Το πρόσφατο ατύχημα στο Κολωνάκι με τη Mercedes-Benz που κύλησε ανεξέλεγκτη και τραυμάτισε 12 άτομα σε εξωτερικό χώρο εστιατορίου, αποκάλυψε για άλλη μια φορά ένα καρκίνωμα που χρόνια υποβόσκει στο κέντρο της Αθήνας: Tη δράση των παρκαδόρων και την πλήρη απουσία ελέγχου από τις Αρχές. 

Ο 35χρονος υπεύθυνος για τη στάθμευση, εξωτερικός συνεργάτης γνωστού καταστήματος εστίασης, άφησε το αυτοκίνητο χωρίς χειρόφρενο ή ταχύτητα. Το βαρύ SUV κύλησε στην οδό Λουκιανού, σαρώνοντας τα πάντα στο πέρασμά του... Όμως το πρόβλημα δεν είναι μόνο το συγκεκριμένο ατύχημα. Είναι η ίδια η ύπαρξη και λειτουργία αυτών των «παρκαδόρων» (εντός και εκτός εισαγωγικών). 

Οι παρκαδόροι αυτοί παρανομούν. Παρανομούν καθημερινά, κατά συρροή και με την ανοχή του κράτους

Άτομα χωρίς καμία επίσημη πιστοποίηση, χωρίς άδεια παροχής υπηρεσιών στάθμευσης, πολλές φορές ούτε με ασφαλιστική κάλυψη, διαχειρίζονται αυτοκίνητα τρίτων και καταλαμβάνουν παράνομα δημόσιο χώρο. Παρκάρουν όπου βρουν, σε πεζοδρόμια, ράμπες ΑμεΑ, γωνίες, ζώνες φορτοεκφόρτωσης ή ακόμη και σε διαβάσεις. Κι όλα αυτά υπό μια άτυπη «νομιμότητα», επειδή συνεργάζονται με εστιατόρια, μπαρ ή ξενοδοχεία που θεωρούνται «υψηλού επιπέδου».

Η Αστυνομία σπάνια επεμβαίνει. Οι δημοτικές αρχές κάνουν τα στραβά μάτια. Κι έτσι, το φαινόμενο διαιωνίζεται. Οι παρκαδόροι όχι μόνο καταλαμβάνουν δημόσιο χώρο, αλλά λειτουργούν και ως ιδιωτική εξουσία σε γειτονιές-βιτρίνα. Παίρνουν κλειδιά, οδηγούν αυτοκίνητα, επιβάλλουν άτυπους κανόνες στο ποιος παρκάρει και πού. Κι αν συμβεί ατύχημα; Την ευθύνη την επωμίζεται τελικά το ίδιο το θύμα του χάους -ο πεζός, ο κάτοικος, ο πελάτης.

Η ουσία είναι απλή: Οι παρκαδόροι αυτοί παρανομούν. Παρανομούν καθημερινά, κατά συρροή και με την ανοχή του κράτους. Καμία επιχείρηση δεν έχει δικαίωμα να καταλαμβάνει δημόσιο χώρο ή να αναθέτει στάθμευση σε άτομα χωρίς άδεια. Κι όμως, η πρακτική αυτή έχει εδραιωθεί σε περιοχές όπως το Κολωνάκι, το Κουκάκι, το Γκάζι και η Βουκουρεστίου, σαν να είναι θεσμός.

Το παρολίγον τραγικό περιστατικό στο Κολωνάκι (12 τραυματίες με τον έναν να χρειαστεί να νοσηλευτεί στη ΜΕΘ) δεν ήταν «κακιά στιγμή». Ήταν το αποτέλεσμα μιας βαθιάς θεσμικής απραξίας. Αν δεν υπάρξει άμεση παρέμβαση -με σαφή έλεγχο, πρόστιμα και ποινικές ευθύνες σε επιχειρήσεις και φυσικά πρόσωπα- τότε το επόμενο ατύχημα θα είναι απλώς θέμα χρόνου. Και ποιος θα έχει τότε το θράσος να το αποκαλέσει «απλή αμέλεια»;