Ο Άλαν ΜακΝις κάλυψε μια διαφορά σχεδόν μισού λεπτού στα τελευταία 40 λεπτά του αγώνα, για να πάρει τη νίκη με το Audi που οδηγούσε μαζί με τους Τομ Κρίστενσεν και Λοϊκ Ντιβάλ.

Το νικηφόρο Audi R18 e-tron quattro πέρασε το «αδελφό» του αυτοκίνητο 5 μόλις λεπτά πριν τον τερματισμό, μετά από μια μάχη μεταξύ των δύο Audi που κράτησε και τις 6 ώρες του αγώνα.

Και τα δύο αυτοκίνητα πέρασαν αρκετό χρόνο επικεφαλής τις δύο πρώτες ώρες του αγώνα, αλλά ο Αντρέ Λότερερ, που μοιραζόταν το δεύτερο Audi με τους Μπενουά Τρελουγιέ και Μαρσέλ Φάσλερ, κατάφερε να ανοίξει μια διαφορά πάνω από 12” από τον Κρίστενσεν.

Στο δεύτερο μισό της βάρδιας του Λότερερ όμως του έσπασε ένα ημιαξόνιο, πράγμα που στέρησε το Audi του από την επιπλέον ισχύ του συστήματος ανάκτησης ενέργειας, για το υπόλοιπο του αγώνα.

Ο ΜακΝις έπιασε και πέρασε τον Τρελουγιέ, αφού οι δύο οδηγοί πήραν το τιμόνι των δύο Audi για την τελευταία βάρδια μέχρι τον τερματισμό. Όμως ο Γάλλος ξαναπέρασε μπροστά όταν έβαλε επίτηδες λιγότερο καύσιμο στην επόμενη στάση για ανεφοδιασμό.

Ο ΜακΝις στη συνέχεια έκανε τετ-α-κε αποφεύγοντας μια Aston Martin, την ώρα που ο Τρελουγιέ έκανε το τελευταίο του pit-stop. Ο Σκοτσέζος «τετραγώνισε» τα λάστιχά του, αναγκάζοντας την ομάδα να αλλάξει και τα τέσσερα Michelin του.

Αυτό τον έριξε σχεδόν 30 δευτερόλεπτα πίσω από το άλλο Audi, όμως με τα φρέσκα λάστιχά του μπόρεσε να φτάσει τον Τρελουγιέ και να τον περάσει στη στροφή Μπρούκλαντς, 4 γύρους πριν τον τερματισμό.

Ο ΜακΝις, που τερμάτισε πρώτος με διαφορά 3”, δήλωσε: «Ήταν μια αμφίρροπη μάχη με το αδελφό μας αυτοκίνητο όλο τον αγώνα και ξέραμε ότι το αποτέλεσμα θα κρινόταν για λίγα δευτερόλεπτα. Δεν υπάρχουν εντολές της ομάδας στην Audi, ούτε συζήτηση γι’ αυτό. Η τελευταία βάρδια ήταν από τις πιο κοπιαστικές που έχω ζήσει, ειδικά στο τέλος ενός εξάωρου αγώνα».

Η Toyota δεν διεκδίκησε τη νίκη στο Σίλβερστον, καθώς τα δύο TS030 Hybrid ήταν τα περσινά, απέναντι στα Audi του 2013. Οι Άντονι Ντέιβιντσον, Στεφάν Σαραζέν και Σεμπαστιέν Μπουμί κατέκτησαν την 3η θέση του βάθρου, ένα γύρω πίσω από τα δύο Audi.

Το δεύτερο Toyota, των Άλεξ Βουρτς και Νικολά Λαπιέρ, τερμάτισε άλλο ένα λεπτό πιο πίσω, μετά από μια αποτυχημένη απόφαση να χρησιμοποιήσουν ενδιάμεσα λάστιχα στο σύντομο διάστημα όπου έβρεξε.

