To 1964 η Ford χτύπησε δυνατά την πόρτα της αγοράς με τη Mustang. Το σχέδιό της ήταν να επαναλάβει το εγχείρημα, αυτή τη φορά στη Γηραιά Ήπειρο. 

Μια Ευρώπη, όπου οι θυγατρικές της εταιρείες σε Βρετανία και Γερμανία υπέφεραν από τη χαμηλή εκτίμηση της εικόνας τους. Ήδη από το 1965, το πρότζεκτ είχε μπει σε εφαρμογή και προσαρμογή στα ευρωπαϊκά δεδομένα και κάτω από την ίδια φιλοσοφία: Υφιστάμενα μηχανικά μέρη για χαμηλή τιμή, αλλά και ανυπέρβλητο στιλ που θα έτερπε τον κάθε Ευρωπαίο.

Τα δύο γραφεία σχεδιασμού, σε Ηνωμένο Βασίλειο και Γερμανία, με κακώς εννοούμενη ανταγωνιστική διάθεση και δύσθυμα το ένα για την ανεξαρτησία του άλλου, προχώρησαν σε δύο διαφορετικά σχέδια. Η μητρική Ford στο Detroit όμως, ενοχλημένη σφόδρα από την εξέλιξη, ήρθε και επέβαλε ένα σχέδιο αμερικανικό που το έκρινε ως πιο… ευρωπαϊκό. Αρχικά το αυτοκίνητο ονομάστηκε Colt, αλλά η Ford δεν μπόρεσε να χρησιμοποιήσει το όνομα, καθώς ήταν ήδη κατοχυρωμένο από τη Mitsubishi.

Η αλήθεια είναι ότι ο αμερικανικός σχεδιασμός του Capri ήταν ένα όντως πετυχημένο σχέδιο, με μακρύ καπό που άφηνε την υπόσχεση για μεγάλη ισχύ από κάτω του, μια ευρεία γκάμα από μοτέρ και μια καμπίνα μαζεμένη στο πίσω μέρος. Γραμμές καθαρές παντρεμένες με όμορφες κούρμπες, σε ένα αποτέλεσμα που ανάδινε μια σπορ αύρα.

Κομμένο, ραμμένο
Με καλές αναλογίες και σπορ σιλουέτα, το Capri μπορούσες να το αποκαλείς οικογενειακό κουπέ, κάτι που υποστήριζε με επάρκεια η καμπίνα του. Ένα ευρύχωρο σαλόνι που σπάνια συναντούσες σε αυτή την κατηγορία αυτοκινήτων, με μπόλικο χώρο και εύκολη πρόσβαση για τους πίσω. Επιπρόσθετα ήταν το πρώτο ευρωπαϊκό αυτοκίνητο που είχε στην γκάμα του τόσες εκδόσεις –καμιά εκατοστή- συνδυαστικά με εκδόσεις εξοπλισμού, έξτρα και μοτέρ.

Το βασικό μοτέρ της γκάμας ήταν ένα 1.300άρι που ακολουθείτο από δύο κινητήρες επίσης V4, στα 1.500 και 1.700 cc, όλοι προερχόμενοι από το Ford Taunus. Υπήρχαν επίσης και τα κορυφαία V6 με 2,0 και 2,3 lt με το τελευταίο να γίνεται 2,6 lt το 1970. Τα παραπάνω μοντέλα πουλήθηκαν σε όλη την Ευρώπη, αλλά οι «αγγλικά» Capri ακολούθησαν διαφορετικό δρόμο, πράγμα βέβαια διόλου περίεργο. Έτσι οι Εγγλέζοι προτίμησαν τους 4κύλινδρους σε σειρά κινητήρες Kent με χωρητικότητα 1.300 και 1.600 cc. Στα κορυφαία βρετανικά Capri χρησιμοποιήθηκε ο κινητήρας Ford Essex των 2,0 lt που κατασκευαζόταν στη Βρετανία και ο επίσης δίλιτρος Cologne V6 που κατασκευαζόταν στη Γερμανία. Ενώ λίγο αργότερα, μέσα στο 1969, στη βρετανική γκάμα προστέθηκε ο Kent V6 με 140 PS. Κάτω από τα εντυπωσιακά ρούχα του Capri, το οικονομικό πλάνο της Ford ήρθε και χρησιμοποίησε τα δοκιμασμένα συστατικά της Cortina του 1966: Μακφέρσον και τιμόνι με κρεμαγέρα εμπρός και διαμήκεις βραχίονες με σούστες πίσω.

Με την παρουσίαση του αυτοκινήτου στο Σαλόνι των Βρυξελλών τον Ιανουάριο του 1969, η επιτυχία του Capri ήταν τέτοια που η καθυστέρηση στην παράδοση ανέβηκε από τους τρεις μήνες στους δώδεκα. Ιδιαίτερα γενναιόδωρο όσον αφορά την τιμή σε σχέση με τον εξοπλισμό, το Ford Capri Mk1, από το μοντέλο με το 1.700 cc και πάνω, έδινε αξιοπρεπείς επιδόσεις στα 930-970 κιλά του. Κάτι που άμβλυνε την επίμεμπτα ευαίσθητη συμπεριφορά του στο δρόμο από τις «αρχαϊκές» αναρτήσεις. Βέβαια, αυτό δεν το εμπόδισε να εγγραφεί πολύ γρήγορα ως μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της Ford στην Ευρώπη.

Το Capri Mk1 με μια ματιά
Κινητήρας 4κύλινδρος και 6κύλινδρος
Κυβισμός V4 1.305, 1.498 cc και 1699 V6 2.293 και 2.551 cc
Ισχύς V4 50, 65 και 75 PS V6 90, 108 και 125 PS
Τελική ταχύτητα 135-190 km/h
Παραγωγή περισσότερα από ένα εκατ. αυτοκίνητα (1969-1973)
Τιμή σήμερα €1.500 έως €10.000