Το έργο Long Term Parking δημιουργήθηκε το 1982 από τον Arman, Γάλλο καλλιτέχνη του κινήματος Nouveau Réalisme. 

Το κίνημα αυτό, γεννημένο ύστερα από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, προσπαθούσε να δείξει την «πραγματικότητα» μέσα από καθημερινά αντικείμενα. Στην περίπτωση του Long Term Parking, ο Arman διάλεξε τυχαία αυτοκίνητα που περνούσαν από τον δρόμο, τα στοίβαξε και τα «πάγωσε» μέσα σε μπετόν. 

Για την κατασκευή χρειάστηκαν έξι μήνες, 1.600 τόνοι μπετόν και πάνω από ένα εκατομμύριο γαλλικά φράγκα. Το αποτέλεσμα; Ένα ογκώδες τοτέμ που μοιάζει με κατεψυγμένη εικόνα του γαλλικού στόλου αυτοκινήτων του 1982.

Το αξιοσημείωτο είναι ότι υπάρχει λειτουργικός χώρος στάθμευσης ακριβώς δίπλα. Μια ειρωνεία που σαφώς θα εκτιμήσει κάθε φαν του αυτοκινήτου

Ανάμεσα στα εγκλωβισμένα αυτοκίνητα βρίσκουμε οικεία μοντέλα: Peugeot 104, 204, 504, Renault 4, 5, 16, SIMCA 1000 και 1100, Citroën GS, ακόμα και μια σπάνια Honda S800. Αλλά και FIAT 125 και 126, Mini, Renault Floride, SIMCA 1307, BMW 2002tii, Renault Dauphine... Κάποια έχουν ήδη αρχίσει να φθείρονται, γεγονός που ο ίδιος ο καλλιτέχνης θεωρούσε μέρος της διαδικασίας -ήθελε, στο τέλος, να μείνει μόνο η στήλη από σκυρόδεμα.

Αυτό που κάνει το Long Term Parking εντυπωσιακό είναι η αντίθεση: Αυτοκίνητα φτιαγμένα για κίνηση, ακινητοποιημένα για πάντα· τοποθετημένα κάθετα, ενώ ο φυσικός τους κόσμος είναι ο δρόμος· και όλα αυτά, μέσα σε ένα καταπράσινο περιβάλλον.

Σήμερα, το έργο βρίσκεται στον χώρο του Domaine du Montcel - Dolce by Wyndham Versailles και είναι επισκέψιμο δωρεάν. Αν βρεθείτε εκεί, αξίζει να το δείτε από κοντά -και το πιο αστείο είναι ότι υπάρχει χώρος στάθμευσης ακριβώς δίπλα. Μια ειρωνεία που σίγουρα θα εκτιμήσει κάθε φαν του αυτοκινήτου.

Κρίνουμε όμως σκόπιμο να γράψουμε και δυο λόγια για τον καλλιτέχνη και για όσους δεν τον γνωρίζουν. Ο Arman (1928–2005), γεννημένος ως Armand Fernandez, υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους Γάλλους καλλιτέχνες της μεταπολεμικής περιόδου και βασικός εκπρόσωπος του κινήματος των Nouveaux Réalistes. 

Γιος του εμπόρου επίπλων και αντικέρ Antonio Fernandez, καταγόμενου από την Ισπανία και μεγαλωμένου στην Αλγερία, και της Marie Marguerite Jacquet από τον Λίγηρα, έδειξε από πολύ μικρός έφεση στο σχέδιο και τη ζωγραφική. Ύστερα από το λύκειο σπούδασε στην École des Αrts Décoratifs στη Νίκαια και στη συνέχεια στην École du Louvre στο Παρίσι. Το 1947 γνωρίστηκε με τον Yves Klein και τον Claude Pascal σε σχολή τζούντο στη Νίκαια· μαζί τους ενδιαφέρθηκε για ανατολικές φιλοσοφίες και τη ροδοσταυρική θεωρία.

Το 1957 αποφάσισε να υπογράφει τα έργα του απλώς ως «Arman», σε αναφορά στον Van Gogh και ως χειρονομία διαφοροποίησης από το βαφτιστικό του όνομα. Το 1960 παρουσίασε στη γκαλερί της Iris Clert το περίφημο «Le Plein», γεμίζοντας τον χώρο με σκουπίδια και απορρίμματα, ως αντίστιξη στο «Le Vide» του φίλου του Yves Klein δύο χρόνια νωρίτερα. Την ίδια χρονιά, με πρωτοβουλία του Pierre Restany, συνιδρύει μαζί με τους Klein, Tinguely, César, Niki de Saint Phalle και άλλους το κίνημα των Nouveaux Réalistes, το οποίο πρότεινε νέες προσεγγίσεις της πραγματικότητας μέσω της τέχνης.

Από το 1961 ξεκίνησε να μοιράζει τον χρόνο του ανάμεσα στη Νέα Υόρκη και sτη Γαλλία, ζώντας αρχικά στο ξενοδοχείο Chelsea, έπειτα σε λοφτ του SoHo και αργότερα στο κτίριο TriBeCa, ενώ στην Ευρώπη εγκαταστάθηκε στη Νίκαια και αργότερα στο Vans. Στη διάρκεια της καριέρας του ανέπτυξε μια ξεχωριστή γλώσσα με «συσσωρεύσεις» και «καταστροφές» αντικειμένων, θέτοντας υπό αμφισβήτηση τη σχέση καθημερινότητας και τέχνης. Το 1989 τιμήθηκε με τη παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής από τον πρόεδρο François Mitterrand.

Παράλληλα με το καλλιτεχνικό του έργο, υπήρξε φλογερός συλλέκτης ρολογιών, όπλων, στυλογράφων αλλά και αφρικανικής παραδοσιακής τέχνης, στην οποία θεωρούνταν έγκυρος και αναγνωρισμένος γνώστης. Πέθανε στη Νέα Υόρκη το 2005· τρία χρόνια αργότερα, μέρος της τέφρας του μεταφέρθηκε και τάφηκε στο Παρίσι, στο κοιμητήριο Père-Lachaise, κοντά στον τάφο του Frédéric Chopin.

Πηγή και φωτογραφίες του Long Term Parking, Caradisiac/Stéphane Schlesinger