Η καλοκαιρινή λιακάδα της προηγούμενης μέρα, λίγες ώρες πριν τον αγώνα, μοιάζει μακρινή ανάμνηση. Βαριά γκρίζα σύννεφα έχουν σταθεί και πάλι πάνω από το Nürburgring αποκαθιστώντας την τάξη.

Οι μηχανικοί περπατούν με το βλέμμα στον ουρανό και το μυαλό στο set-up της ανάρτησης και στην επιλογή των ελαστικών. Οι οδηγοί χαμογελούν και φωτογραφίζονται εκπληρώνοντας τις τυπικές τους υποχρεώσεις για τα media και τους χορηγούς. Βυθισμένοι στις σκέψεις τους, χαμογελούν από συνήθεια. Είναι εκεί αλλά δεν είναι. 

Το πλήθος στο μεταξύ σε παράλληλο σύμπαν. Οι Γερμανοί έχουν κατασκηνώσει από την Δευτέρα, ψήνουν, τρώνε και πίνουν απίστευτες ποσότητες. Οι διώροφες αυτοσχέδιες ξύλινες κατασκευές που έχουν στηθεί πίσω από το συρματόπλεγμα κατά μήκος της διαδρομής παρουσιάζουν ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον. Πανωσηκώματα στα τροχόσπιτα, με μεγάλες κουπαστές για 10-15 άτομα, με μπαρ φυσικά και ειδική κρεμαστή θέση για την ψησταριά έτσι ώστε να μην πιάνει χώρο. Σπουδαίοι μάστορες με το ξύλο, χωρίς αμφιβολία.

Κάτω από κάθε τέντα υπάρχει γεννήτρια, τηλεόραση με δορυφορικό πιάτο, φωτορυθμικά και μεγαφωνική εγκατάσταση για πανηγύρι δεκαπενταύγουστου να παίζει στη διαπασών «πριόνια». Τρεις μέρες εκεί, ζήτημα αν άκουσα έστω ένα τραγούδι που να γνωρίζω το ρυθμό.

Στο περιθώριο του 24ωρου μαραθωνίου έγιναν οι αγώνες του γερμανικού Porsche Cup και του WTCC. Σπριντ των 3-4 γύρων, μάχες σώμα με σώμα, τροχό με τροχό. Σπουδαίοι οδηγοί και εντυπωσιακό θέαμα. Η φύση της πίστας που θυμίζει περισσότερο «ειδική» πολλοί πίστευαν, ανάμεσά τους κι εμείς, ότι θα βολέψει τον Loeb. Αλλά οι νίκες πήγαν στους Lopez και Müller, με τα άλλα δύο Citroën. Στα ρηχά και η τοπική ηρωίδα, η «Βασίλισσα του Ring» Sabine Schmitz που έκανε guest εμφάνιση στο WTCC με Chevrolet. Στον πρώτο αγώνα είχε μια όμορφη τριπλή μονομαχία διάρκειας δύο γύρων, δηλαδή 50 χιλιομέτρων. Έδειξε ότι είναι σκληρό καρύδι κερδίζοντάς την, αλλά ήταν για την δέκατη θέση.

Το πρώτο κύμα
Στις 16:00 ακριβώς το απόγευμα του Σαββάτου το γκρουπ των Top 30 στήνεται παίρνει εκκίνηση πίσω από το safety car, το ολοκαίνουριο Audi R8. Και η αντίστροφη μέτρηση ξεκινά. Οι BMW Z4 GT3 είχαν καπαρώσει τις τρεις πρώτες θέσεις στις κατατακτήριες και οδηγούν τον αγώνα. Ψηλά και η Mercedes SLS GT3 με το νούμερο 2 στις πόρτες και τον Bernd Schneider στο τιμόνι. Και η 911 της Frikadelli Racing Team. Είναι η ομάδα της Sabine, οδηγεί η ίδια ενώ ένας από τους τέσσερις είναι ο Patrick Pillet, ένας τρελός Γάλλος που με είχε πάει πριν χρόνια μια βόλτα με μια 991 Carrera S στο Hungaroring και είχαμε κάνει ρεκόρ πίστας για αυτοκίνητα παραγωγής με πολιτικά λάστιχα. Υπάρχει και σχετικό βίντεο…

