Πίστα καρτ της Genk (Γάνδης), 2002: ο 3χρονος Stan Pex κάνει γύρους με το CRG Puffo του. Ο φίλος του, ο 4χρονος Max Verstappen, παρακολουθεί απ’ έξω με τη μητέρα του Sophie, ενώ ο άντρας της, ο Jos, λείπει σε αγώνα Grand Prix F1. Ο Max θέλει κι αυτός να οδηγήσει.

«Του Max δεν του επέτρεπαν να οδηγήσει», θυμάται ο πατέρας του Stan, Richard Pex, φίλος του πατέρα Verstappen από την εποχή που έτρεχαν κι αυτοί με καρτ. «Όμως ήταν ένα χρόνο μεγαλύτερος από τον Stan και είχε αρχίσει να θυμώνει. Ο Jos είχε πει πως έπρεπε να περιμένει μέχρι τα έξι ή τα εφτά του. Η μητέρα του Max τηλεφώνησε στον Jos και του είπε ότι ο Max ήθελε πολύ να οδηγήσει, οπότε αυτός είπε “ΟΚ, άσ’τον να κάνει λίγους γύρους”. Ο Jos είχε χάσει».

Όμως δεν είχαν μόνο οι Verstappen και οι Pex εμπλοκή στο καρτ. Η μητέρα του Max, Sophie Kumpen, είχε κερδίσει ένα από τα μεγαλύτερα έπαθλα του σπορ, το Τρόπαιο Andrea Magutti στην Parma το 1995, δύο μόλις χρόνια πριν γεννηθεί ο Max, νικώντας μεταξύ άλλων και τον Jarno Trulli. Μπορούμε να πούμε λοιπόν ότι ο Max ήταν προορισμένος να τρέξει σε αγώνες, ακολουθώντας τα βήματα όχι ενός ταλαντούχου γονέα, αλλά δύο.

«Είναι όπως όταν εκτρέφεις άλογα», λέει ο παλιός καρτίστας Michel Vacirca, που αγωνίστηκε εναντίον του πατέρα Verstappen και της Kumpen και, ως αντιπρόσωπος των καρτ CRG στην Ολλανδία, είχε πουλήσει στον Jos το πρώτο Puffo του Max. «Τα γονίδια από τη Sophie και τον Jos ήταν και τα δύο 99% – όχι όπως του Nico Rosberg και πολλών άλλων».

Πόσο καλή ήταν λοιπόν η Sophie; «Ήταν πολύ καλή», επιβεβαιώνει ο Vacirca. «Το Τρόπαιο Magutti είναι ένας από τους πιο φημισμένους αγώνες, κι εκείνη την εποχή υπήρχαν μόνο δύο μεγάλοι αγώνες: αυτός και το παγκόσμιο πρωτάθλημα. Ήταν πολύ έξυπνη. Προερχόταν από πλούσια οικογένεια, αλλά ήταν πάντα πρόθυμη να μάθει, ακούγοντας συνεχώς με προσοχή. Αυτό ήταν που την έκανε τόσο καλή. Ακόμα και τώρα, πολλοί καρτίστες νομίζουν πως τα ξέρουν όλα».

Οι γονείς του Max χώρισαν όταν ήταν ακόμα παιδί, οπότε το καρτ δεν ήταν γι’ αυτόν μόνο σπορ, αλλά και πολύτιμος χρόνος που περνούσε με τον πατέρα του. Οι Verstappen ταξίδευαν με τους Pex –τα μεγαλύτερα αδέλφια του Stan, Jorrit και Yard, ήταν επίσης καρτίστες– κάνοντας αγώνες και διακοπές μαζί. Τα αγόρια Pex είναι εξαιρετικά, αλλά ήταν ξεκάθαρο πως ο Max ήταν κάτι το ξεχωριστό.

Ο Rene Heeze, που συνεργάζεται με τον Vacirca στην CRG Holland και προετοίμαζε τα καρτ του Max για κάμποσα χρόνια, λέει: «Ξεκίνησα με τον Max το 2008, όταν ο Jos αγωνιζόταν στο Le Mans Series. Στην αρχή κάναμε μόνο το πρωτάθλημα Rotax Max στο Βέλγιο και την Ολλανδία. Τρέξαμε και το 2009, αλλά τότε υπήρχαν δύο κατηγορίες, η KF και η KZ [καθώς ο Max είχε προαχθεί στη διεθνή σκηνή], οπότε είχαμε ένα πολύ φορτωμένο πρόγραμμα – πολλούς αγώνες στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, το Παγκόσμιο Κύπελλο και το πρωτάθλημα WSK».

Κι έπαιρναν πολλές νίκες. Ο Verstappen ήταν μικρός όταν ο Heeze τον πρωτοείδε να οδηγεί. «Ήταν περίπου έξι χρονών», λέει ο Heeze. «Πρώτα απ’ όλα ήταν πάντα γρήγορος, πιο γρήγορος από άλλους που ήταν μεγαλύτεροι και είχαν περισσότερη πείρα. Για μένα ήταν μεγάλο ταλέντο και πολύ επαγγελματίας σε όλα όσα έκανε. Μάθαινε τα πάντα πολύ γρήγορα».

