Εντάξει, το παραδέχομαι. Φοβάμαι. Αν δεν θεωρούσα τόσο επικίνδυνα τα μηχανάκια μάλλον θα οδηγούσα αυτοκίνητο μια δυο φορές το χρόνο, για να πάω ένα ταξίδι.

Το να οδηγείς μηχανή σου δίνει μια αίσθηση ελευθερίας, σου γλιτώνει άπειρο χρόνο μέσα στην πόλη, σε βγάζει από τον εφιάλτη αναζήτησης θέσης στάθμευσης και είναι και πιο κουλ.

Αλλά είναι επικίνδυνα. Όχι τόσο τα ίδια τα μηχανάκια, αλλά το περιβάλλον μέσα στο οποίο κινούνται. Ειδικά στις πόλεις, όπου γίνονται και τα περισσότερα ατυχήματα. Και ο μεγαλύτερος «εχθρός» είναι τα αυτοκίνητα, τα οποία υπερτερούν συντριπτικά σε αριθμούς και βέβαια τα οδηγούν κάθε καρυδιάς καρύδι.

Ως άνθρωπος του αυτοκινήτου οφείλω να παραδεχτώ πως το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης σε ατυχήματα το φέρουν οι οδηγοί των τετράτροχων. Φυσικά έχω δει και μοτοσυκλετιστές να παίρνουν απίθανα ρίσκα. Έχω δει και ντελιβεράδες με παπάκια να οδηγούν σαν να τους κυνηγά ο Χάρος, αλλά έχω δει πολλούς περισσότερους οδηγούς αυτοκινήτου να μην υπολογίζουν τις μηχανές που κυκλοφρούν γύρω τους.

Είναι και θέμα ψυχολογίας: οι οδηγοί γενικά τείνουν να παίρνουν μεγαλύτερα ρίσκα όταν έχουν να «αντιμετωπίσουν» μικρότερα και ελαφρύτερα οχήματα, απλώς επειδή αισθάνονται οι ίδιοι μεγαλύτερη ασφάλεια. Κυριαρχεί δηλαδή το προσωπικό ένστικτο αυτοσυντήρησης και όχι το αίσθημα ευθύνης απέναντι στον άλλο.

Τα σταθμευμένα αυτοκίνητα πολλές φορές αποδεικνύονται το ίδιο επικίνδυνα με αυτά που είναι σε κίνηση. Οι πόρτες που ανοίγουν ξαφνικά είναι μια από τις μεγαλύτερες απειλές για τα μηχανάκια που κινούνται ανάμεσα.

Αυτό συμβαίνει και στην περίπτωση του βίντεο. Κάτι που όλοι το έχουμε δει κάποια στιγμή στη ζωή μας: μηχανάκι κινείται ανάμεσα σε σταματημένα στην κίνηση και σε σταθμευμένα οχήματα. Ο οδηγός ενός από αυτά ανοίγει την πόρτα χωρίς να κοιτάξει τον καθρέφτη και πάρτον κάτω τον δικυκλιστή.

Όμως αυτό που συμβαίνει στην συνέχεια είναι τουλάχιστον ιλαροτραγικό. Ο αγχωμένος οδηγός σκύβει να σηκώσει τον οδηγό του σκούτερ, ζητάει συγγνώμη προφανώς αλλά δεν περιορίζεται σε αυτή. Θέλει να το παίξει και καλός Σαμαρείτης. Προσπαθεί να σηκώσει και το σκούτερ αλλά το πιάνει από το γκριπ του γκαζιού και χάνεται μαζί με το σκούτερ στο ηλιοβασίλεμα. Εντάξει, όχι τόσο μακριά. Μέχρι το επόμενο σταματημένο αυτοκίνητο πάνω στο οποίο βροντάει.

Άστο μεγάλε, την έκανες την πατάτα. ΜΗ ΒΟΗΘΑΣ!