Η ιδιωτική, Αγγλο-ελβετική ομάδα Rebellion Racing πήρε την 5η και την 6η θέση με τα δύο της Lola-Toyota B12/60, με τους Γιάνι, Χάιντφελντ και Προστ μπροστά από τους Μπελίκι, Μπες και Τσενγκ.

Την κατηγορία LMP2 κέρδισε η ομάδα G-Drive/Delta-ADR με τους Πιζόνια, Γκρέιβς και Ουόκερ, μετά από μια μάχη με το ταχύτερο OAK Racing Morgan-Nissan των Πλα, Μπραντλ και Χαϊνεμάγιερ-Χάνσον.

Η Aston Martin Racing κυριάρχησε στις δύο κατηγορίες GTE: Οι Μούκε, Τέρνερ, Σένα πήραν τη νίκη στην κατηγορία Pro (επαγγελματιών οδηγών) και οι Σίμονσεν, Νίγκορντ, Πόουλσεν κέρδισαν την ερασιτεχνική Am.

Θέση  Κλάση   Οδηγοί                         Ομάδα                  Χρόνος/Διαφορές
 1.  P1    Kristensen/Duval/Mcnish         Audi                      197 laps
 2.  P1    Lotterer/Treluyer/Fassler       Audi                      + 3.462s
 3.  P1    Davidson/Buemi/Sarrazin         Toyota                     + 1 lap
 4.  P1    Wurz/Lapierre                   Toyota                     + 1 lap
 5.  P1    Prost/Jani/Heidfeld             Rebellion Lola-Toyota     + 4 laps
 6.  P1    Belicchi/Beche/Cheng            Rebellion Lola-Toyota     + 7 laps
 7.  P2    Graves/Pizzonia/Walker          Delta-ADR ORECA-Nissan   + 13 laps
 8.  P2    Pla/Heinemeier Hansson/Brundle  OAK Morgan-Nissan        + 14 laps
 9.  P2    Dyson/Marsal/Kimber-Smith       Greaves Zytek-Nissan     + 18 laps
10.  P2    Perez Companc/Minassian/Kaffer  Pecom ORECA-Nissan       + 18 laps
11.  P2    Baguette/Gonzalez/Plowmann      OAK Morgan-Nissan        + 18 laps
12.  P2    Imperatori/Howson/Ka To         KCMG Morgan-Nissan       + 18 laps
13.  P2    Rusinov/Martin/Conway           Delta-ADR ORECA-Nissan   + 21 laps
14.  GTE P Turner/Mucke/Senna              Aston Martin             + 26 laps
15.  GTE P Kobayashi/Vilander              AF Ferrari               + 27 laps
16.  GTE P Dalla Lana/Makowiecki/Lamy      Aston Martin             + 27 laps
17.  GTE P Lieb/Lietz/Dumas                Manthey Porsche          + 27 laps
18.  GTE P Bruni/Fisichella                AF Ferrari               + 27 laps
19.  GTE A Nygaard/Poulsen/Simonsen        Aston Martin             + 28 laps
20.  GTE P Bergmeister/Pilet/Bernhard      Manthey Porsche          + 29 laps
21.  GTE A Bornhauser/Canal/Rees           Larbre Corvette          + 31 laps
22.  GTE A Potolicchio/Aguas/Peter         8Star Ferrari            + 32 laps
23.  GTE A Goethe/Hall/Campbell-Walter     Aston Martin             + 32 laps
24.  GTE A Ried/Roda/Ruberti               Proton Porsche           + 32 laps
25.  GTE A Krohn/Jonsson/Mediani           Krohn Ferrari            + 33 laps
26.  GTE A Narac/Bourret/Vernay            IMSA Porsche             + 34 laps
27.  P2    Nicolet/Merlin                  OAK Morgan-Nissan        + 43 laps
28.  GTE A Gerber/Griffin/Cioci            AF Ferrari               + 58 laps

Εγκαταλείψεις:

     P2    Holzer/Kraihamer/Charouz        Lotus-Praga               113 laps
     P1    Leventis/Watts/Kane             Strakka HPD                55 laps
     P2    Weeda/Liuzzi/Bouchut            Lotus-Praga                44 laps