Το φιλμ «Chitty Chitty Bang Bang» χαρακτήρισε τον Dick Van Dyke, ο οποίος είχε κάνει την αρχή το 1964 με την υπέροχη ταινία μιούζικαλ της Disney «Mary Poppins» και του οποίου η επώνυμη τηλεοπτική εκπομπή ήταν χιτ ήδη από το 1961.

Το πραγματικό του αστέρι, ωστόσο, ήταν η ίδια η Chitty Chitty Bang Bang: Ένα μαγικό ιπτάμενο αυτοκίνητο που πάντα ήξερε πώς να σου φτιάξει τη μέρα.

Η ταινία, βασισμένη στη μοναδική νουβέλα του Ian Fleming που δεν αφορά τον James Bond, εξελίσσεται στις αρχές του 20ού αιώνα και αναφέρεται στην ιστορία του Caractacus Potts (Van Dyke), ενός εκκεντρικού και αποτυχημένου εφευρέτη που ζει σε έναν ανεμόμυλο με τα δύο παιδιά του και τον παππού τους. Τα παιδιά εντοπίζουν ένα χαλασμένο, παλιό αγωνιστικό αυτοκίνητο σε γειτονική αυλή και ζητούν από τον πατέρα τους να το αγοράσουν για 30 σελίνια. Για να εξοικονομήσει τα χρήματα, ο Potts προσπαθεί να πουλήσει «whistling sweets» (καραμέλες σφυρίχτρες) στον τοπικό μεγιστάνα της σοκολάτας Lord Scrumptious.

Όταν το σφύριγμα αποδεικνύεται πιο συναρπαστικό για τους σκύλους απ’ ό,τι για τους ανθρώπους, ο Potts πιάνει δουλειά ως λαϊκός χορευτής σε μια μουσική επιθεώρηση στο πανηγύρι της Κομητείας. Σύντομα κερδίζει αρκετά για να αγοράσει το αυτοκίνητο και να το επιδιορθώσει. Οδηγώντας την (τα μαγικά αυτοκίνητα είναι πάντα θηλυκά) σε ένα οικογενειακό πικνίκ στην παραλία, ο Potts λέει στα παιδιά του μια φανταστική ιστορία για τις μαγικές δυνάμεις της Chitty Chitty. Θα μπορούσε να ταξιδέψει πάνω από τη θάλασσα και να επιπλεύσει στον ουρανό, τους είπε, και θα χρησιμοποιούσε πάντα τις δυνάμεις της για τη διάσωση των παιδιών που αντιμετώπιζαν προβλήματα. Καθώς τα μέλη της οικογένειας γυρίζουν ύστερα από το πικνίκ και την αφήγηση στο σπίτι, είναι τόσο χαρούμενοι που δεν παρατηρούν ότι η ιστορία ήταν αλήθεια: Το μαγικό αυτοκίνητό τους μπορεί πραγματικά να πετάξει!



Η Chitty Chitty βασίστηκε σε τρία αληθινά αυτοκίνητα, που ονομάζονται επίσης Chitty Chitty Bang Bang, τα οποία ανήκαν σε έναν Βρετανό κόμη που τα έτρεξε σε αγώνες. Ωστόσο, οι κινηματογραφιστές δεν χρησιμοποίησαν αυτά τα πραγματικά αυτοκίνητα στην ταινία. Αντί αυτών, κατασκεύασαν ένα ακριβές αντίγραφο με μήκος πάνω από 5,2 m που ζύγιζε δύο τόνους. Για τις σκηνές που πετούσε και έπλεε, χρησιμοποίησαν αντ’ αυτού επίσης αντίγραφα με έλικες και προπέλες.

Όταν βγήκε στις αίθουσες, η ταινία πήρε λίγες καλές κριτικές -«Δεν υπάρχει τίποτα που να σε κάνει να ντραπείς ή κακό ή πολύ τρομακτικό για την ταινία», ανέφεραν οι New York Times, «και φέτος, όταν φαινόταν πολύ αμφίβολο αν αξίζει κάποιος να πάει τα παιδιά σινεμά, το Chitty Chitty Bang Bang υπόσχεται ότι καμία από τις απαιτητικές επιθυμίες του κοινού δεν θα προδοθεί ή θα πάει χαμένη». Τα γραφόμενα από τους New York Times ήταν ανάμεσα στις εξαιρέσεις, καθώς η πλειονότητα των κριτικών το μίσησαν και το έθαψαν. Ο προβεβλημένος κριτικός Leonard Maltin αποκάλεσε την ταινία «ένα μεγάλο Edsel» -μια αναφορά στην παταγώδη αποτυχία της Ford.

Πέρα από την ταινία όμως, το «Chitty Chitty Bang Bang» ανέβηκε διασκευασμένο σε μουσική σκηνή στο West End στο Λονδίνο από το 2002 έως το 2005. Παρόμοια παραγωγή ανέβηκε και στο Broadway τον Απρίλιο του 2005, αλλά κατέβηκε ύστερα από μόλις 285 παραστάσεις.

Σαν σήμερα όμως, στις 18 Δεκεμβρίου του 1898, ετέθη το πρώτο ρεκόρ ταχύτητας στην ξηρά από τον κόμη Gaston de Chasseloup-Laubat. Το ρεκόρ επετεύχθη στην Achères (Yvelines), κοντά στο Παρίσι. Ο de Chasseloup-Laubat στο τιμόνι ενός ηλεκτρικού Jeantaud μοντέλο Duc με αλκαλικές μπαταρίες πέτυχε ταχύτητα 63,2 km/h. To Jeantaud πιστεύεται ευρέως ότι ήταν το πρώτο αυτοκίνητο κατευθυνόμενο από σύγχρονο τιμόνι αντί του τύπου «λαγουδέρας» που χρησιμοποιείτο μέχρι τότε. Η γενικευμένη χρήση του κλασικού τιμονιού, όπως το ξέρουμε σήμερα, ξεκίνησε νωρίς στη δεκαετία του 1900.

To πρώτο ρεκόρ της ταχύτητας στην ξηρά ήταν ένας από τους αγώνες που διοργανώθηκε από το περιοδικό France Automobile. Και εκεί, ο Chasseloup-Laubat για να πετύχει το ρεκόρ έτρεξε την απόσταση του ενός χιλιομέτρου σε 57 δευτερόλεπτα. Ένα μήνα αργότερα, στις 17 Ιανουαρίου του 1899, βελτίωσε το ρεκόρ με ταχύτητα 70,31 km/h παίρνοντάς το από τον Βέλγο οδηγό Camille Jenatzy που εν τω μεταξύ είχε καταφέρει 66,66 km/h. Η κόντρα ανάμεσα στους δύο οδηγούς θα σημαδευόταν από διαδοχικές καταρρίψεις του ρεκόρ. Δέκα ημέρες αργότερα, ο Jenatzy πετύχαινε 80,35 km/h, με τον Chasseloup-Laubat να απαντά στις 4 Μαρτίου του ίδιου έτους με 92,78 km/h με ένα αεροδυναμικό Jeantaud Duc, το πρώτο του είδους στον κόσμο. Ο Jenatzy όμως είπε την τελευταία λέξη, όταν στις 29 Απριλίου του 1899 ήταν ο πρώτο που πέρασε το φράγμα των 100 km/h, πιάνοντας 105,88 χιλιόμετρα με το ηλεκτρικό πρωτότυπό του «Jamais Contente» -«Ποτέ Ικανοποιημένη». Το ρεκόρ παρέμεινε ακατάρριπτο για τρία χρόνια.