Ο κόσμος της Formula 1 αποχαιρετά τον Andrea de Adamich, έναν από τους πιο καλλιεργημένους και ιδιαίτερους οδηγούς της δεκαετίας του ’60 και του ’70.

Ο Ιταλός πρώην πιλότος της Ferrari και της McLaren πέθανε σε ηλικία 84 ετών, στο Varano, κοντά στην πίστα Autodromo Riccardo Paletti -χώρο που ο ίδιος είχε αποκτήσει τη δεκαετία του ’90 και όπου παρέμεινε ενεργός μέχρι το τέλος.

Ο Andrea de Adamich ήταν ένας αληθινός gentleman των αγώνων

Γεννημένος το 1941 στην Τεργέστη, ο de Adamich δεν ήταν ο τυπικός οδηγός αγώνων της εποχής του. Ψηλόλιγνος, με χαρακτηριστικά γυαλιά και φοιτητής Νομικής, ξεχώριζε τόσο για την προσωπικότητά του όσο και για τη σκέψη του.

Η αγωνιστική του πορεία ξεκίνησε στις αρχές των ’60s και γρήγορα απέκτησε υπόσταση, όταν κατέκτησε το 1965 το ιταλικό πρωτάθλημα Formula 3. Έναν χρόνο αργότερα, ξεκίνησε τη μακροχρόνια συνεργασία του με την Alfa Romeo, με την οποία κατέκτησε τη δεύτερη κατηγορία του European Touring Car Championship οδηγώντας μια Alfa Romeo 1600 GTA.

Το 1968 έκανε το μεγάλο άλμα στη Formula 1 με τη Ferrari, εξασφαλίζοντας την 7η θέση στις κατατακτήριες του Grand Prix Νότιας Αφρικής στο Kyalami, πριν εγκαταλείψει ύστερα από ατύχημα στον 13ο γύρο. Το ίδιο έτος, ένα σοβαρό τραύμα στον αυχένα από ατύχημα στο Brands Hatch έβαλε προσωρινό τέλος στη συνεργασία του με τη Scuderia.

Επέστρεψε το 1970 με τη McLaren, οδηγώντας την M7D με κινητήρα Alfa Romeo, χωρίς ωστόσο να κερδίσει βαθμούς. Ακολούθησε μια δύσκολη χρονιά με τη March το 1971, πριν έρθει η καθοριστική του σεζόν με τη Surtees το 1972, όπου τερμάτισε 4ος στο Grand Prix Ισπανίας στην πίστα Jarama, κατακτώντας τους πρώτους βαθμούς της καριέρας του.

Οι εμφανίσεις του τράβηξαν το ενδιαφέρον του Bernie Ecclestone, ο οποίος τον υπέγραψε για την Brabham το 1973. Εκεί ο de Adamich έδειξε ξανά τις ικανότητές του, σημειώνοντας μια ακόμη 4η θέση στο Zolder. Όμως η μοίρα είχε διαφορετικά σχέδια: στο Grand Prix Βρετανίας στο Silverstone, ήταν άτυχος θεατής ενός από τα μεγαλύτερα ατυχήματα στην ιστορία της F1.

Στον 2ο γύρο, ο Jody Scheckter έχασε τον έλεγχο της McLaren του στη στροφή Woodcote, προκαλώντας μια αλυσιδωτή σύγκρουση εννέα αυτοκινήτων. Ο de Adamich παγιδεύτηκε στη Brabham του για περισσότερο από μισή ώρα, με σπασμένο αστράγαλο -ένας τραυματισμός που ουσιαστικά τερμάτισε την καριέρα του στη Formula 1. Παρότι επανήλθε για λίγο το 1974 στους αγώνες αντοχής με την ομάδα της Alfa Romeo, αποφάσισε σύντομα να αποσυρθεί οριστικά από την ενεργό δράση.

Ωστόσο, η σχέση του με το σπορ δεν σταμάτησε εκεί. Ο de Adamich πέρασε στην τηλεόραση, ιδρύοντας το 1978 την εκπομπή «Grand Prix» στο δίκτυο του Silvio Berlusconi, Mediaset. Με την εμπειρία και τη γνώση του, έγινε η φωνή που έφερε την Formula 1 πιο κοντά στους Ιταλούς θεατές, εξηγώντας τα περιστατικά των αγώνων με τη ματιά ενός ανθρώπου που είχε ζήσει τα πάντα πίσω από το τιμόνι.

Το 1991, όταν το κανάλι Italia 1 απέκτησε τα δικαιώματα μετάδοσης των αγώνων F1 στην Ιταλία, ο de Adamich ανέλαβε ρόλο βασικού σχολιαστή. Στα μέσα της δεκαετίας του ’90 είχε ήδη γίνει ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα πρόσωπα της ιταλικής τηλεόρασης, αγαπητός για τον συνδυασμό γνώσης, πάθους και ηρεμίας που μετέδιδε στο κοινό.

Παρά την απώλεια των τηλεοπτικών δικαιωμάτων από το Italia 1 το 1997, συνέχισε να παρουσιάζει την εκπομπή Grand Prix, ενώ παράλληλα ίδρυσε σχολή ασφαλούς και αγωνιστικής οδήγησης για νέους οδηγούς.

Ο Andrea de Adamich έφυγε από τη ζωή αφήνοντας πίσω του μια διπλή κληρονομιά, εκείνη του οδηγού που τίμησε τις Ferrari, McLaren και Alfa Romeo, αλλά και του ανθρώπου που μετέφερε τη μαγεία της Formula 1 στις καρδιές εκατομμυρίων θεατών.