Την περσινή σεζόν οι οδηγοί αλλά και οι οπαδοί Formula 1 είχαν σοβαρά παράπονα για την έλλειψη προσπεράσεων. Το 2017 έγιναν μόλις 435 προσπεράσεις, έναντι 866 το 2016.

Γιατί κανείς δεν μπορούσε να προσπεράσει το 2017; Ξέχασαν την τέχνη ξαφνικά; Μάλλον όχι. Τα μοντέρνα αυτοκίνητα F1 χρειάζονται τη ροή του αέρα τόσο για την παραγωγή κάθετης δύναμης που τα κρατά κολλημένα στην άσφαλτο στις στροφές, όσο και την ψύξη του κινητήρα και των φρένων. Οι αλλαγές των κανονισμών επέτρεψαν την αύξηση του πλάτους των αεροτομών και του πλάτους των ελαστικών, αυξάνοντας έτσι τη μετωπική επιφάνεια των μονοθεσίων. Η αεροδυναμική τους απόδοση βελτιώθηκε, αλλά ταυτόχρονα αυξήθηκε και η αρνητική επίδραση στην αεροδυναμική λειτουργία του μονοθεσίου που ακολουθεί. Αφενός γιατί ο αέρας που αφήνουν πλέον πίσω τους τα σύγχρονα αυτοκίνητα έχει περισσότερους στροβιλισμούς και πιο ανώμαλη ροή. Αφετέρου γιατί τα «απόνερα» φτάνουν μακρύτερα.

Η ακανόνιστη ροή προς τις πτέρυγες δεν φέρνει το επιθυμητό αποτέλεσμα σε επίπεδο κάθετης δύναμης. Αυτό αφήνει το αυτοκίνητο να γλιστρά, ένα γλίστρημα που δεν είναι ορατό με γυμνό μάτι, ταλαιπωρεί όμως τα λάστιχα και τα φθείρει πρόωρα. Για τους παραπάνω λόγους, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι τα αεροδυναμικά «απόνερα» φτάνουν πλέον μακρύτερα, παρότι ένας οδηγός μπορεί να έχει ταχύτερο ρυθμό δυσκολεύεται να κολλήσει στην ουρά του προπορευόμενου στην τελευταία στροφή πριν την ευθεία, όπου συνήθως γίνονται τα προσπεράσματα. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα το slip streaming, το πλεονέκτημα της μειωμένης αντίστασης που παίρνει κανείς στην ευθεία όταν κολλά πίσω από το προπορευόμενο αυτοκίνητο, να είναι μικρότερο. Και να έρχεται αργά, όταν σχεδόν έχει τελειώσει η ευθεία.  Σε συνδυασμό με τις μικρότερες αποστάσεις φρεναρίσματος, επίσης λόγω των φαρδύτερων ελαστικών, δεν υπάρχει αρκετός χώρος και χρόνος ώστε τα αυτοκίνητα να βρεθούν το ένα δίπλα στο άλλο και να γίνει τελικά το προσπέρασμα.

Εκτός αν είσαι ο Max Verstappen, οπότε με αρκετό θράσος και μπόλικη φαντασία, κάτι θα σκεφτείς.