναι η πιο αξιόπιστη ένδειξη, αφού επηρεάζεται από τις συνθήκες τις πίστες, την κατάσταση των ελαστικών, την κούραση των φρένων κ.λπ. Κι έχουμε στα χέρια μας ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα.

Στην προηγούμενη επίσκεψη στην πίστα των Σερρών, το 2019, με το Mazda RX-8 του να φορά για πρώτη φορά full slick λάστιχα, ο Νίκος Β. είχε σημειώσει έναν πολύ εντυπωσιακό χρόνο: 1’ 29" 9 (in-car video). Στόχος του για τη φετινή επίσκεψη στις αρχές Μαρτίου με το RX-8 Club ήταν να πετύχει κάτι ακόμα καλύτερο, χάρη στο λίγο ακόμη ελάφρωμα του αυτοκινήτου και τη δική του μεγαλύτερη εξοικείωση με τα λάστιχα. Σε αυτό το trackday όμως, είχε και την επιπλέον βοήθεια του VPR.

Στο 1ο session έκανε τρεις καθαρούς γύρους, ρίχνοντας χρόνο σε καθέναν από αυτούς, μέχρι το 1’ 33" 419. Στην επόμενη προσπάθεια ήταν σίγουρος ότι οδήγησε καλύτερα, όμως το αποτέλεσμα μετά από τέσσερις γύρους ήταν χειρότερο: 1’ 34" 081. Την 3η φορά που μπήκε στην πίστα πείσμωσε, συγκεντρώθηκε για πέντε γύρους, όμως ο καλύτερος χρόνος ήταν και πάλι μέτριος: 1’ 33" 726. Ο Νίκος ήταν πλέον αρκετά σίγουρος ότι τα λάστιχα δεν απέδιδαν όπως στο προηγούμενο trackday, ή/και η πίστα ήταν χειρότερη. Στην 4η και τελευταία του προσπάθεια έκανε 1’ 33" 787 κι έφυγε απογοητευμένος, αφού ο ταχύτερος γύρος ήταν αρκετά πάνω από το προηγούμενο ρεκόρ του. Και επιπλέον σημειώθηκε μόλις στο 1ο session, όταν ακόμη θεωρούσε ότι δεν είχε επανασυντονιστεί με το αυτοκίνητο.

Το VPR δίνει μια καλή εξήγηση για όλα τα παραπάνω και... καθησυχάζει το Νίκο. Η οδηγική επίδοση που πέτυχε στο 1ο session, στον ταχύτερο γύρο του, ήταν 74,525, και κάθε φορά που έμπαινε στην πίστα όλο και βελτιωνόταν. Στα επόμενα session πέτυχε διαδοχικά: 75,040, 77,098 και 78,700. Δηλαδή, η οδήγησή του πράγματι γινόταν καλύτερη με κάθε πέρασμα. Όμως οι συνθήκες, δηλαδή η πρόσφυση, ήταν ολοένα και χειρότερη, γι’ αυτό δεν ερχόταν το αποτέλεσμα. Αλλά κι αυτό φαίνεται πολύ καθαρά στους πίνακες του VPR. Ενώ στο 1o session το RX-8 πέτυχε μέγιστη πλευρική επιτάχυνση 1,278 g, στα επόμενα έπεφτε σταδιακά: 1,253, 1,230, 1,206.

VPR Best results
Αυτά είναι τα στοιχεία του ταχύτερου γύρου από κάθε session. Με την οδηγική απόδοση να βελτιώνεται αλλά τη διαθέσιμη πρόσφυση να μειώνεται, άρα και το χρόνο να μην πέφτει. Αναλυτικότερα στοιχεία υπάρχουν στη gallery, στο τέλος του άρθρου.


Αξίζει να σημειωθεί ότι αυτά τα συμπεράσματα δεν προκύπτουν μετά από πολύωρη μελέτη διαγραμμάτων τηλεμετρίας, όπως π.χ. συνηθίζουμε να κάνουμε εμείς μετά από κάθε Fight Club. Έρχονται κατευθείαν στο κινητό του οδηγού μετά από κάθε session, κι έτσι μπορεί να μπει διαβασμένος στο επόμενο. Έχοντας λύσει απορίες σχετικά με το πόσο καλά κρατάει η πίστα, πόσο αντέχουν τα λάστιχά του και, τελικά, πόσο καλά οδήγησε. Φυσικά, αργότερα μπορεί να κατεβάσει και τα πλήρη διαγράμματα, για περεταίρω μελέτη.