Μερικές αψιμαχίες όσο ακόμη δεν έχουν ανοίξει οι διαφορές είναι περισσότερο παιχνίδια ψυχολογίας παρά κινήσεις ουσίας, όταν έχεις μπροστά σου τόσο μακρύ δρόμο.

Ξαφνικά ένα κομβόι αυτοκινήτων ορμάει στα pits. Σαν να αδειάζει η πίστα για λίγο. Στο τέλος της πίστας του GP που στεκόμαστε εμείς είναι στεγνά αλλά στην παλιά πίστα βρέχει. Από την μικρή Karoussell περίπου και μετά, στην Dottinger Hohe, στην Tiergarten ως και την ευθεία εκκίνησης του GP.

Πρώτο θύμα της βροχής η Ζ4 της Schuberth Team, που προηγείτο ως εκείνη την στιγμή. Άσχημη έξοδος, σπασμένη ανάρτηση, τσαλακωμένη μούρη. Επιστρέφει πληγωμένη στα pits αλλά τελικά δεν θα καταφέρουν να την επισκευάσουν και δεν θα την ξαναδούμε στην πίστα. Είναι η ομάδα με την οποία κάναμε πέρσι την αγωνιστική γνωριμία της Ζ4 GT3 στη Σεβίλλη. Ίσως να είναι και το ίδιο αυτοκίνητο, με άλλα χρώματα. Την πρωτοπορία παίρνει τώρα το αυτοκίνητο του Jorg Müller. Εκπαιδευτής μου σε εκείνη την αξέχαστη εμπειρία. Δικαίως τους νιώθω ομάδα μου. Άλλωστε είναι η BMW Hellas που μας φιλοξενεί και μας προσφέρει την αξέχαστη εμπειρία της παρακολούθησης αυτού του θρυλικού αγώνα.

Το σύννεφο μετακινείται μεταφέροντας τις λεπτές ψιχάλες του σε διάφορα σημεία της διαδρομής των 25 σχεδόν χιλιομέτρων. Εκεί που στον προηγούμενο γύρο κράταγε στον επόμενο κάνεις πατινάζ. Και το αντίστροφο. Και όλα αυτά ενώ το μυαλό έχει να διαχειριστεί 500 άλογα, τον ασφυκτικά γεμάτο καθρέφτη και το κυκλοφοριακό από τα αργά αυτοκίνητα των μικρών κατηγοριών.

Μια φωτιά στα pits ρίχνει 7 λεπτά πίσω την Ζ4 με τον αριθμό 26 των Müller, Farfus και Σία. Κάπου έχει εγκαταλείψει και η SLS του Schneider. Η πρωτιά έχει περάσει στην BMW με τον αριθμό 25, ψηλά η πράσινη SLS της Black Black Falcon Team, η Porsche της Sabine και του Pillet ενώ πλησιάζουν απειλητικά και τα Audi.

Το νέο R8 είναι πανέμορφο. Το αυτοκίνητο δρόμου, έτσι κι αλλιώς. Το αγωνιστικό ακόμη περισσότερο. Δείχνει σαν πρωτότυπο. Και στρίβει σαν τέτοιο. Τουλάχιστον έτσι φαίνεται. Πανάλαφρο, αλλάζει κατεύθυνση ακαριαία με ελάχιστη κλίση. Στην ίδια στροφή η SLS μοιάζει πιο αδρανής, γέρνει, γλιστρά, θέλει περισσότερες διορθώσεις. Το ίδιο και οι Bentley, με εκτόπισμα… θωρηκτού. Ακούγονται και ανάλογα. Κτηνώδης, βαρύς ο ήχος τους. Βαριές πιστονιές ανακατεμένες με ένα θρόισμα που μου θύμισε τον ήχο που έκανε στα πολλά χιλιόμετρα το χαρτόνι που βάζαμε στις ακτίνες του ποδηλάτου. Οι BMW και τα Audi ακούγονται αλλιώς. Υψίσυχνος ήχος, τυπικός πολύστροφου αγωνιστικού μοτέρ.

