Οι δύο ομάδες με κινητήρα Chevrolet κρατούσαν τις 7 πρώτες θέσεις για μεγάλο μέρος του αγώνα, αλλά στα τελικά του στάδια η νίκη παιζόταν ανάμεσα σε τέσσερις οδηγούς: τους Montoya και Will Power της Penske και τους Scott Dixon και Charlie Kimball της Ganassi.

Οι Penske κατάφεραν να ανοίξουν μια μικρή διαφορά από τους Ganassi στους τελευταίους γύρους, κι ενώ απέμεναν 3 γύροι, ο Montoya πέρασε τον Power από την εξωτερική για να μπει επικεφαλής στην είσοδο της Στροφής 1. Αυτό κανονικά θα έπρεπε να τον αφήσει έκθετο σε αντεπίθεση του Αυστραλού, αλλά ο Κολομβιανός κατάφερε να κρατήσει πίσω του τον team-mate του μέχρι τον τερματισμό.

Η νίκη αυτή για τον 40χρονο Montoya ήρθε 15 χρόνια μετά την πρώτη του στο Indy 500, και σίγουρα χρειάστηκε να προσπαθήσει περισσότερο από τότε. Στην αρχή του αγώνα ήταν τελευταίος, αφού τον είχε χτυπήσει από πίσω η Simona de Silvestro, κάτω από καθεστώς κίτρινης σημαίας, και σταμάτησε στα pits για αλλαγή πίσω πτέρυγας.

Αργότερα έχασε ακόμη περισσότερο χρόνο μην καταφέρνοντας να σταματήσει μέσα στα όρια του pit του για τον δεύτερο ανεφοδιασμό του σε καύσιμο. Μια περίοδος κίτρινης σημαίας όμως τον βοήθησε να ξανακερδίσει μεγάλο μέρος του χαμένου εδάφους και να ξαναπλησιάσει τους πρώτους.

«Ήταν διασκεδαστικό», είπε. «Ήξερα ότι είχα ένα καλό μονοθέσιο όταν άρχισα να περνάω τους άλλους. Όμως η μάχη στο τέλος ήταν σκληρή. Είναι φοβερό. Ψάχνω τις λέξεις, παραείναι συγκινητικό».

Ο Power πήρε την καλύτερη θέση της καριέρας του στο Indy, αλλά επικεντρώθηκε στο πόσο εύκολα θα μπορούσε η νίκη να είναι δική του. «Ίσως ήμουνα πολύ ευγενικός με τον Montoya στην είσοδο της Στροφής 1. Έκοψα γκάζι. Τον πλησίασα πολύ, γλίστρησα προς τα έξω και έπρεπε να κόψω. Έγινε μάχη εκεί, είχε πολλή πλάκα. Συγχαρητήρια στην ομάδα για το “ένα δύο”. Απλά πολλή υποστροφή εκεί. Συγχαρητήρια στον Juan, ήταν δυνατός όλη μέρα. Είναι χάλια να τερματίζεις δεύτερος, είναι το Indy 500…».

Ο Kimball κατάφερε να περάσει τον Dixon στους τελευταίους γύρους για να πάρει την 3η θέση, αφήνοντας τέταρτο τον Νεοζηλανδό, που ήταν επικεφαλής για 83 γύρους (περισσότερους από κάθε άλλον).

«Είχα μια καλή επανεκκίνηση, απλά προσπαθούσα να επιβάλω το ρυθμό», δήλωσε ο Dixon. «Όταν έπρεπε πραγματικά να επιταχύνω, δεν μπορούσα να στρίψω το αυτοκίνητο. Καθώς οι γύροι μετρούσαν αντίστροφα, προσπαθούσα να κάνω κάτι αλλά το μπροστινό δεν κρατούσε. Συγχαρητήρια στον Juan, έκανε και γ*** τους αγώνες».

Ο Tony Kanaan θα μπορούσε κι αυτός να διεκδικήσει τη νίκη, όμως εγκατέλειψε όταν αιφνιδιάστηκε μετά από μια αεροδυναμική αλλαγή ρύθμισης, σβούριξε και χτύπησε στον τοίχο της Στροφής 3, ενώ είχαν συμπληρωθεί τα τρία τέταρτα του αγώνα.

Το ατύχημα του Βραζιλιάνου ήταν ένα από τα πολλά που συνέβησαν την ημέρα του αγώνα. Το πιο σοβαρό έγινε προς το τέλος, όταν ο Jack Hawksworth γλίστρησε και χτύπησε τον Sebastian Saavedra. Τα δύο μονοθεσια κατέληξαν στον τοίχο, ενώ ο Stefano Coletti δεν είχε πού να πάει και έπεσε πάνω σε αυτό του Saavedra.

Ο Saavedra διακομίστηκε σε κοντινό νοσοκομείο για να εξεταστεί περαιτέρω μια κάκωση στο πέλμα του, αλλά οι Hawksworth και Coletti δεν τραυματίστηκαν.

Το άλλο μεγάλο ατύχημα έγινε στο pit-lane και ενεπλάκησαν σε αυτό και τα τρία μονοθέσια της Dayle Coyne Racing. O James Davidson αφέθηκε να βγει από το pit ενώ ερχόταν η Pippa Mann και η σύγκρουση μεταξύ των δύο έστειλε το μονοθέσιο του Davidson στο επόμενο pit-box, όπου ανεφοδιαζόταν ο Tristan Vautier.

Δύο μηχανικοί του Vautier χτυπήθηκαν, εκ των οποίων ο ένας εξετάστηκε στο ιατρείο της πίστας και πήρε το ΟΚ να πάει σπίτι του, ενώ ο άλλος διακομίστηκε στο νοσοκομείο με τραύματα στον αστράγαλο.

ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΣΤΟ INDY 500