Ένα λόγος είναι το ότι ο Verstappen έκανε πολλή προπόνηση με τον Jorrit Pex, που ήταν τέσσερα χρόνια μεγαλύτερός του. «Έκαναν μαζί έναν απίστευτο αριθμό γύρων», λέει ο πατέρας Pex. «Όταν ο Max ήταν αρκετά μεγάλος ώστε να αγωνιστεί στο Rotax Junior, ήδη οδηγούσε τέσσερα χρόνια με αντίπαλο τον Jorrit. Το ίδιο κι ο Jorrit με τον Max».

Ο Verstappen έφυγε για λίγο καιρό από την οικογένεια CRG όταν έγινε μέλος του προγράμματος Italian Intrepid Driver το 2012, αλλά επέστρεψε αργότερα την ίδια χρονιά. Ο Βρετανός George Russell, νυν πρωταγωνιστής του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Formula 3 και με μια δοκιμή McLaren Formula 1 στο ενεργητικό του, ήταν επίσης μέλος του προγράμματος Intrepid. «Αγωνίστηκα εναντίον του το 2011 στην KF3 και έμεινα σ’ αυτή την κατηγορία το 2012 ενώ ο Max ανέβηκε στην KF2, οπότε δεν ανταγωνιζόμασταν και είχαμε φιλική σχέση ως team-mates», λέει ο Russell. «Ήταν μια χαρούμενη ατμόσφαιρα. Ο κόσμος του καρτ είναι φιλικός, υπάρχουν πολύ περισσότερες κοινωνικές συναναστροφές απ’ ό,τι στα αυτοκίνητα, κι εμείς τα πηγαίναμε καλά».

To 2013 o Russell ανέβηκε στην KF2 και δεν είχε αντίπαλο τον Verstappen: «Ήταν πολύ επιθετικός, δεν κώλωνε πουθενά. Δεν ήταν απίστευτα γρήγορος για να παίρνει την pole –για να πούμε την αλήθεια, στα καρτ δεν έχει σημασία– αλλά τις περισσότερες φορές νικούσε. «Ήταν καλός στη βροχή. Στο Sarno ήταν επικεφαλής, εγώ ήμουνα δεύτερος και ο Esteban Ocon [σήμερα εφεδρικός οδηγός της Renault F1] τρίτος. Ο Max πίεζε πολύ και σβούριξε, αλλά και πάλι ανέβηκε δεύτερος – ήξερες ότι ήταν πάντα στο όριο».

Ο πατέρας Verstappen είχε το ρόλο του κόουτς, του μηχανικού, του μέντορα… και του προετοιμαστή κινητήρων. «Ο Jorrit Pex κυριάρχησε στην KZ το 2012 και ο Jos του έφτιαχνε τα μοτέρ συναγωνιζόμενος όλους τους εργοστασιακούς προετοιμαστές», θυμάται ο Russell. «Ποτέ δεν το κατάλαβα αυτό, αλλά όταν ο Max ανέβηκε στην KZ πήρε αυτούς του κινητήρες. Όμως ο Jos ήταν σκληρός απέναντί του, δεν δεχόταν με τίποτα τη δεύτερη θέση! Σκεφτόσουν “Διάολε, αυτό είναι απάνθρωπο”, όμως είναι ο βασικός λόγος που ο Max είναι σήμερα αυτός που είναι». Κατά τον Vacirca, υπάρχει ένας ακόμη λόγος: η έλλειψη φόβου. «Ο Max ποτέ δεν φοβόταν», λέει γελώντας. «Μια φορά ήμασταν στο Audi του Jos και έτρεχε με 300 και τους τέσσερις τροχούς στον αέρα. Ο Max καθόταν πίσω και το κεφάλι του χτυπούσε στην οροφή. Εγώ είχα πεθάνει από το φόβο μου, αλλά ο Max γελούσε! Από γεννησιμιού του δεν φοβόταν την ταχύτητα, ενώ νομίζω πως υπάρχουν πολλοί οδηγοί που δεν θέλουν να παραδεχτούν ότι φοβούνται».

Υπάρχουν επίσης πολλοί οδηγοί που δεν έχουν δει ούτε στο όνειρό τους το πιο αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό του Verstappen: την αγωνιστική του τέχνη. «Μπορούσες να διακρίνεις το ταλέντο του ήδη από πολύ μικρή ηλικία», λέει ο Richard Pex. «Ήταν πολύ εύκολο γι’ αυτόν. Ο κόσμος λέει ότι είναι απίστευτο το πώς προσπερνάει, αλλά για μας είναι νορμάλ. Τον βλέπαμε να το κάνει για χρόνια στα καρτ».