Το τέλος της αισθητικής
Λίγες ημέρες προτού γραφούν τα παρακάτω, ο αυτοκινητικός κόσμος θρήνησε την απώλεια του μεγάλου Marcello Gandini.
O Gandini δικαίως θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ο νονός της κατηγορίας των σούπερκαρ, καθώς η πένα του τράβηξε τις γραμμές των Lamborghini Miura και Countach, της Lancia Stratos και τόσων άλλων.
Ο Ιταλός σχεδιαστής θεωρείται ως ένας από τους κορυφαίους όλων των εποχών. Παρότι στα πρώτα του βήματα, ο εξίσου μεγάλος Giorgetto Giugiaro δεν τον θεώρησε άξιο λόγου και απέτρεψε το Nuccio Bertone να τον προσλάβει στην εταιρία του...
Στις μέρες μας δεν υπάρχει πλέον χώρος για την αισθητική, ως αρετή. Υπάρχουν πρωτίστως αεροδυναμιστές, που παλεύουν να νικήσουν την αντίσταση του αέρα
Σε αυτό το σημείο θα κούμπωνε εύκολα μία από τις ωραίες ιστορίες που είχε να διηγηθεί, όπως για παράδειγμα το πώς κατάφερε να σχεδιάσει τη Miura μέσα σε λίγες εβδομάδες. Δεν είναι όμως η πρόθεσή μου να ξεδιπλώσω έναν ρομαντισμό για τις εποποιΐες του παρελθόντος. Όσο κυρίως να εκφράσω ένα προβληματισμό για το τι μέλλει γενέσθαι από αισθητικής απόψεως στη σύγχρονη αυτοκινητοβιομηχανία.
Ανέφερα προηγουμένως τους Bertone και Giugiaro. Αναμφίβολα τους έχετε ακουστά. Πόσους όμως σύγχρονους σχεδιαστές μπορείτε να ονοματίσετε, με λίγη σκέψη; Έναν; Δύο; Στις μέρες μας δεν υπάρχει πλέον χώρος για την αισθητική, ως αρετή. Υπάρχουν πρωτίστως αεροδυναμιστές, που παλεύουν να νικήσουν την αντίσταση του αέρα. Σημαντικό, δεν λέω, αλλά όχι το άπαν.
Μακάριοι όσοι κατεβαίνετε το πρωί για τη δουλειά και γουστάρετε να αντικρύζετε το αμάξι σας. Οι λίγοι που έχουν απομείνει εκεί έξω. Δυστυχώς, οι πραγματικά όμορφες προτάσεις λείπουν στις μέρες μας. Και η μόδα των SUV δεν βοηθά σε αυτό. Όχι τουλάχιστον μέχρι να θεσπίσουμε καλλιστεία για «παχουλές» και να πειστούμε πως μας αρέσουν κιόλας.
Δεν ξέρω τι έχει πάει στραβά με την ανθρωπότητα. Αλλά είναι πραγματικά κρίμα να συζητάμε πως παίζει να μην υπάρχει επόμενη γενιά BMW Z4 λόγω έλλειψης ενδιαφέροντος και ταυτόχρονα να ξεπουλάνε μαούνες των 2+ τόνων. Παρόλα αυτά, διατηρώ μια μικρή ελπίδα πως κάποια στιγμή κάτι θα αλλάξει. Γι’ αυτό και ολοκληρώνω με τα λόγια του εκλιπόντα.
«Υπάρχει ένα πρόβλημα που υπήρχε πάντα, αλλά είναι ίσως το κεντρικό ζήτημα σήμερα: Όλοι θα ήθελαν την καινοτομία, αλλά κανείς δεν είναι έτοιμος να ξεκινήσει από το μηδέν. Η πραγματική καινοτομία πηγάζει σχεδόν πάντα από την παρουσία κάποιου άκρως χαρισματικού χαρακτήρα στην εταιρεία, σε συνδυασμό με την προθυμία της εταιρείας να πραγματοποιήσει το όραμα αυτού του ατόμου ή ακόμα και τις φαντασιώσεις του».