Ferrari 275GTB 1964-1968, στολίδι μηχανικής και σχεδιασμού
Η Ferrari 275GTB είναι μία από τις πιο αξιοσημείωτες δημιουργίες του Pininfarina. Και μία από τις πιο μοντέρνες, καθώς ενσωμάτωσε πλήθος νεωτερισμών που γεννήθηκαν στους αγώνες.
Γιάννης Κουτσουφλάκης | 
Ύστερα από τη λάμψη μιας δεκαετίας, η γραμμή της 250 GT έδειχνε γερασμένη. Η διάδοχός της, η Ferrari 275GTB αποτέλεσε μια σημαντική εξέλιξή της, χάρη σε μια σειρά από νεωτερισμούς που ήρθαν να βάλουν τέλος στον τεχνολογικό συντηρητισμό της εταιρείας στα πολιτικά αυτοκίνητά της.
Έτσι, η 275 GTB ήταν η πρώτη Ferrari με τέσσερις ανεξάρτητους τροχούς, αλλά και μια μπερλινέτα που αντιμετώπισε με άλλη λογική την κατανομή των μαζών στο αυτοκίνητο, κυρίως με το μοτέρ που τραβήχτηκε προς τον κλωβό των επιβατών.
Μια αρχιτεκτονική που υποστήριζε τη σταθερότητα σε υψηλή ταχύτητα κι έκανε το αυτοκίνητο αποτελεσματικότερο στις στροφές. Και μην φανταστείτε ότι της έλειπε η δύναμη και τα παραπάνω ήταν αχρείαστα. Το καινούργιο 12κύλινδρο μοτέρ, με 3,3 λίτρα χωρητικότητα και τρία διπλά καρμπιρατέρ έβγαζε 280 άλογα. Ένα νούμερο δυσθεώρητο για το 1964 που έδινε κορυφαίες επιδόσεις στην κατηγορία των GT.
Συνολικά κατασκευάστηκαν 445 μπερλινέτες Ferrari 275GTB, 350 από τις GTB/4 και 200 κομμάτια 275GTS, νούμερα στα οποία δεν περιλαμβάνονται οι αγωνιστικές
Η επιθετική αλλά όχι σκληρή σιλουέτα προσέδιδε σε αυτή την καταιγιστικών επιδόσεων μπερλινέτα ακαταμάχητη γοητεία. Το χαρακτηριστικά μεγάλο καπό που έστελνε την καμπίνα μακριά, πίσω, αποτελούσε τμήμα μιας ρευστής καροσερί που συνδύαζε την κομψότητα της 250GT Lusso με τις πιο μυώδεις καμπύλες της 250GTO.
Η μύτη, που εκλεπτυνόταν έντονα και έπεφτε ομοίως με μεγάλη γωνία ανάμεσα στα φτερά που στολίζονταν με μακριές καλύπτρες στα φώτα, προκαλούσε αισθητικά την κάθετα κομμένη ουρά, αποπνέοντας δύναμη. Μια αίσθηση που οξυνόταν από το έντονα κεκλιμένο παρμπρίζ, τα πλευρικά μεγάλα βράγχια και το πίσω καπό που σηκωνόταν σε ένα μικρό χείλος εκφυγής. Με δέρμα και ξύλο, το σαλόνι της 275 GTB καταχωρίστηκε μεταξύ των τέλειων δειγμάτων της παράδοσης της Ferrari: Περισσότερο λιτό και λειτουργικό παρά πολυτελές.
Εμπρός σε ένα ζωντανό αγοραστικό ενδιαφέρον (250 αυτοκίνητα πουλήθηκαν τον πρώτο χρόνο της κυκλοφορίας της), η 275 GTB δέχτηκε μόλις από το τέλος του 1965 κάποιες βελτιώσεις. Η Serie 2 λανσαρίστηκε στο Σαλόνι των Βρυξελών τον Ιανουάριο του 1966 και ξεχώριζε από τη μύτη που είχε κατέβει και μακρύνει προκειμένου να βελτιωθεί η κάθετη αεροδυναμική πίεση σε υψηλή ταχύτητα και από τη μικρότερη και λεπτότερη γρίλια στη μάσκα που έμοιαζε με χαμόγελο.
Η καινούργια σιλουέτα υποδέχτηκε και μια πιο δυνατή βερσιόν του υφιστάμενου κινητήρα που απέκτησε τέσσερις εκκεντροφόρους. H 275GTB/4 (το 4 για τους εκκεντροφόρους) θα ήταν και η πρώτη Ferrari με αυτή τη διανομή, που ανέβασε την ισχύ του V12 κατά 20 άλογα, στους 300 PS. Εύκολα αναγνωρίσιμη από τη «γράμμωση» που δημιουργούσε το διάμηκες φούσκωμα στη μέση, και το μεγαλύτερο μήκος του καπό, που έκρυβε από κάτω μια πυροβολαρχία από έξι διπλά καρμπιρατέρ, η GTB/4 θα γνώριζε κι αυτή στιγμές εμπορικής δόξας, πριν υποκλιθεί εμπρός στην 365 GTB/4 Daytona το 1968.
