Οι Γάλλοι έχουν τη δική τους (λαμπρή) ιστορία στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλι, της οποίας η νεότερη εποχή ξεκινά με έναν οδηγό ασθενοφόρου που αποφάσισε κάποια στιγμή να εγκαταλείψει τους... ασθενείς του και να ασχοληθεί με τους αγώνες. Ο Didier Auriol (περί αυτού πρόκειται), γεννημένος το 1958 στο Μονπελιέ, έγινε το 1994 ο πρώτος Γάλλος που κατέκτησε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλι.

Αρκετά χρόνια μετά, ένας άλλος Γάλλος εγκατέλειψε το άθλημα του, τη γυμναστική, για να ασχοληθεί με τους αγώνες Ράλι και έμελε να γίνει ο άνθρωπος που έσπασε όλα τα ρεκόρ. O  Sébastien Loeb έβαλε εννέα πρωταθλήματα στην τσέπη, «χτίζοντας» ένα ρεκόρ που πάρα πολύ δύσκολα θα καταρριφθεί ακόμη και από αυτόν που όλοι λένε ότι είναι ο διάδοχός του. Πρόκειται για τον συνονόματό του Ogier, που πανηγύρισε την Πέμπτη 3 Οκτωβρίου 2013 το απόγευμα τον πρώτο του παγκόσμιο τίτλο, βάζοντας τα θεμέλια μιας νέας εποχής για την εμπλοκή της Γαλλίας στο WRC.

To άστρο του Ogier φάνηκε από την αρχή της καριέρας του ότι θα είναι και λαμπρό και θα έχει και διάρκεια.
Γεννημένος το 1983 στη Gap στις γαλλικές Άλπεις, άκουγε τον ήχο των εξατμίσεων από τα αγωνιστικά του WRC πολύ πριν περπατήσει, αφού η Gap είναι για χρόνια τώρα σημαντικός «σταθμός» του Ράλι Μόντε Κάρλο.
Από νωρίς εκδήλωσε το ενδιαφέρον του για τα motorsports κερδίζοντας τον πρώτο του τίτλο τοπ 2007 στο θεσμό των νέων οδηγών «French Peugeot 206 Cup». 
Την αμέσως επόμενη χρονιά (2008) στο μπάκετ ενός Citroen C2 Super 1600 για λογαριασμό της «Equipe de France FFSA», πήρε μέρος με πλήρη εμπλοκή στο «Junior World Rally Championship» και κατέκτησε άνετα την πρώτη θέση. Ήταν η αρχή της μεγάλης του καριέρας αφού όλοι τότε αναγνώρισαν στο πρόσωπό του ένα μεγάλο ταλέντο που θα μπορούσε να σταθεί απέναντι στον Loeb.

Και δεν άργησε να τους επιβεβαιώσει: Τον Ιανουάριο του 2009, ένα μόλις χρόνο μετά δηλαδή, το Ράλι Μόντε Κάρλο προσμετρούσε στο Intercontinental Rally Challenge(IRC) και ο Ogier πήρε στο τιμόνι ενός Peugeot 207 S2000 την πρώτη θέση. Με ίδια αυτοκίνητα στις επόμενες δύο θέσεις βρέθηκαν οι τους Freddy Loix και Stéphane Sarrazin, ενώ για την ιστορία πρέπει να σημειώσουμε ότι ο διεκδικητής της νίκης Juho Hänninen με Skoda είχε εγκαταλείψει.

Την ίδια χρονιά βρέθηκε στις σκληρές ειδικές του Ακρόπολις οδηγώντας μια ιδιωτική (μη εργοστασιακή) Citroën C4 WRC και σημείωσε το πρώτο του πόντιουμ σε αγώνα WRC, τερματίζοντας δεύτερος πίσω από τον Mikko Hirvonen.

Την αμέσως επόμενη χρονιά (2010) ο Sébastien Ogier έλαβε μέρος στο WRC με τη Citroën Junior Team. Με την ίδια ομάδα έτρεχε εκείνη τη χρονιά και ο Kimi Raikkonen που δοκίμαζε την τύχη του στις ειδικές έχοντας εγκαταλείψει (προσωρινά όπως αποδείχθηκε) τις πίστες της F1. 
Εκείνη τη χρονιά λοιπόν η Citroen έκανε το 1-2-3 στο Μεξικό και ο Ogier ανέβηκε στο πόντιουμ μαζί τους τους Loeb και Solberg.
Λίγο μετά βρέθηκε στη Νέα Ζηλανδία να παλεύει στα ίσια με τον Jari-Matti Latvala που τότε έτρεχε για τη Ford και να χάνει τη νίκη για 2,4 δευτερόλεπτα. Ωστόσο δεν άργησε να ανέβει στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου. Στον επόμενο κιόλας αγώνα, το Ράλι Πορτογαλίας πήρε στο μπάκετ της Citroen C4 WRC την πρώτη του νίκη στο WRC για να ακολουθήσει ακόμη μία, αυτή τη φορά στη μακρινή Ιαπωνία.

