Θεαματικό σαν Grand Prix, προβλέψιμο σαν στροφή σε σικέιν. Το «F1: The Movie» με τον Brad Pitt εντυπωσιάζει με εικόνες, ήχο και αληθινή ταχύτητα, αλλά μένει στη στροφή όταν πρόκειται για το σενάριο. Κι όμως, αξίζει την προβολή.

Στο τιμόνι της παραγωγής βρίσκουμε τον Jerry Bruckheimer, τον γνωστό από τους «Πειρατές της Καραϊβικής» και το πρόσφατο «Top Gun: Maverick». Και μαζί του, φυσικά, ο Brad Pitt, στα 61 του, πιο γοητευτικός από ποτέ, δίπλα στον πάντα στιβαρό Javier Bardem. Το κάστινγκ, το στήσιμο, οι κάμερες τελευταίας τεχνολογίας πάνω σε αληθινά μονοθέσια F1 -όλα λειτουργούν ρολόι. Κυριολεκτικά, δεν έχει ξαναγίνει τέτοια κινηματογραφική προσέγγιση σε αγώνα Grand Prix. Είσαι μέσα στο κόκπιτ, στους κραδασμούς, στα προσπεράσματα, στην άσφαλτο, στη μάχη...

Μην περιμένεις να σε συγκλονίσει η πλοκή. Το «F1: The Movie» δεν θέλει να στοχαστεί. Θέλει να σε απογειώσει!

Οπτικά, είναι το καλύτερο racing φιλμ που έχουμε δει. Καμία υπερβολή μέχρις εδώ. Και ναι, ο Lewis Hamilton είναι μπλεγμένος (και οικονομικά και πρακτικά), αφού άνοιξε τις πόρτες των πραγματικών paddock στους δημιουργούς. Αυθεντική ατμόσφαιρα F1 με τη βούλα.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Brad Pitt: Ένας νέος gentleman driver στα σκαριά; [video]

Αλλά κάπου εκεί ξεκινά και το πρόβλημα: Το σενάριο. Ή μάλλον, η έλλειψή του. Ο Pitt υποδύεται τον Sonny Hayes, έναν παλαίμαχο οδηγό που είχε εγκαταλείψει την F1 ύστερα από ένα γερό ατύχημα και τώρα επιστρέφει για να σώσει την ομάδα του παλιόφιλού του (Bardem). Δίπλα του, ένας νέος ταλαντούχος οδηγός (Damson Idris), με τον οποίο φυσικά θα συγκρουστεί, θα δεθεί, και τελικά θα τον εμπνεύσει.

Η ιστορία θυμίζει «Rocky», «Days of Thunder», «Creed», «Gran Turismo» και κάθε άλλο comeback-drama με ήρωα «μιας κάποιας ηλικίας». Όλα προβλέψιμα, από την ερωτική ιστορία με τη μηχανικό, μέχρι την «τελική κούρσα της τιμής». Όλα στημένα όπως ένα γκριντ με... περιορισμένη φαντασία. Από αυτή την άποψη, παρότι μελό, η ταινία Grand Prix του 1962 από τον John Frankenheimer έχει να πει περισσότερα.

Πρέπει να το δεις; Ναι! Αν θες να ζήσεις το απόλυτο racing θέαμα σε μεγάλη οθόνη, τότε δεν υπάρχει δίλημμα. Απλώς άσε τον κυνισμό στην είσοδο της αίθουσας, πάρε έναν κουβά ποπ κορν και απόλαυσε τη βόλτα. Είναι κινηματογραφική απόδραση -regressive cinema στα καλύτερά του. Καμιά φορά, το να νιώθεις σαν παιδί σε ηλεκτροκίνητο αυτοκινητάκι και να φωνάζεις «βρρρρρρρ» μέσα σου, είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να σου προσφέρει μια θερινή προβολή.

Μην περιμένεις να σε συγκλονίσει η πλοκή. Το «F1: The Movie» δεν θέλει να στοχαστεί. Θέλει να σε απογειώσει. Και αυτό, το πετυχαίνει με εντυπωσιακή ακρίβεια.