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Ferrari 365GTB/4 «Daytona» 1968-73
Στο σημείο αυτό να σημειώσουμε ότι η μακρύτερη μύτη προηγήθηκε των τεσσάρων εκκεντροφόρων, έτσι υπάρχουν μερικά κομμάτια με το νέο καπό και τη νέα μάσκα, αλλά με δύο εκκεντροφόρους επικεφαλής. Τέλος και για όποιον θα ήθελε να γνωρίζει κάποια ακόμη συλλεκτικά στοιχεία να αναφέρουμε ότι αρκετές από τις 275 GTB/4 διαθέτουν έξτρα ακτινωτές ζάντες Borrani και αλουμινένια στοιχεία στο αμάξωμα.
Η 275 εκτός από μπερλινέτα διατίθετο και σπάιντερ, τη 275 GTS. Αυτή απέδιδε από τον 3,3λιτρο κινητήρα με τους δύο εκκεντροφόρους 260 άλογα, ενώ οι GTS/4 απέδιδαν 300, όσα και οι ομόλογες μπερλινέτες.
Η Ferrari κατασκεύασε επίσης δύο σπέσιαλ εκδόσεις της 275. Η πρώτη ήταν η 275 GTB/C, η αγωνιστική έκδοση της μπερλινέτας. Κατασκευάστηκαν 11 και όλες είχαν ξηρό κάρτερ, βελτιωμένο μοτέρ, ενισχυμένο σασί και αλουμινένιο αμάξωμα. Η δεύτερη ειδική έκδοση ήταν η 275GTB/4 NART Spider, από τις οποίες κατασκευάστηκαν δέκα κομμάτια.
Με παραγγελία από τον Αμερικανό ντίλερ Luigi Chinetti, οι NART Spider διέφεραν από τις στάνταρ Ferrari 275 GTS, καθώς μοιράζονταν τα περισσότερα στοιχεία του αμαξώματος, κατά συνέπεια και τις γραμμές, της 275GTB/4, καθώς φυσικά και το βελτιωμένο μοτέρ V12. Στην ουσία, η παραγγελία του Chinetti προς τον Sergio Scaglietti και τον Enzo Ferrari ήταν μια GTB χωρίς την οροφή.
Προφανώς κάθε Ferrari 275 αποτελεί αντικείμενο μεγίστου ενδιαφέροντος όταν εμφανίζεται σε μια δημοπρασία κλασικών αυτοκινήτων, ούσες από τα πιο ακριβά αν όχι το ακριβότερο σπορ αυτοκίνητο στον κόσμο, με τις 275GTB/C και τις 275GTS/4 NART Spider να δημιουργούν φρενίτιδα. Για να αγοράσει κάποιος μια 275GTB έτοιμη για διεθνή Concours χρειάζεται πάνω από 2,3 εκατ. ευρώ, ενώ για μια 275GTB/4 πάνω από τρία εκατομμύρια.
Εάν δε πρόκειται για αλουμινένιο κομμάτι, η τιμή εκτοξεύεται στα οκτώ εκατομμύρια, ενώ για μια NART είναι αμφίβολο να σας φτάνουν τα 24 εκατομμύρια. Η τιμή για μια απλή GTS των 260 ίππων είναι χαμηλότερη, στα 1,7 εκατομμύρια ευρώ. Στην περίπτωση βέβαια που βρείτε μια από τις αγωνιστικές 275GTB/C, τη τιμή είναι ανυπολόγιστη με την τελευταία πράξη να λέγεται ότι έγινε στα 87 εκατομμύρια.
Συνολικά κατασκευάστηκαν 445 μπερλινέτες 275 GTB και 350 από τις GTB/4, 200 κομμάτια 275 GTS, νούμερα στα οποία δεν περιλαμβάνονται οι αγωνιστικές.
Η Ferrari 275GTB με μια ματιά
Κινητήρας 12 κύλινδροι σε V
Χωρητικότητα 3.286 cc|
Ισχύς 280 και 300 PS*
Τελική ταχύτητα 265 και 270 km/h
Παραγωγή 970 αυτοκίνητα (1964-1968, GTB, GTS, GTB/4, NART Spider).
Τιμή σήμερα €2,3 εκατ. (275 GTB 1964 κατάστασης Concours)
Κινητήρας 12 κύλινδροι σε V
Χωρητικότητα 3.286 cc|
Ισχύς 280 και 300 PS*
Τελική ταχύτητα 265 και 270 km/h
Παραγωγή 970 αυτοκίνητα (1964-1968, GTB, GTS, GTB/4, NART Spider).
Τιμή σήμερα €2,3 εκατ. (275 GTB 1964 κατάστασης Concours)
Φανατικός του αυτοκινήτου από τα μικράτα του, ανακάλυψε τον ειδικό Τύπο στα 10 με ένα τεύχος του Αuto Εξπρές το ’72. Η ερασιτεχνική ενασχόλησή του με τη δημοσιογραφία του αυτοκινήτου ξεκίνησε γράφοντας στο μηνιαίο έντυπο της σχολής του στη Γαλλία το ’85. Και έγινε βιοποριστική το ’89. Σπούδασε ναυτιλιακά, έχει μεταπτυχιακό τίτλο στη «διαχείριση καταστάσεων κρίσης και ανθρώπινη συμπεριφορά», του αρέσει η ιστιοπλοΐα, το κυνήγι, τα κλασικά αυτοκίνητα… Kαι με τρία παιδιά, έστω τα δύο φοιτητές, τρέχει και δεν φτάνει… DRIVE-σπίτι, σπίτι-DRIVE τα τελευταία 24 χρόνια, μέχρι που έκανε το DRIVE, σπίτι!
Ακολουθήστε το DRIVE στο Google News και τα Social Media
