Ο λόγος που δεν αναφέρω το όνομα της εταιρείας είναι διότι αφενός το σημείωμα ήταν ιδιόχειρο, αφετέρου διότι ως εταιρεία δεν έχουμε αποφασίσει ακόμα με ποιον τρόπο θα ενεργήσουμε.

Γιατί το αναφέρω; Μα διότι αποτελεί μνημείο προσβολής της δημοσιογραφικής δεοντολογίας. Της δικής μου εν προκειμένω, μιας και είμαι άμεσα εμπλεκόμενος, αλλά πιστεύω και της συνολικότερης μικρής δημοσιογραφικής κοινότητας του αυτοκινητικού Τύπου. Τουλάχιστον όσους τους νοιάζει...

Ιδού λοιπόν τι έγινε. Σε δοκιμή που είχα κάνει, ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας (οποία τιμή, φυσικά...) είχε υπογραμμίσει με στάμπιλο τα σημεία που δεν του άρεσαν και έβαλε τον υφιστάμενό του να μας στείλει το τεύχος πίσω με την ιδιόχειρη επιστολή, η οποία ευγενικά μεν, αλλά με αρκετή σαφήνεια μας έβαζε (ως εταιρεία και άτομο) στη θέση μας.

Το μήνυμα ήταν σαφές: Αν δεν γράφετε όπως θα έγραφε ο κειμενογράφος της διαφημιστικής εταιρείας μας, κομμένα τα αυτοκίνητά «μας» και τα λεφτά «μας» από διαφημιστικές καταχωρίσεις. Βάζω σε εισαγωγικά το «μας» επειδή προφανώς δεν είναι δικά τους αλλά της μητρικής εταιρείας, όμως δεν είναι εκεί το ζήτημα.

Το αδιανόητο της υπόθεσης είναι η άμεση παρεμβολή σε μια δημοσιογραφική κρίση. Η οποία, προσέξτε, είχε αυστηρά αξιολογικά κριτήρια. Θέλω να πω πως δεν με «εγκαλούν» επειδή ήμουν ειρωνικός ή σαρκαστικός ή έκανα κάποιο λάθος στα τεχνικά χαρακτηριστικά, αλλά επειδή κάποια σημεία της δοκιμής δεν τους άρεσαν. Δεν ήθελαν δηλαδή να γράφω ότι το κιβώτιο είναι αργό (που είναι), δεν έπρεπε να γράψω ότι ο κύκλος στροφής είναι μεγάλος (μάλλον έπρεπε να τον μικρύνω...), απέρριψαν μετά βδελυγμίας την κρίση μου ότι η ανάρτηση υπό κάποιες προϋποθέσεις μπορεί να μεταφέρει θόρυβο στο εσωτερικό.

Να ξαναθυμίσω εδώ τα προφανή: Στη δοκιμή προφανώς ο δημοσιογράφος που τη γράφει έχει τον πρώτο λόγο, ωστόσο υπόκειται στην κρησάρα τόσο της δημοσιογραφικής ομάδας όσο και της διαδικασίας διόρθωσης. Ακόμα πιο προφανές (έτσι νόμιζα, τουλάχιστον) είναι πως ο αυτοκινητικός Τύπος είναι εδώ για να δοκιμάζει κι όχι για να αναπαράγει δελτία Τύπου ή να γλύφει προκειμένου να του πετάξουν ένα κοκαλάκι –ναι, υπάρχουν και μπόλικοι τέτοιοι στο σινάφι μας.

Είμαστε σε οικονομική κρίση, ναι, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως θα απεμπολήσουμε κάποιες βασικές αρχές. Καλύτερα στα σπίτια μας. Διότι αυτό που δεν έχουν αντιληφθεί είναι πως το αναγνωστικό κοινό θέλει όσο το δυνατόν αντικειμενική αξιολόγηση. Και μόνο μέσα από αυτήν αναδεικνύεται τελικά το προϊόν. Ξέρετε πόσες φορές αναγνώστες με έχουν πάρει τηλέφωνο για να μας δώσουν συγχαρητήρια για το (κατά τη γνώμη μας, εδώ στο DRIVE) αυτονόητο; Επειδή δηλαδή γράφουμε και για τα αδύνατα σημεία ενός αυτοκινήτου και δεν είναι τα κείμενά μας ένας χαζοχαρούμενος και άκακος περίπατος στο δάσος.

Η αλήθεια είναι πως πολλές φορές έχουμε δεχτεί οργισμένα τηλεφωνήματα από εταιρείες. Από κάποιες. Υπάρχουν και επαγγελματίες στο χώρο που ποτέ δεν έβγαλαν μιλιά ή, αν όχι, το έκαναν με ευπρέπεια και επιχειρήματα. Ραβασάκι με σημειωμένο το κείμενό μου είχα να λάβω από τον καιρό του σχολείου. Και τουλάχιστον τότε ο καθηγητής όφειλε να το κάνει για να με μορφώσει. Φαίνεται όμως πως και το τωρινό ραβασάκι του «δάσκαλου» PR το ίδιο επιχειρεί. Να με «μορφώσει» όπως πιθανόν έχει συμμορφώσει κάποιους άλλους. Τον βεβαιώνω πως θα παραμείνω κούτσουρο απελέκητο...