Υπάρχουν λίγα πράγματα στον κόσμο της αυτοκίνησης που προκαλούν τον ίδιο σεβασμό, τη ίδια αναγνώριση και –ας το παραδεχτούμε– την ίδια συναισθηματική φόρτιση όσο το άκουσμα ενός κινητήρα Ferrari. Για πολλούς petrolheads, η εμπειρία του να οδηγείς ένα αυτοκίνητο με μηχανική καρδιά από το Maranello ισοδυναμεί με την κορωνίδα της οδηγικής εμπειρίας: Ένας συνδυασμός ήχου, απόκρισης και μηχανολογικής καθαρότητας που δύσκολα αντιγράφεται.

Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι αυτή η εμπειρία ήταν ανέκαθεν αποκλειστικό προνόμιο των σπορ μοντέλων που φορούν το περίφημο «Prancing Horse» στο καπό. Σε διαφορετικές περιόδους της Ιστορίας -και για εντελώς διαφορετικούς λόγους- κινητήρες Ferrari βρέθηκαν να κινούν αυτοκίνητα με άλλο σήμα, άλλες φιλοσοφίες και, συχνά, τελείως διαφορετικό κοινό.

Πριν επιστρέψουμε στο παρελθόν, αξίζει να ξεκαθαρίσουμε τι εννοούμε όταν λέμε «κινητήρας Ferrari». Όχι απλώς ένα αξιόλογο μοτέρ ιταλικής προέλευσης, αλλά μηχανικά σύνολα σχεδιασμένα, εξελιγμένα ή παραγόμενα από τη Ferrari, με σαφή τεχνολογική συγγένεια και φιλοσοφία Maranello

1. Alfa Romeo 8C: Ferrari «στην καρδιά» αλλά όχι στο σήμα

Η Alfa Romeo 8C Competizione χρησιμοποιεί τον ατμοσφαιρικό V8 F136, προϊόν κοινής εξέλιξης Ferrari και Maserati. Πρόκειται για τον ίδιο βασικό κινητήρα που χρησιμοποιήθηκε στις Ferrari F430 και σε Maserati όπως η GranTurismo, εδώ όμως με κυβισμό 4,7 lt -αντί για 4,3 στην F430- και απόδοση 450 ίππων.

Παρά το γεγονός ότι η 8C κατασκευάστηκε σε περιορισμένο αριθμό, ο ρόλος της ήταν ξεκάθαρος: Να επαναφέρει την Alfa Romeo στο προσκήνιο ως κατασκευαστή αυθεντικών σπορ αυτοκινήτων. 

Με ανθρακονημάτινο πλαίσιο, transaxle διάταξη και έναν ήχο που δεν άφηνε καμία αμφιβολία για την καταγωγή του μοτέρ, θα μπορούσε άνετα να φέρει το Cavallino -και κανείς δεν θα παραπονιόταν.

2. Maserati Quattroporte & GranTurismo: Gran Turismo με ιταλικό V8

Η σχέση Maserati–Ferrari υπήρξε στενή, ειδικά την περίοδο που αμφότερες ανήκαν στο Fiat Group. Εκδόσεις των Quattroporte, GranTurismo και GranCabrio εξοπλίστηκαν με παραλλαγές του ίδιου ατμοσφαιρικού V8 F136, προσφέροντας υψηλό όριο περιστροφής, γραμμική απόδοση και έναν ήχο που θύμιζε περισσότερο supercar παρά πολυτελές GT.

Σήμερα, οι Maserati χρησιμοποιούν τον twin-turbo V6 Nettuno (F160), ο οποίος κατασκευάζεται στο Maranello, χωρίς ωστόσο να χρησιμοποιείται σε μοντέλα Ferrari -κάτι που δείχνει πόσο έχει αλλάξει πλέον η σχέση των δύο εταιρειών.

3. Lancia Thema 8.32: Ferrari δύναμη σε executive sedan

Αν υπάρχει αυτοκίνητο που ενσαρκώνει απόλυτα τον όρο «slepper» -ή «Q-car», όπως λέγονταν παλιότερα- αυτό είναι η Lancia Thema 8.32. Σε μια εποχή όπου οι κατασκευαστές αναζητούσαν τρόπους διαφοροποίησης, η Lancia πήρε τον V8 της Ferrari 308 Quattrovalvole και τον τοποθέτησε σε μια πολυτελή μπερλίνα με κίνηση στους εμπρός τροχούς.

Ο κινητήρας απέδιδε 215 ίππους, συνδυαζόταν με 5άρι χειροκίνητο κιβώτιο και χάριζε επιδόσεις αντάξιες σπορ αυτοκινήτου, με 0-100 km/h σε περίπου 6,8 δευτερόλεπτα και τελική κοντά στα 240 km/h. Η ηλεκτρονικά ρυθμιζόμενη ανάρτηση και η αναδιπλούμενη πίσω αεροτομή συμπλήρωναν ένα πακέτο που ήταν τόσο εκλεπτυσμένο όσο και αναπάντεχα σκληροπυρηνικό.