Νυχτερινή περίπολος
Όσο πέφτει το σκοτάδι οι φωτιές των σαρκοβόρων ημιαγρίων θεατών μοιάζουν ακόμη μεγαλύτερες και το νέφος της τσίκνας ακόμη πιο πηχτό. Ο αγώνας αποκτά άγρια ομορφιά. Οι πρόσθετοι προβολείς σκίζουν αποφασιστικά το σκοτάδι. Και αρχίζουν να διακρίνονται καθαρά τα πυρωμένα δισκόφρενα και οι εξατμίσεις.

Απολαμβάνεις έναν αγώνα μόνο όταν φαντασιώνεσαι τον εαυτό σου στην θέση του οδηγού. Αυτή την αίσθηση ψάχνω εγώ. Και ο Θανάσης ψάχνει ΤΗ φωτογραφία. Μετά από ώρες περπάτημα σε απόκρημνη πλαγιά μες το σκοτάδι φτάνουμε στον πάτο της Fuchsrohre, στην «τρύπα της αλεπούς». Ένα διπλό έντονα κατηφορικό S που τρυπούν κρατώντας το αυτοκίνητο ευθεία, επιταχύνοντας με μανία. Καταλήγει σε μια γρήγορη έντονα ανηφορική αριστερή. Εκεί, στη συμπίεση από την ξαφνική υψομετρική αλλαγή το κεφάλι αδειάζει από το αίμα, τα πόδια γίνονται μισό τόνο το καθένα.

Μόνο μια μπαριέρα ψηλή ως τη μέση μου μας χωρίζει από το δρόμο. Μια δρασκελιά… Στρίβουν με περισσότερα από 230 km/h, δεκαπέντε πόντους μακριά. Δεν ξέρω αν είναι το ωστικό κύμα που δημιουργεί η αεροδυναμική ή ενέργεια από τους θηριώδεις V8 που μου αναστατώνει τα άντερα. Δεν μας άφησαν να κάτσουμε πολύ, ευτυχώς. Ένας κριτής από την απέναντι μεριά μας πήρε χαμπάρι και άρχισε να σφυρίζει σαν τρελός. Φύγαμε πριν στείλει να μας συλλάβουν.

Κάπου ανάμεσα σε αυτά τα μεγάλα διαστήματα της πεζοπορίας από την μία στροφή στην άλλη έχασα την Porsche με το νούμερο 30, της Sabine και του Pillet. Ο Γάλλος είχε έξοδο. Άσχημη απ' ό,τι έμαθα μετά. Ολική καταστροφή. «Ούτε βίδα δεν σώθηκε», μου έλεγαν στον τερματισμό οι μηχανικοί. Ευτυχώς χωρίς άλλες συνέπειες.

Κάτι λίγες ψιχάλες και η υγρασία της νύχτας έχουν απλώσει μια γλίτσα σαν βούτυρο σχεδόν σε όλη την πίστα. Στην Pflanzgarten, στην παρατεταμένη δεξιά μετά τον πήδο στην κατηφόρα τους ακούς πλέον να χαϊδεύουν απαλά το γκάζι, δεν το πατούν ακριβώς, ούτε φυσικά το αφήνουν.

