Τα σύγχρονα αυτοκίνητα με τα τόσα έξυπνα συστήματα για τον έλεγχο της οδικής συμπεριφοράς και του κινητήρα, αλλά και για την ασφάλεια και την ψυχαγωγία των επιβατών, είναι γεμάτα λεπτεπίλεπτα ηλεκτρονικά κυκλώματα και microchips.

Αν μάλιστα βγάλεις το πλαστικό κάλυμμα του κινητήρα ή αφαιρέσεις ένα κομμάτι του ταμπλό και δεις τι κρύβεται από πίσω θα νομίζεις ότι πρόκειται για διαστημόπλοιο. Λογικό, αφού εκτός της κεντρικής μονάδας ελέγχου, υπάρχει ξεχωριστός εγκέφαλος ακόμη και για τα φώτα, τις ασφάλειες, τα ηλεκτρικά παράθυρα και πολλές ακόμη δευτερεύουσες λειτουργίες.

Είναι γεγονός ότι τα αυτοκίνητα της εποχής μας φτιάχνονται σε αυτοματοποιημένα εργοστάσια, από έξυπνα ρομπότ. Υπάρχουν βέβαια και κάποιες εξαιρέσεις όπου η υπερσύγχρονη τεχνολογία συνδυάζεται με χειροποίητη παραγωγή, όπως ας πούμε στην περίπτωση της Alfa 4C με το ανθρακονημάτινο σασί. Περισσότερη εμπλοκή έχουν στην παραγωγή τεχνικοί software που ελέγχουν την ομαλή λειτουργία της γραμμής παραγωγής παρά τεχνίτες συναρμολόγησης του ίδιου του αυτοκινήτου.

Παρόλα αυτά, ακόμη και στο πλέον εξελιγμένο αυτοκίνητο, υπάρχουν κάποια πρωτόγονα εξαρτήματα. Κάποια κομμάτια του hardware που δεν έχουν επηρεαστεί από την πρόοδο γιατί η λειτουργία τους είναι ακριβώς ίδια από την εποχή που εφευρέθηκαν και χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά μέχρι και σήμερα. Ένα από αυτά, είναι το ελατήριο. Η ανάρτηση συνολικά εξελίσσεται ως διάταξη και γίνεται πιο σύνθετη, αλλά το ελατήριο παραμένει ίδιο. Απλοϊκό και πρωτόγονο στην μορφή, στην λειτουργία και στην κατασκευή του.

Πηγή R&T