Ο αυτοκινητικός κλάδος του ισχυρού γκρουπ της Škoda γνώρισε τη χρυσή περίοδό του στα χρόνια του ’30.

Η μεγάλη γκάμα των μοντέλων της τσεχοσλοβακικής εταιρείας, τότε, δεν είχε να ζηλέψει τίποτα από τον υπόλοιπο ευρωπαϊκό ανταγωνισμό. Ύστερα από το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το βιομηχανικό σύμπλεγμα της Škoda περιήλθε στα χέρια των Σοβιετικών, αλλά παρά την επιτροπεία του από το Κόμμα, ο τομέα των αυτοκινήτων έχαιρε μιας σχετικής αυτονομίας. Καθεστώς που επέτρεψε στη Škoda να παρουσιάσει μερικά ευχάριστα αισθητικά μοντέλα που ενσωμάτωναν ταυτόχρονα και κάποιες εξεζητημένες τεχνικές εφαρμογές.

Το 1954, το καινούργιο Škoda 440, του οποίου η σιλουέτα θύμιζε το Simca Aronde, μαρτυρούσε τη βούληση τα αυτοκίνητά της να αποκτήσουν εθνική σφραγίδα και βέβαια μέσα από ένα άθικτο savoir faire. Και ο καλύτερος πρεσβευτής αυτής της βούλησης ήρθε τέσσερα χρόνια αργότερα στο πρόσωπο ενός καμπριολέ, ικανού να τα βάλει με όλα εκείνα τα αντίστοιχα μοντέλα της δυτικής αστικής δημοκρατίας.

Με στόχο τη γοητεία
Λανσαρισμένο το 1958, το καμπριολέ 450 (4 για τους κυλίνδρους και 50 για την ισχύ των 50 αλόγων) βαφτίστηκε το 1959 Felicia και ήταν ουσιαστικά η ανοιχτή εκδοχή του 440/Octavia. Πατώντας πάνω στο σασί του, φορούσε και το μοτέρ του, αυτό των 1.089 cc, που ανέβηκε κατά 10 PS, στους 50 PS, με τη χρήση δύο καρμπιρατέρ. Αργότερα, το 1961, το μοτέρ ανέβηκε στα 1.221 cc για το Felicia Super και η ισχύς στους 55 PS. Με ικανοποιητικές επιδόσεις (τελική ταχύτητα 130 km/h) και αποδεκτή οδική συμπεριφορά μέσω της εξεζητημένης ανάρτησής του πίσω (αιωρούμενοι βραχίονες), το Felicia προέτασσε κυρίως τη σιλουέτα για να γοητεύσει.

Με τη μάσκα-σχάρα με το πυκνό πλέγμα, τη ευρεία χρήση νίκελ, την ομοιογενή γραμμή και τα φτερά-πτερύγια πίσω να του δίνουν μια αμερικανική αύρα είχε όλα εκείνα τα απαραίτητα συστατικά για να πιάσει στα δίχτυα του τη «μάταια, την ανώφελη πελατεία των καπιταλιστών της Δύσης». Χωρίς καμία σπορτίβ βλέψη, ήταν ιδανικό για τσάρκες χάρη στο ελαστικό μοτέρ και στην άνετη ανάρτηση. Γεμάτο γοητεία, καλά εξοπλισμένο και φιλόξενο με το καλοβαλμένο σαλόνι του, το Felicia δεν κοκκίνιζε εμπρός σε ένα Triumph Herald ή ένα Renault Floride. Αντάξιο ιταλικής σχεδίασης, το εσωτερικό ήταν φροντισμένο και ο οδηγός είχε εμπρός του τρία ευανάγνωστα στρογγυλά καντράν πίσω από ένα βολάν από βακελίτη. Πόσω μάλλον που η τιμή του ήταν και αχτύπητη.

Με ισχυρή διανομή και επικοινωνία στη Βόρεια Ευρώπη μέσω της δυναμικής βελγικής αντιπροσωπείας, το Škoda Felicia έπιασε στην παραγωγή τα 15.000 κομμάτια, αρκετά από τα οποία έφτασαν και στη χώρα μας. Η παραγωγή του Felicia καμπριολέ πήρε τέλος το 1964, χρονιά κατά την οποία η Škoda προχώρησε σε πιο «ορθόδοξη» παραγωγή εξελίσσοντας μια γκάμα μοντέλων με το μοτέρ πίσω.

Το Felicia Cabriolet με μια ματιά
Κινητήρας Τέσσερις κύλινδροι σε σειρά
Κυβισμός 1.089 και 1.221 cc
Ισχύς 50 και 55 PS
Τελική ταχύτητα 130 km/h
Παραγωγή 14.863 αυτοκίνητα (1959-1964)
Τιμή σήμερα €2.000 έως €12.000