Η ώρα είναι περίπου 02:00, μετά τα μεσάνυχτα. Τα Audi σε αυτή τη φάση κυριαρχούν. Μετά τη Mercedes του Schneider και αυτή της Black Black Falcon έχει πέσει πίσω. Το ίδιο και η Bentley. Η μία είχε έξοδο, χρειάστηκε πέντε ώρες να επιστρέψει στον αγώνα. Οι άλλες είχαν μικρότερα προβλήματα, είναι στη 10άδα αλλά δεν φαίνεται να έχουν το ρυθμό των πρώτων. Είναι εντυπωσιακά τα περάσματά τους, όλος αυτός ο όγκος να κινείται με τόση ταχύτητα και να αλλάζει κατεύθυνση εκεί που νομίζεις ότι θα τρυπήσει τις μπαριέρες και το βουνό και θα σε πάρει μαζί του στον άλλο κόσμο.

Βοηθά την φαντασίωσή μου να παρατηρώ τους πίνακες οργάνων. Μες το σκοτάδι φαίνονται καθαρά. Άλλοι χρησιμοποιούν γαλάζια οθόνη υγρών κρυστάλλων, άλλοι πορτοκαλί. Διακρίνονται και κάποια λαμπάκια στην κεντρική κονσόλα, μπορεί να είναι και φωτιζόμενοι διακόπτες. Όπως και στη θάλασσα, η γέφυρα στα βαπόρια είναι σκοτεινή έτσι ώστενα διακρίνεται ακόμη και το παραμικρό φως στον ορίζοντα. Έτσι κι εδώ. Μόνο μια 911 γυρνά με την καμπίνα φωτισμένη. Σαν να φοβάται ο άνθρωπος να μείνει μόνος με το θηρίο στο σκοτάδι.

Μπορεί τριγύρω να υπάρχουν 150.000 θεατές, τα pits να ασφυκτιούν από κόσμο, αλλά όταν βλέπεις τα αυτοκίνητα να κατηφορίζουν τα εσάκια Hatzenbach στην αρχή του γύρου του Nordschleife και να χάνονται στο δάσος αντιλαμβάνεσαι ότι ο αγώνας που δίνουν οι μηχανικοί είναι μοναχικός. Το πάρτι στην Brunchen έχει ανάψει για τα καλά. Σε μια τέντα έχουν φέρει στύλο και pole dancers. Και υποτίθεται ότι εμείς στην Ευρώπη έχουμε κουλτούρα, και λέμε για τους Αμερικάνους ότι πάνε στους αγώνες μόνο για το αλκόολ, το φαγητό και για να δουν αίμα.

Ώρα 04:00. Έχουμε διαλυθεί από την κούραση. Εμείς. Σκέψου αυτοί που δουλεύουν… Και είμαστε μόλις στα μισά του αγώνα. Σε έναν 24ωρο αγώνα με 315 συμμετοχές τα pits δεν ησυχάζουν ποτέ. Οι οδηγοί αλλάζουν το πολύ κάθε δύο ώρες, τα ρεζερβουάρ αδειάζουν περίπου στη μία, ανάλογα το ρυθμό.

Στο box της BMW περιμένουν την Ζ4 #25 για αλλαγή οδηγού, ενώ ο Jorg Müller κάνει κάποιες δηλώσεις. Κάποιοι μηχανικοί προσπαθούν να ξαναβάλουν στον αγώνα μια 5θυρη 1 Series ντίζελ. Αγνώστων λοιπών στοιχείων. Δεν είναι της ίδιας ομάδας, της Marc VDS, επίσημου συνεργάτη του εργοστασίου που τρέχει τις Ζ4. Μια παρέα είναι, τρεις Άγγλοι και ένας Αμερικανός που οδηγούν. Με υποστήριξη από κάποιο συνεργείο. Το κάθε box το μοιράζονται τέσσερις ομάδες. Οι επαγγελματικές έχουν λίγο παραπάνω χώρο και το φορτηγό τους ακριβώς από πίσω. Οι ερασιτεχνικές είναι στημένες πιο μακριά στο χώρο των paddocks. Μέσα στο box είναι ανά πάσα στιγμή μια βάρδια από κάθε ομάδα. Οι υπόλοιποι περιμένουν στα motorhome (οι πλούσιοι) ή στις τέντες (οι φτωχοί).  