Ακόμη πιο ενδιαφέρον είναι ότι με την αντικειμενική αξιολόγηση της οδήγησης με ένα νούμερο, αυτομάτως προκύπτει και μια σχετική κατάταξη. Στην οποία μπορεί να υπάρξει ανταγωνισμός μεταξύ αυτοκινήτων με πολύ διαφορετικές δυνατότητες, αφού δεν παίζει κανένα ρόλο ο χρόνος τους, παρά μόνο το κατά πόσο ο οδηγός εκμεταλλεύτηκε τις δυνατότητες του αυτοκινήτου του, στις δεδομένες συνθήκες της κάθε ημέρας. Στο site του VPR βλέπουμε ήδη το αντίστοιχο Hall of fame, με τις καλύτερες επιδόσεις στα Μέγαρα και στις Σέρρες, μέχρι σήμερα. Και φυσικά κάτι τέτοιο μπορεί να βρει εφαρμογή και σε επίσημους αγώνες ατομικής χρονομέτρησης, όπως το δικό μας HTTC.

Αν δεν είχαμε ήδη αρκετούς λόγους για να θέλουμε να βγούμε από την καραντίνα και να ανοίξουν οι πίστες, τώρα έχουμε ακόμη έναν: Να παίξουμε κι εμείς με αυτό το πολύ ενδιαφέρον νέο παιχνίδι. Το οποίο έχει τα φόντα να κάνει την ενασχόληση με την πίστα αρκετά πιο προσιτή υπόθεση για όλους. Γιατί να πληρώσεις για ένα πιο δυνατό μοτέρ, για μεγαλύτερα ζαντολάστιχα και για ελαφρύτερα εξαρτήματα, όταν ο μόνος παράγοντας που μπορεί να σε ανεβάσει στην κατάταξη είναι αποκλειστικά το πόσο καλά θα οδηγήσεις; Food for thought…

VPR RX-8


Κάποια επιπλέον σχόλια από τον ίδιο τον οδηγό του RX-8:

Τα λάστιχά μου κρατούσαν χειρότερα από την προηγούμενη φορά, αλλά επιπλέον έδιναν στο αυτοκίνητο μια αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά. Απότομη υποστροφή στην είσοδο και υπερστροφή στη συνέχεια, καμία ομοιογένεια. Ήμουν απογοητευμένος, επειδή ένιωθα ότι κάτι κάνω εγώ λάθος, ότι δεν είμαι «σε φόρμα». Κι όσο κι αν προσπαθούσα να προσαρμοστώ, καλό αποτέλεσμα δεν ερχόταν.

Τα αποτελέσματα του VPR, τα οποία είδα όλα μαζί στο τέλος, ήταν λυτρωτικά. Με την προσπάθεια πράγματι βελτιωνόμουν, και μακάρι να είχα ασχοληθεί να τα δω νωρίτερα μέσα στη μέρα, αντί να υποτιμώ τον εαυτό μου. Ανυπομονώ να το ξαναδοκιμάσω, αφού είμαι απόλυτα σίγουρος ότι με σωστά λάστιχα (ακόμη κι αν δεν είναι full slick, αλλά πολιτικά ή semi slick) θα είναι πιο ομοιογενές το αυτοκίνητο θα μπορέσω να πετύχω πάνω από 80 στο σκορ.

Γνωρίζω ότι όσο θάρρος κι αν έχεις να γλιστράς το αυτοκίνητο με πολλά km/h και να νιώθεις «Θεός», στην πίστα είναι η ήρεμη, μετρημένη και ακριβής προσέγγιση αυτή που φέρνει το καλύτερο αποτέλεσμα. Το VPR μπορεί να αναδείξει πολύ εύκολα τη σημασία των παραπάνω, και να σε μάθει να οδηγείς γρηγορότερα, χωρίς να παλεύεις με το τιμόνι.

Μου αρέσει το ότι το VPR εξαφανίζει τις διαφορές απόδοσης μεταξύ των αυτοκινήτων και επιτρέπει τη σύγκριση των οδηγών –μου θυμίζει το Ενιαίο, το οποίο θεωρώ τη σωστότερη μορφή αγώνων. Και ανυπομονώ να το χρησιμοποιήσει και κάποιος επαγγελματίας οδηγός αγώνων, για να δω πόσο κοντά του θα καταφέρω να βρεθώ.

Νίκος Βαξεβανίδης

Φωτογραφίες: Hunter Action Photography

Ακολουθήστε το DRIVE στο Google News και τα Social Media
 

Google NewsFacebookTwitterInstagramYouTube