4. FIAT Dino: Η Ferrari που φόρεσε σήμα FIAT

Για να μπορέσει η Ferrari να συμμετάσχει σε αγώνες, έπρεπε να παράγει τουλάχιστον 500 κινητήρες Dino V6. Η λύση ήρθε μέσω της συνεργασίας με τη FIAT, η οποία ενσωμάτωσε τον κινητήρα σε ένα κουπέ και σε ένα spider μαζικής παραγωγής.

Το FIAT Dino προσέφερε αυθεντική Ferrari εμπειρία σε ήχο και αίσθηση, χωρίς το κόστος και τον χαρακτήρα ενός καθαρόαιμου σούπερκαρ. Ήταν, ουσιαστικά, η Ferrari του λαού, με όλες τις ευγενείς -και τις λιγότερο ευγενείς- ιδιοτροπίες της. Διαβάστε εδώ περισσότερα.

5. Lancia Stratos: Θρύλος των ράλι με καρδιά Ferrari

Η Stratos HF αποτελεί ίσως το πιο καθαρόαιμο παράδειγμα χρήσης κινητήρα Ferrari εκτός Ferrari. Ο V6 των 2,4 lt από τη Dino 246GT, τοποθετημένος εγκάρσια πίσω από τα καθίσματα, απέδιδε 190 ίππους και χάριζε ιδανική κατανομή βάρους.

Δεν ήταν απλώς ένα αυτοκίνητο με κινητήρα Ferrari. Ήταν το απόλυτο όπλο των ειδικών διαδρομών, ένα homologation special που άλλαξε για πάντα τον κόσμο των ράλι, με μόλις πάνω από 1.000 τεμάχια παγκοσμίως.

6. ASA 1000 GT: Μικρό, εξωτικό και με Ferrari πνεύμα

Σπάνιο αλλά εντυπωσιακό, το ASA 1000 GT αποδεικνύει ότι η Ferrari δεν έδωσε τον κινητήρα της μόνο σε μεγάλα ή υπέρ-πολυτελή μοντέλα. Εκείνη την εποχή, η Ferrari εργαζόταν ήδη πάνω σε έναν νέο κινητήρα μικρού κυβισμού, τον tipo 854. Ένα 4κύλινδρο μοτέρ με σχεδόν 850 cc που σχεδιάστηκε από τον Franco Rocchi και βελτιώθηκε από τον Luigi Bazzi.

Το μπλοκ και η κυλινδροκεφαλή ήταν αλουμινένια, με τις βαλβίδες της σε γωνία 60°, κάτι αρκετά ασυνήθιστο για την εποχή. Η ισχύς αυτού του λιλιπούτειου κινητήρα δεν ήταν αντίστοιχη της χωρητικότητας του μοτέρ. Με 65 άλογα στις 6.000 rpm για touring, 73 στις 7.000 για grand touring και 85 άλογα στις 7.000 rpm για αγώνες, αντιπροσώπευε πολύ υψηλή ειδική ισχύ που στην κορυφαία έκδοση έφτανε τους 100 PS/lt.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ ASA 1000 GT 1964-1966: Ορφανή και καταφρονεμένη

Στη συνέχεια, ο κινητήρας ξεκίνησε να δοκιμάζεται εντατικά πάνω στη βάση ενός FIAT 1200 Coupé που προερχόταν από το Millecento, με κοντύτερο κατά 20 cm μεταξόνιο ύστερα από επεμβάσεις του Sergio Scaglietti.

Ο Enzo Ferrari ανέθεσε το πρότζεκτ του σωληνωτού σασί στον Giotto Bizzarini, τότε επικεφαλής του «πειραματικού» τμήματος της Ferrari και το αυτοκίνητο ξεκίνησε να δοκιμάζεται  στη Monza το 1959. Με τον ίδιο τον Enzo να επιμένει να συμμετέχει ενεργά στις δοκιμές.

Παρά την «μικρότητά» του, ήταν ένας ρετρό θρύλος με cult απόχρωση -μια απόδειξη ότι ακόμα και οι πιο απρόσμενες πλατφόρμες μπορούν να λάβουν εκλεκτές μηχανικές καρδιές από το Maranello.

7. Maserati 3200 GT / Assetto Corsa: Η αναγέννηση της Maserati με Ferrari DNA

Η Maserati 3200 GT δεν ήταν απλώς ένα ακόμα grand tourer. Ήταν το μοντέλο που σηματοδότησε την επιστροφή της μάρκας από τη Modena στον χάρτη των πραγματικών κατασκευαστών επιδόσεων, μετά από μια δύσκολη δεκαετία. Παρουσιάστηκε το 1998 και ήταν η πρώτη Maserati υπό την ιδιοκτησία της Ferrari, κάτι που αποτυπώθηκε ξεκάθαρα στη μηχανολογία της.

Κάτω από το καπό βρισκόταν ένας διτούρμπινος V8 3,2 lt, εξέλιξη της Ferrari, που απέδιδε 370 ίππους. Ήταν ο τελευταίος υπερτροφοδοτούμενος V8 στην ιστορία της Maserati πριν την επιστροφή στους ατμοσφαιρικούς κινητήρες. Η απόδοση συνδυαζόταν με πίσω κίνηση και 6άρι χειροκίνητο ή αυτόματο κιβώτιο, χαρίζοντας στο 3200 GT χαρακτήρα αυθεντικού GT.