Όσοι δεν έχουν δουλειά προσπαθούν να ξεκλέψουν δύο στιγμές χαλάρωσης για να βγει η νύχτα. Και η δύσκολη μέρα που θα ξημερώσει, αφού όσο θα πλησιάζουμε προς το τέλος η συσσωρευμένη καταπόνηση των αυτοκινήτων θα αυξάνει τις απαιτήσεις από τους μηχανικούς. Ένας έχει αποκοιμηθεί στην καρέκλα με το κεφάλι ακουμπισμένο στο χέρι και τα γραφήματα της τηλεμετρίας να περνούν από την οθόνη του laptop. Ένας άλλος κοιμάται με την μπαλακλάβα στο πρόσωπο, ένας τρίτος έχει βάλει μαξιλάρι τις κουβέρτες που ζεσταίνουν τα λάστιχα.

Δίπλα, στο box της Frikadelli Racing έχει έρθει το δεύτερο αυτοκίνητο, μια 991 GT3. Στο πάτωμα ακουμπισμένα καμιά 200αριά χιλιάρικα. Ολόκληρη, μονταρισμένη ανάρτηση για κάθε πίσω τροχό. Με τα ψαλίδια, το αμορτισέρ, τα πάντα… Έτοιμη να προσαρμοστεί στο υποπλαίσιο. Το ίδιο και για μπροστά. Και μια κρεμαγέρα. Just in case. Το αυτοκίνητο τελικά δεν χρειάστηκε τίποτα από όλα αυτά.

Πιο δίπλα, φωνές, κακό… Γυρνούν όλοι. Είναι μια 997, μόλις προσγειώθηκε από τους γρύλους μετά από αλλαγή ελαστικών και οδηγού. Ο εμπρός δεξιός τροχός έχει πλακώσει το πόδι του μηχανικού που βάζει βενζίνη στο ρεζερβουάρ κάτω από το μπροστινό καπό. Ψύχραιμος και δυνατός στον πόνο, δεν συνεχίζει να κρατά την αντλία στο στόμιο μέχρι οι άλλοι να σηκώσουν ξανά το αυτοκίνητο. Τελειώνει τη δουλειά του, ασφαλίζουν το ρεζερβουάρ, το αυτοκίνητο φεύγει. Και μετά σωριάζεται…

Καλό ξημέρωμα
Δύο ώρες ύπνου στο αυτοκίνητο και ένας καφές με… οκτώ δόσεις εσπρέσο είναι αρκετά για να μας βγάλουν ως τον τερματισμό. Το πρωί της Κυριακής εξελίσσεται με την Z4 #25 και το R8 #28 να εναλλάσσονται στη πρώτη θέση. Σταθερά στην τρίτη θέση η 911 της Falken Team.

Όσο περνά η ώρα το Audi φαίνεται να έχει το πάνω χέρι. Μάλλον ελέγχει τον ρυθμό, απαντώντας στις αντεπιθέσεις της BMW που θα χρειαστεί αρκετή τύχη. Παρακολουθούμε από την εσωτερική της Antoniusbuche. Υπάρχει μια μικρή αναπήδηση στην άσφαλτο που δεν είναι ορατή με το μάτι. Το καταλαβαίνεις όταν βλέπεις τα αυτοκίνητα να αναπηδούν, κάποια και με τους τέσσερις τροχούς στον αέρα. Το θέμα είναι ότι μιλάμε για ένα αριστερό σπάσιμο με 250 km/h, που συνεχίζει σε μέτρια δεξιά. Οι θνητοί αφήνουν ή φρενάρουν και λίγο πριν την αναπήδηση. Οι κορυφαίοι περνούν τάπα, διορθώνουν ενστικτωδώς, βουτάνε στην δεξιά όπως όπως και φρενάρουν στην κορυφή της. Σου παίρνει τουλάχιστον 4-5 περάσματα για να το χωνέψεις ότι μπορεί να γίνεται κι έτσι. Και να κλείσεις το στόμα που χάσκει ορθάνοιχτο.

