Οι οδηγοί που επιμένουν στα θερμικά αυτοκίνητα ίσως σύντομα να μην τα βλέπουν ούτε... στη διαφήμιση. 

Η Ισπανία ετοιμάζεται να εφαρμόσει ένα από τα πιο φιλόδοξα μέτρα στην Ευρώπη, με στόχο την επιτάχυνση της πράσινης μετάβασης: Tην απαγόρευση διαφήμισης για αυτοκίνητα με κινητήρα εσωτερικής καύσης.

Ο υπουργός Κατανάλωσης, Pablo Bustinduy, παρουσίασε σχέδιο νόμου για τη «βιώσιμη κατανάλωση», στο οποίο προβλέπεται -μεταξύ άλλων- η ολοκληρωτική απαγόρευση προβολής αυτοκινήτων που κινούνται με ορυκτά καύσιμα, αλλά και η απαγόρευση διαφήμισης πτήσεων εσωτερικού όταν υπάρχει εναλλακτική μέσω σιδηροδρόμου διάρκειας κάτω των 2,5 ωρών.

Μπορεί η διακοπή της διαφήμισης να οδηγήσει πράγματι σε αλλαγή καταναλωτικής συμπεριφοράς; Ή απλώς ενισχύει το χάσμα ανάμεσα στις οικολογικές φιλοδοξίες των κυβερνήσεων και στις καθημερινές ανάγκες (και δυνατότητες) των πολιτών;

Ο Bustinduy δήλωσε ότι η οικολογική μετάβαση δεν μπορεί να βασίζεται μόνο στην «ατομική ευθύνη», καλώντας για πιο αυστηρές θεσμικές παρεμβάσεις.

Η Ισπανία δεν είναι η πρώτη που επιχειρεί να βάλει «φρένο» στη διαφήμιση αυτοκινήτων που εκπέμπουν ρύπους. Η Γαλλία από τον Ιανουάριο του 2022 έχει επιβάλει υποχρεωτικά μηνύματα ευαισθητοποίησης σε κάθε διαφήμιση αυτοκινήτου, όπως: «Για κοντινές αποστάσεις, προτιμήστε το περπάτημα ή το ποδήλατο», «Σκεφτείτε τη συνεπιβίβαση», ή «Χρησιμοποιείτε τα δημόσια μέσα για τις καθημερινές σας μετακινήσεις».

Ωστόσο, η ισπανική πρόταση πάει αρκετά βήματα παραπέρα, καθώς στοχεύει όχι στον περιορισμό, αλλά στην πλήρη απαγόρευση της διαφήμισης θερμικών οχημάτων.

Θα εφαρμοστεί; Υπάρχουν αμφιβολίες... Το νομοσχέδιο θα πρέπει πρώτα να περάσει από το Κοινοβούλιο, όπου η κυβέρνηση δεν διαθέτει απόλυτη πλειοψηφία, και θα χρειαστεί τη στήριξη περιφερειακών κομμάτων για να προχωρήσει. Πράγμα που κάνει το μέλλον του μέτρου αβέβαιο.

Παρόλα αυτά, ανοίγει έναν σημαντικό δημόσιο διάλογο: Μπορεί η διακοπή της διαφήμισης να οδηγήσει πράγματι σε αλλαγή καταναλωτικής συμπεριφοράς; Ή απλώς ενισχύει το χάσμα ανάμεσα στις οικολογικές φιλοδοξίες των κυβερνήσεων και στις καθημερινές ανάγκες (και δυνατότητες) των πολιτών;