Με τη βοήθεια του Βρετανικού Autocar αποφασίσαμε να κάνουμε ένα ταξίδι στο -όχι και πολύ μακρινό- παρελθόν. Σε μία εποχή όπου συχνά συναντούσαμε αξεσουάρ για αυτοκίνητα, τα οποία είναι πλέον ασύμβατα με τη σημερινή πραγματικότητα. Και όμως, είτε για αισθητικούς, είτε για πρακτικούς λόγους, τα συγκεκριμένα είχαν κάποτε μεγάλη πέραση. 

Φυσικά, όλα αυτά στις μέρες μας έχουν πλέον εκλείψει. Δεν μπορούμε να πούμε πως αφήνουν κάποιο δυσαναπλήρωτο κενό. Ορισμένα όμως, θα παραδεχτούμε πως έδιναν ένα ιδιαίτερο χρώμα στις μετακινήσεις μας. 

Ζάρια

Η χρήση μεγάλων ζαριών για το στολισμό του καθρέφτη χρονολογείται πιθανά από το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν οι Αμερικανοί πιλότοι κρεμούσαν ζάρια στο πιλοτήριο για καλή τύχη. Αυτή η παράδοση πέρασε και στα αυτοκίνητα, ειδικά στη δεκαετία του 1980. Δεν αποκλείεται πάντως να βρίσκονται μερικοί ακόμα εκεί, έξω με ανάλογα στολίδια να κοσμούν τον κεντρικό καθρέφτη, κρύβοντας ταυτόχρονα μέρος του οπτικού τους πεδίου.

Wackeldackel

Η ώρα για την άχρηστη πληροφορία της ημέρας ήρθε. Με τον όρο Wackeldackel οι Γερμανοί χαρακτήριζαν το σκυλάκι με το κουνιστό κεφάλι, που ανακάλυψαν κάπου στη δεκαετία του ’70. Κάτι ανάλογο βρισκόταν σε πολλά ταμπλό, κινούμενο συνεχώς από τις ταλαντώσεις που περνούσαν στην καμπίνα από το οδόστρωμα. Κάποια στιγμή μάλιστα η Google το έκανε και doodle, το 2020. 

Μάσκες προβολέων

Ιδιαίτερα δημοφιλείς για ένα φεγγάρι κάπου στη δεκαετία του ’90, οι μάσκες προβολέων έδιναν ένα πιο δυναμικό τόνο στην αισθητική των αυτοκινήτων. Μοντέλα όπως τα Volkswagen Golf, Opel Astra αλλά και προτάσεις των Ford, Suzuki, Hyundai και άλλων κατασκευαστών ντύνονταν συχνά με τέτοια. Με αυτό τον τρόπο αναπτέρωναν τον ψυχισμό των ιδιοκτητών τους και, ενίοτε, περιόριζαν τη φωτεινότητα των προβολέων τη νύχτα. 

Επενδύσεις καθισμάτων

Ανάλογα αξεσουάρ μπορείτε πιθανά να βρείτε και στις μέρες μας, όχι όμως στα σχέδια και στη φιλοσοφία που αυτά είχαν παλαιότερες εποχές. Από μάλλινα ντυσίματα που «απορροφούν τον ιδρώτα και μειώνουν την κούραση του οδηγού» μέχρι εκείνες τις χάντρες που χρησιμοποιούσαν οι οδηγοί ταξί, αρκετά κατάφεραν να αγγίξουν το καλτ. 

Αυτοκόλλητα αμαξώματος

Αποτελώντας μία μορφή τέχνης (από μία οπτική γωνία…) τα αυτοκόλλητα ήρθαν ένα φεγγάρι να κοσμήσουν τις προτάσεις Ιαπώνων αλλά και Αμερικανών κατασκευαστών. Γιατί τι καλύτερο από το να σχεδιάσεις ένα μεγάλο, πύρινο πουλί στο καπό μίας Pontiac Firebird ή ένα ρινόκερο σε κάποιο Suzuki, ώστε να τονίσεις την αντοχή και τις εκτός δρόμου δυνατότητες αυτού;

Τηλέφωνα αυτοκινήτου

Στην Ελλάδα δεν είχαμε πολλά τέτοια, λόγω οικονομικής κατάστασης. Αυτό όμως δεν αναιρεί το γεγονός πως υπήρξε μία περίοδος όπου οι απανταχού εύποροι είχαν τη δυνατότητα να πραγματοποιούν κλήσεις από το αυτοκίνητό τους. Μιλάμε για την ίδια εποχή που ο ΟΤΕ ήθελε ένα εξάμηνο να ολοκληρώσει μια νέα οικιακή σύνδεση. 

Κασετόφωνα

Εντάξει, αυτό δεν είναι ακριβώς αξεσουάρ. Και πάλι όμως, ποιος άνω των 40 δεν είχε έστω μία «mix/ road trip/ best hits» ή όπως αλλιώς την ονόμαζε κασέτα, ειδικά γραμμένη για το δρόμο; Στη θέα αυτής όντως μας πιάνει μία νοσταλγία και είμαστε σίγουροι πως οι περισσότεροι από εσάς θα καταλάβετε. Όσο για τους υπόλοιπους, μάλλον δεν θα δεθείτε ποτέ συναισθηματικά με τα στικάκια που κουμπώνετε στα USB των νέων αυτοκινήτων σας. 

Heckblende

Άλλη μία Γερμανική λέξη, που συμβολίζει εκείνα τα κόκκινα/ κίτρινα ανακλαστικά πάνελ με τα οποία οι Γερμανοί κατασκευαστές έντυναν πολλές από τις προτάσεις τους στα 80’s. Αυτά τα τοποθετούσαν ανάμεσα στα δύο πίσω φωτιστικά σώματα, δίνοντας μία ψευδαίσθηση συνέχειας. Στην Ελλάδα, τα αντικρύζαμε συνήθως μαζί με το λευκό, οβάλ αυτοκόλλητο «D» και με ξένα νούμερα.