Κυριακή, ώρα 15:53 τοπική. Το SCG που ως τις 12:00 το μεσημέρι φλέρταρε με την 10άδα, αντιμετώπισε σοβαρά προβλήματα. Αυτή είναι η δεύτερη και μεγαλύτερη σε διάρκεια επίσκεψή του στα pits. Μετά από αγωνιώδεις προσπάθειες και παρά την εξάντληση μετά από 23 ώρες και 53 λεπτά αγώνα οι μηχανικοί σπρώχνουν το αυτοκίνητο έξω από το box και προσπαθούν να το βάλουν μπρος με ταχύτητα στο κατάμεστο pitlane.

Το πλήθος μέσα αλλά και μπροστά από τα pitboxes έχει δεκαπλασιαστεί. Είμαστε στον τελευταίο γύρο, τα μέτρα ασφαλείας έχουν χαλαρώσει και όλοι έχουν μαζευτεί εδώ για τον τερματισμό. Στην εικόνα των κατάκοπων μηχανικών να σπρώχνουν το θηρίο με τις λιγοστές δυνάμεις που τους έχουν απομείνει ξεσπά χειροκρότημα. Τα μέτρα περνούν, έχουν φτάσει σχεδόν στο τέλος του pitlane. Κάθε τόσο κάποιος από τους μηχανικούς παραπατά και σωριάζεται κάτω, αλλά σηκώνεται ξανά και σπρώχνει με μανία από την αεροτομή.

Η απογοήτευση φαίνεται να τους νικά, το χειροκρότημα σιγά σιγά ξεθυμαίνει. Ξαφνικά, μια έκρηξη, ένα ντουμάνι μαύρος καπνός και το κτήνος παίρνει μπρος. Στην τελευταία απέλπιδα προσπάθεια. Ο οδηγός ανεβάζει μία ακόμη, πατάει και φεύγει. Το χειροκρότημα ξεσπά ακόμη πιο δυνατό αυτή τη φορά, συνοδεύεται από φωνές και σφυρίγματα. Ούτε η νίκη τέτοια γλύκα, τόσο ενθουσιασμό. Οι μηχανικοί που έσπρωχναν με πόδια βαριά από την εξάντληση τώρα γυρίζουν στο box πετώντας. Να συναντήσουν τους υπόλοιπους, που αγκαλιάζονται και κλαίνε σαν μωρά παιδιά ενώ οι θεατές, οι μηχανικοί και οι οδηγοί των άλλων ομάδων συνεχίζουν να τους χειροκροτούν σε ένα θριαμβευτικό standing ovation. Αυτός είναι ο 24ωρος αγώνας του Nürburgring.

Σε επίπεδο γενικής, η Falken Team μόνο ευτυχισμένη μπορεί ως ιδιωτική ομάδα που βρέθηκε στο βάθρο αφήνοντας εκτός εργοστάσια όπως η Mercedes-Benz και η Bentley. Η Z4 GT3 δεν έφυγε με τη νίκη από τον τελευταίο της αγώνα στο Nürburgring όπως θα ήθελε η BMW. Την ταχύτητα την είχε, κάποιες λεπτομέρειες, όπως το ατύχημα των πρώτων ωρών και η φωτιά στα pits της στέρησαν την χαρά. Η Audi πέρσι είχε πετύχει το hat-trick στους 24ωρους κερδίζοντας σε Nürburgring, Spa και Le Mans. Έχοντας ήδη πετύχει το πρώτο γκολ στο Ring, φαίνεται έτοιμη να το επαναλάβει.