Και έτσι αισίως φτάσαμε στο 2011, χρονιά σταθμό στην καριέρα του Ogier, αφού μαζί με τον Loeb θα οδηγούσαν τις δύο εργοστασιακές Citroen DS3 WRC. Ήταν η χρονιά που ο «μικρός» βάλθηκε να αμφισβητήσει την κυριαρχία του Loeb και να περάσει το μήνυμα πως αυτός θα είναι ο διάδοχος του «βασιλιά». Ίδια αυτοκίνητα, ίδια ομάδα, οπότε και ο ανταγωνισμός επί ίσοις όροις (τουλάχιστον μπροστά από τις κάμερες γιατί για όσα γίνονταν πίσω από αυτές ακούστηκαν πολλά...) και ιδού πως ο Ogier βρέθηκε να κερδίζει σε Πορτογαλία και Ελλάδα αρχικά και σε Γερμανία και Γαλλία αργότερα.  

Ωστόσο ο Loeb πήρε τον τίτλο, την ώρα που οι φήμες οργίαζαν ότι στο παρασκήνιο ο «κοντός» έκανε το παν για να κρατήσει τον πρώτο ρόλο στην ομάδα, μη θέλοντας ούτε να ακούσει για «ίση μεταχείριση» με τον ομόσταυλό του.
Κάπως έτσι, ο Ogier βρήκε την ευκαιρία στην ανακοίνωση της VW Motorsport ότι θα μπει στο WRC και άλλαξε στρατόπεδο στο τέλος εκείνης της χρονιάς.
Όμως η ομάδα του Capito ήθελε έναν ακόμη χρόνο για να ετοιμάσει το Polo R WRC στου οποίου την εξέλιξη είχε τον πρώτο λόγο ο Ogier. Παράλληλα και για να μην μείνει χωρίς αγωνιστικά χιλιόμετρα, πήρε μέρος στο πρωτάθλημα εκείνης της χρονιάς με ένα Skoda Fabia S2000.

Με αυτόν τον τρόπο και ο Ogier ήταν συνεχώς μέσα στη μάχη αλλά και η VW αντλούσε χρήσιμα συμπεράσματα για την εξέλιξη του Polo, αφού το Skoda ήταν σε μεγάλο βαθμό το... πεδίο δοκιμών της ομάδας. 

Το 2013 λοιπόν τον βρήκε στο μπάκετ του Polo R WRC με τον Latvala να οδηγεί το δεύτερο αυτοκίνητο. Με το «καλημέρα» της αγωνιστικής χρονιάς ο Γάλλος έδειξε όχι μόνον ποιος είναι το αφεντικό αλλά έστειλε με τις επιδόσεις του και μήνυμα στον Φινλανδό πως ό,τι και αν κάνει δεν μπορεί να τον φτάσει. Σταθερός και ταχύς κέρδιζε βαθμούς συνεχώς για να φτάσει να κατακτήσει μαθηματικά το πρώτο του Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, την Πέμπτη, στην Power Stage του αγώνα της Γαλλίας.

Το γεγονός ότι ο Loeb πήρε μέρος μόνον σε τέσσερις αγώνες αυτή τη χρονιά ουδόλως μειώνει την αξία της επιτυχίας του.
Απλώς στέρησε από όλους εμάς την ευχαρίστηση να δούμε όλη τη χρονιά την «κόντρα» των δύο Sébastien .
Από την άλλη, με τα «αν» και τις αναγωγές στους αγώνες όπου συμμετείχε ο «κοντός» δεν βγαίνει άκρη. Αν η γιαγιά μου είχε καρούλια θα ήταν πατίνι. Αυτό θυμίζει.

Το ποιος θα κέρδιζε;

Απλά όποιος το πει με βεβαιότητα, είναι σίγουρο ότι δεν ξέρει από αγώνες ράλι.
Ένα είναι σίγουρο: Και οι δύο Sébastien έχουν τη στόφα του πρωταθλητή.
Ο Loeb έφυγε, ο Ogier ήρθε και στο...βάθος ένας άλλος Sébastien , o Chardonnet περιμένει τη σειρά του... Σημειώστε το όνομα και θα μας θυμηθείτε σε λίγα χρόνια.