Πωλείται... χρυσελαφάντινο Austin-Healey 100-6

Το 1958, ο Donald Healey, ιδρυτής της Austin-Healey, χρειαζόταν ένα «δόλωμα» που θα τον βοηθούσε να μαζέψει τον κόσμο στο σταντ της εταιρείας στο θρυλικό Σαλόνι Αυτοκινήτου του Earls Court, στο Λονδίνο.

Έτσι, ο Ken Gregory, ο άνθρωπος της επικοινωνίας πίσω από την Healey, κατέφθασε με μια φαεινή ιδέα. Τι θα γινόταν αν έπιαναν ένα Healey 100-6, το «Big Healey», και το φόρτωναν με πολύτιμα υλικά που θα το αναγόρευαν στο πιο ακριβό αυτοκίνητο στον κόσμο;

Ο Healey όμως είχε τους ενδοιασμούς του, κυρίως για το πόσο δαπανηρό θα ήταν κάτι τέτοιο για μια μικρή εταιρεία σπορ αυτοκινήτων όπως η δική του. Είπε λοιπόν στον αδημονούντα Gregory ότι αν ήθελε να φτιάξει ένα «πλατινένιο» 100-6, θα έπρεπε να εγγυηθεί ότι θα το πουλήσει κιόλας. Τελικά, ο Gregory βρήκε αγοραστή στο πρόσωπο του αυτοκινητικού δημοσιογράφου της Daily Express, Basil Cardew, που θα το ήθελε ως το μεγάλο βραβείο για ένα διαγωνισμό που έτρεχε εκείνο τον καιρό στην εφημερίδα του. Με τη συμφωνία να κλείνει πάνω από ένα μεγάλο ποτήρι μπύρα, όπως όλες οι καλές βρετανικές συμφωνίες, ο Healey και η ομάδα του καταπιάστηκαν με την «Goldie».

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Triumph Spitfire 4 (Mk I) 1962-1965

Το αυτοκίνητο που προέκυψε ήταν αδιαμφισβήτητο και αναπόφευκτο αγκίστρι για κάθε επισκέπτη του Earls Court. Κάθε κομμάτι της εξωτερικής διακόσμησης, με άλλα λόγια τα χρώμια που ήταν μπόλικα στα αυτοκίνητα της εποχής και δη στα σπορ, επιχρυσώθηκε στα 24 καράτια: Από τις «συρμάτινες» ζάντες, μέχρι τα μπεκ του πλυστικού συστήματος του παρμπρίζ, ακόμη και καθαριστήρες έγιναν λες και είχαν βγει από χρυσοχοείο. Μέχρι και το κλειδί επιχρυσώθηκε και πήγαινε αντάμα με ένα μασίφ χρυσό 24άρι μπρελόκ, ομοίωμα του αυτοκινήτου. Το τιμόνι και η λαβή του λεβιέ κατασκευάστηκαν από ελεφαντόδοντο, ενώ οι ενθέσεις στα καθίσματα, η πλάτη της καμπίνας και τα ταπέτα ήταν φτιαγμένα από γούνα Mink. Οτιδήποτε άλλο δεν ήταν από Mink, χρυσό ή ελεφαντόδοντο, ντύθηκε με δέρμα κινέζικου κατσικιού.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Triumph TR3 1955-1962

Το αυτοκίνητο δόθηκε στην Daily Express, η οποία στη συνέχεια το έδωσε στο νικητή, ο οποίος αργότερα το πούλησε. Το αυτοκίνητο συνέχισε να αλλάζει χέρια κάμποσες φορές πριν καταλήξει αποθηκευμένο για πολλά χρόνια στη Βρετανία, για να ανακαλυφθεί εκ νέου και να αποκατασταθεί. Και τώρα έρχεται να δημοπρατηθεί από τον οίκο RM Sotheby’s στη δημοπρασία «New York Icons». Ο οίκος εκτιμά ότι η τιμή που θα πιάσει είναι ανάμεσα στις $350.000 και $550.000 -τεράστιο ποσό για Healey, αναλογιστούμε ότι ένα BN6 Roadster του 1958 σε κατάσταση Concours έχει ελάχιστα πάνω από 100 χιλιάδες δολάρια.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ FACEL VEGA 1954-1964

Ο συλλέκτης που θα το αγοράσει είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι θα του συμπεριφερθεί ως μουσειακό κομμάτι, περνώντας την υπόλοιπη ζωή του σε κάποια αίθουσα. Δεν θεωρούμε καν ότι είναι ένα αυτοκίνητο για να κάνει κάποιος βόλτα, καθώς η επιχρύσωση κινδυνεύει και από το παραμικρό πετραδάκι. Θα το παρακολουθήσουμε στις 6 Δεκεμβρίου που γίνεται η δημοπρασία, καθώς είμαστε περίεργοι να δούμε πού θα κάτσει τελικά η τιμή του.

[Πηγή RM Sotheby’s, Hemmings]

Γιάννης Κουτσουφλάκης

Φανατικός του αυτοκινήτου από τα μικράτα του, ανακάλυψε τον ειδικό Τύπο στα 10 με ένα τεύχος του Αuto Εξπρές το ’72. Η ερασιτεχνική ενασχόλησή του με τη δημοσιογραφία του αυτοκινήτου ξεκίνησε γράφοντας στο μηνιαίο έντυπο της σχολής του στη Γαλλία το ’85. Και έγινε βιοποριστική το ’89. Σπούδασε ναυτιλιακά, έχει μεταπτυχιακό τίτλο στη «διαχείριση καταστάσεων κρίσης και ανθρώπινη συμπεριφορά», του αρέσει η ιστιοπλοΐα, το κυνήγι, τα κλασικά αυτοκίνητα… Kαι με τρία παιδιά, έστω τα δύο φοιτητές, τρέχει και δεν φτάνει… DRIVE-σπίτι, σπίτι-DRIVE τα τελευταία 24 χρόνια, μέχρι που έκανε το DRIVE, σπίτι!