Το Microlino δεν είναι απλώς ένα ακόμη μικρό ηλεκτρικό αυτοκινητάκι. 

Είναι ένα σύμβολο ευρωπαϊκής ευρηματικότητας -ένα εγχείρημα που γεννήθηκε από το πάθος μιας οικογένειας να επαναφέρει στις πόλεις και ειδικά στα hub μικροκινητικότητας τη χαρά της απλής, καθαρής μετακίνησης.

Η Ευρώπη κινδυνεύει να χάσει όχι μόνο τη Microlino, αλλά και μια ολόκληρη κατηγορία έξυπνων λύσεων που θα μπορούσαν να κάνουν τις πόλεις μας πιο ήσυχες, καθαρές και ανθρώπινες

Και τώρα, αυτό το σύμβολο ετοιμάζεται να εγκαταλείψει την Ευρώπη. Ο λόγος; Η αδιαφορία των Βρυξελλών. Ενώ οι μεγάλοι κατασκευαστές απολαμβάνουν κάθε είδους στήριξη, οι μικρές εταιρείες όπως η Microlino παλεύουν σε άνισους όρους: Καμία επιδότηση αγοράς, κανένα όφελος από τα συστήματα πιστώσεων CO₂, καμία πρόσβαση στα εργαλεία που θεσπίστηκαν -υποτίθεται- για να ενθαρρύνουν την πράσινη καινοτομία.

Οι κατηγορίες L6 και L7, στις οποίες ανήκουν αυτά τα μικρό-ηλεκτρικά, μένουν εκτός του πλαισίου CAFE. Αντί να επιβραβεύεται η αποδοτικότητα, τιμωρείται η τόλμη. Το αποτέλεσμα; Μια εταιρεία που έχει επενδύσει 70 εκατομμύρια ελβετικά φράγκα και έχει πουλήσει μόλις 4.800 αυτοκίνητα καλείται να επιλέξει ανάμεσα στον ιδεαλισμό και στην επιβίωση.

Η παραγωγή του Microlino γίνεται σήμερα στην Ιταλία, αλλά η οικογένεια Ouboter εξετάζει σοβαρά τη μεταφορά στην Κίνα -εκεί όπου το κόστος είναι χαμηλότερο, οι δασμοί ευνοϊκότεροι και, το κυριότερο, υπάρχει επενδυτικό ενδιαφέρον. Εν ολίγοις, εκεί όπου η αγορά καταλαβαίνει τι σημαίνει «στρατηγική βιομηχανία».

Κι εδώ; Συζητάμε ακόμα για το αν τα μικρά ηλεκτρικά έχουν «αρκετή αυτονομία» ή «αν αξίζουν τα λεφτά τους». Η Ευρώπη κινδυνεύει να χάσει όχι μόνο τη Microlino, αλλά και μια ολόκληρη κατηγορία έξυπνων λύσεων που θα μπορούσαν να κάνουν τις πόλεις μας πιο ήσυχες, καθαρές και ανθρώπινες.

Ίσως η Κομισιόν χρειάζεται να δει ένα Microlino με κινεζική πινακίδα για να καταλάβει τι έχασε.