Αν ήθελες ακόμα πιο οδηγοκεντρική εμπειρία, έπρεπε να επιλέξεις την έκδοση Assetto Corsa. Σκληρότερη ανάρτηση, χαμηλότερη απόσταση από το έδαφος, μεγαλύτερα φρένα Brembo και πιο αιχμηρό set-up μετέτρεπαν το πολυτελές κουπέ σε ένα απροσδόκητα ικανό οδηγικά μοντέλο.

Σε κάθε περίπτωση, μπορούσες να την αγοράσεις για τα εμβληματικά «boomerang» πίσω φώτα, μια σχεδιαστική υπογραφή που έμεινε στην Ιστορία.

8. Maserati MC12: Η Ferrari Enzo με κοστούμι Maserati

Παρουσιάστηκε το 2004 ως homologation special, με μοναδικό σκοπό τη συμμετοχή -και την κυριαρχία- της Maserati στο FIA GT Championship. 

Στην καρδιά της MC12 βρίσκεται ένας ατμοσφαιρικός V12 6,0 lt, άμεσα βασισμένος στο μοτέρ της Ferrari Enzo. Με 630 ίππους, ουρλιαχτό στις 8.000 rpm και αγωνιστικό χαρακτήρα, πρόκειται για έναν από τους πιο κορυφαίους V12 που φορέθηκαν ποτέ σε μοντέλο δρόμου. Το κάρμπον πλαίσιο, το διαμήκες μοτέρ και η κίνηση στους πίσω τροχούς ολοκλήρωναν ένα πακέτο καθαρόαιμου σούπερκαρ.

Σε αντίθεση με την Enzo, η MC12 είχε μακρύτερο μεταξόνιο, πιο ήπιο set-up και ελαφρώς μεγαλύτερη έμφαση στη σταθερότητα στις υψηλές ταχύτητες. Όχι για να γίνει πιο «εύκολη», αλλά για να μπορεί να ανταποκριθεί στην πολύωρη δοκιμασία των αγώνων αντοχής. 

Με μόλις 50 μονάδες παραγωγής, η MC12 είναι σήμερα ένα από τα πιο δυσεύρετα και πολύτιμα ιταλικά υπεραυτοκίνητα. Δεν ήταν ποτέ απλώς μια Ferrari με άλλο σήμα, αλλά μια δήλωση επιστροφής της Maserati στην κορυφή.

Υπάρχουν και δύο πρωτότυπα, που είχαν την τιμή να φορέσουν μοτέρ από το Maranello:

1. Sbarro Super Eight

Παρουσιάστηκε το 1984 και ενσωμάτωνε τον κινητήρα και το κιβώτιο ταχυτήτων της Ferrari 308GTB σε ένα μικρό χάτσμπακ. Αποδίδοντας περίπου 260 ίππους, συνδυάστηκε με το αυθεντικό 5τάχυτο χειροκίνητο κιβώτιο της 308GTB.

Τοποθετημένος κεντρικά, ο κινητήρας προσέφερε εξαιρετική κατανομή της μάζας, ενώ το συνολικό βάρος του αυτοκινήτου δεν ξεπερνούσε τα 800 kg. Το αποτέλεσμα ήταν ένα αυτοκίνητο ικανό να επιταχύνει από 0-100 km/h σε περίπου 6 δευτερόλεπτα και να φτάνει σε τελική ταχύτητα πάνω από 210 km/h. 

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Στο σφυρί το ένα και μοναδικό Sbarro Super Eight στον πλανήτη

Στην καμπίνα, έχει διατηρηθεί σε μεγάλο βαθμό το εσωτερικό της 308GTB. Με τα ίδια σπορ καθίσματα και το περίφημο «χτένι» στον λεβιέ των ταχυτήτων της Ferrari. Το τιμόνι ωστόσο δεν έχει στον αφαλό του το Cavallino Rampante.

Κατασκευάστηκε μόνο ένα αντίτυπο του Super Eight, το οποίο παρουσιάστηκε στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης το 1984 και παραδόθηκε στον Γερμανό βιομήχανο Bernd Grohe.

2. Pontiac Pegasus

Το 1971, η Pontiac ξέφυγε από την πεπατημένη και έκανε κάτι ανήκουστο. Πάνω σε ένα σασί Firebird καπό τοποθετήθηκε ένα μοτέρ V12, το ίδιο που έμπαινε στη Ferrari 365 GTB/4 Daytona. O ιταλικός κινητήρας των 4,4 lt με τους τέσσερις εκκεντροφόρους και τα έξι διπλά Weber 40 DCN/20 απέδιδε 352 ίππους DIN.

Σήμερα, αυτό το ακραίο, μοναδικό δείγμα Pontiac, αποτελεί μουσειακό κομμάτι και όταν δεν αναπαύεται με τα άλλα εκθέματα στη συλλογή του GM Heritage, αλλά ταξιδεύει σε διάφορες εκδηλώσεις.