Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή μόλις έχασε μία ιστορική ευκαιρία να στηρίξει ουσιαστικά την εγχώρια βιομηχανία μπαταριών για ηλεκτρικά αυτοκίνητα.

Ο νέος κανονισμός CISAF (το ευρωπαϊκό πλαίσιο κρατικών ενισχύσεων για τo Clean Industrial Deal) που παρουσιάστηκε προχθές Τετάρτη, 25 Ιουνίου 2025, απογοήτευσε τους φορείς της αγοράς, καθώς δεν περιλαμβάνει άμεσες επιδοτήσεις παραγωγής -σε αντίθεση με τις ΗΠΑ και την Κίνα. Η Transport & Environment (T&E) κάνει λόγο για «πισωγύρισμα», προειδοποιώντας ότι οι πρώτοι Ευρωπαίοι παίκτες εγκαταλείπουν ήδη τον αγώνα.

Ευρώπη: Από την «Πράσινη Πρωτοπορία» οδεύει ολίγον κατ' ολίγον σε στρατηγική αδράνεια

Παρά το γεγονός ότι ο κανονισμός επιτρέπει επενδυτικά κίνητρα ή κρατικές συμμετοχές, τα εργαλεία αυτά κρίνονται πολύπλοκα και ανεπαρκή για την ταχύτητα που απαιτεί η αγορά. Αντίθετα, η αμερικανική (ΙRA Inflation Reduction Act) προσφέρει απλές, άμεσες επιδοτήσεις ανά παραγόμενη μονάδα, προσελκύοντας ήδη γίγα-εργοστάσια στο έδαφός της. Η ΕΕ, σύμφωνα με την T&E, «παίζει με τον χρόνο» -και το τίμημα μπορεί να είναι η αποβιομηχάνιση.

Το παράδοξο; Οι νέοι κανόνες επιτρέπουν κρατική στήριξη για την παραγωγή υδρογόνου από ορυκτά καύσιμα, κάτι που οι περιβαλλοντικές οργανώσεις θεωρούν αντίθετο προς τους στόχους της Πράσινης Συμφωνίας. Όσο η Ευρώπη διστάζει, η παγκόσμια αγορά ηλεκτροκίνησης τρέχει -και δεν περιμένει κανέναν.

Το 2020, η Ευρωπαϊκή Ένωση είχε ανακοινώσει φιλόδοξα σχέδια για την ανάδειξή της σε παγκόσμιο κόμβο μπαταριών και καθαρής ενέργειας. Επενδυτικά σχήματα όπως η European Battery Alliance έμοιαζαν να δίνουν ώθηση. Όμως σήμερα, η εικόνα είναι πιο θολή: Αρκετά ευρωπαϊκά πρότζεκτ βρίσκονται σε στασιμότητα, ενώ άλλες εταιρείες στρέφονται προς τις ΗΠΑ για την ανάπτυξή τους.

Η T&E επισημαίνει ότι «ο χρόνος δεν είναι πλέον σύμμαχος». Αν το παράθυρο ευκαιρίας κλείσει, δεν θα είναι εύκολο να ανακτηθεί η χαμένη δυναμική. Το ερώτημα που εγείρεται είναι απλό αλλά κρίσιμο: Πόσοι παίκτες θα έχουν απομείνει στην ευρωπαϊκή αγορά των μπαταριών το 2028, όταν θα ενεργοποιηθούν οι επόμενοι γύροι ευρωπαϊκής χρηματοδότησης;

Εν τω μεταξύ, σε πολλές πρωτεύουσες της ΕΕ, η απογοήτευση μετατρέπεται σταδιακά σε ανησυχία. Αν δεν υπάρξει αναθεώρηση ή συμπληρωματικό εργαλείο που να ενισχύει άμεσα την παραγωγή, οι φιλοδοξίες της Πράσινης Συμφωνίας κινδυνεύουν να μείνουν στα χαρτιά -και η Ευρώπη να χάσει όχι μόνο την τεχνολογική πρωτοκαθεδρία της, αλλά και χιλιάδες «πράσινες» θέσεις εργασίας.