Ο Sebastian Ogier σφράγισε τον τίτλο των Οδηγών, τον πέμπτο της καριέρας του, τερματίζοντας στην 3^η θέση. Ο Elfyn Evans πήρε την πρώτη νίκη της καριέρας του με το Fiesta της DMACK. Και η M-Sport του Malcom Wilson γίνεται η πρώτη ιδιωτική ομάδα που παίρνει τίτλο Κατασκευαστών στο WRC. Στα μούτρα των εργοστασίων, μάλιστα.

Το Ράλι Ουαλίας ήταν αποδείχτηκε ένας εξαιρετικός αγώνας για την DMACK καθώς το νέο της λάστιχο φάνηκε ότι ταιριάζει απόλυτα στις συνθήκες. Ο Evans το αξιοποίησε στο μέγιστο βαθμό από την αρχή, περνώντας επικεφαλής από το πρωί της Παρασκευής. Αυτή τη φορά δεν είχαμε δράματα, όπως πέρσι στην Πολωνία, όταν ένα κλατάρισμα στέρησε από την DMACK (τότε το Fiesta οδηγούσε ο Tanak) την πρώτη της νίκη. Ή λάθη, όπως στην Αργεντινή νωρίτερα φέτος, όταν και πάλι τα λάστιχα της DMACK αποδείχτηκαν εξαιρετικά, ειδικά την πρώτη μέρα. Και ο Evans οδήγησε υπέροχα, μέχρι τη στιγμή που αγχωμένος, ακούμπησε ελαφρά σε μια στενή γέφυρα χάνοντας δύο δευτερόλεπτα. Τα οποία ήταν αρκετά για να πάρει τη νίκη με διαφορά μόλις μισό δευτερόλεπτο ο δεύτερος μέχρι εκείνη τη στιγμή Neuville.

Ο Evans και ο συνοδηγός του Dan Barritt είχαν προβάδισμα που έφτασε σχεδόν ως το ένα λεπτό στα μέσα του αγώνα. Από εκεί και μετά ακολούθησαν συντηρητικό ρυθμό προστατεύοντας αυτό το πλεονέκτημα,  επιτρέποντας να μειωθεί στα 37,3” στην καρό σημαία.

Αν και η κόντρα για την κορυφή δεν ήταν ποτέ έντονη, αντίθετα αυτή για το πρωτάθλημα είχε μεγάλη αγωνία. Ο Thierry Neuville και ο Ott Tanak έπρεπε να σκοράρουν τουλάχιστον οκτώ περισσότερους βαθμούς από τον Ogier για να δώσουν παράταση στη μάχη του τίτλου ως την Αυστραλία. Ο Neuville ξεκίνησε άσχημα αλλά συνήλθε γρήγορα και μάζεψε τη διαφορά το Σάββατο, ενώ ο Ogier δεν είχε καλό ρυθμό και είχε πέσει πίσω και από τον Tanak. Αλλά η ομίχλη στις βραδινές Ε.Δ. του Σαββάτου έφερε τα πάνω κάτω. Οι Neuville και Tanak έχασαν πολύ χρόνο, με αποτέλεσμα από την δεύτερη και 3^η θέση να πέσουν στην 3^η και 6^η, αντίστοιχα.



Ο Ogier βγήκε από το δρόμο με αποτέλεσμα ένα κλατάρισμα και μετά έπρεπε να αγωνιστεί στην τελευταία Σαββατιάτικη Ε.Δ. με πρόβλημα στα φρένα (ένας τροχός δεν φρέναρε καθόλου). Παρόλα αυτά, πετυχαίνοντας ένα «οδηγικό θαύμα» όπως το περιέγραψε ο ίδιος, κατάφερε να ολοκληρώσει τη μέρα του δεύτερος. Ο Neuville πήρε πίσω τη δεύτερη θέση την Κυριακή και έκανε μια μικρή διαφορά, αλλά ήξερε ότι αυτό δεν ήταν αρκετό όσο ο Ogier δεν έπεφτε πιο πίσω στην κατάταξη.

Οι Latvala, Mikkelsen και Tanak πλησίασαν τον Ogier, μόλις 7,5” χώριζαν αυτή την 4άδα μπαίνοντας στην τελευταία Ε.Δ. Ο Γάλλος πίεσε όσο χρειαζόταν για να πάρει την 3^η θέση και τους δύο βαθμούς της Powerstage για να κλειδώσει και τον φετινό τίτλο. Για την τιμή των όπλων, ο Neuville έκανε το καθήκον του κερδίζοντας την Powerstage. O Mikkelsen άρπαξε στην προτελευταία Ε.Δ. την 4^η θέση από τον Latvala, με διαφορά μόλις 0,5”. Ο Latvala είχε βάλει τον εαυτό του και την Toyota στην διεκδίκηση μιας θέσης στο βάθρο με την ηρωική του οδήγηση στην ομίχλη, το βράδυ του Σαββάτου.

Ο Tanak στα τελευταία μέτρα της Powerstage άφησε το γκάζι ώστε να διασφαλίσει ότι ακόμη κι αν ο Ogier δεν πίεζε θα έπαιρνε βαθμό. Ακόμη κι έτσι ωστόσο τερμάτισε στην έκτη θέση. Και ήταν ο δικός του τερματισμός που σφράγισε τον τίτλο των Κατασκευαστών για την Μ-Sport. Τον πρώτο της ομάδας μετά το 2007 και κυρίως τον πρώτο ως ιδιωτική ομάδα. Τα τηλεοπτικά πλάνα έδειξαν έναν εμφανέστατα συγκινημένο Malcom Wilson να πανηγυρίζει κλαίγοντας αμέσως μετά τον τερματισμό του Εσθονού, συγκρατημένα είναι η αλήθεια αφού ακόμη έπρεπε να περιμένει να δει τον Ogier να εξασφαλίζει το πρωτάθλημα Οδηγών άρα και το ντάμπλ. Και τον Evans να κερδίζει την πρώτη του νίκη.

Παρότι είχε ασκήσει κριτική στη Citroen για την απόφαση να μην κάνει δοκιμές στην Ουαλία ενόψει του αγώνα, αλλά στην Γαλλία, ο Meeke ήταν 3^ος στο πρώτο μέρος του αγώνα. Ένα μικρό λάθος το Σάββατο, και μια μισοσπασμένη πτέρυγα τον έθεσαν εκτός διεκδίκησης μιας θέσης στο βάθρο.



Η Hyundai που κατέβασε στη Μ. Βρετανία τέσσερα αυτοκίνητα, σε μια προσπάθεια να διεκδικήσει τον τίτλο Κατασκευαστών, τελικά μόνο τον Neuville και τον Mikkelsen είδε στη ράμπα τερματισμού. Ο Paddon χάθηκε στην ομίχλη, έχοντας γενικότερα αργό ρυθμό όλο το τριήμερο. Ο Dani Sordo έχασε πολύ έδαφος στην ομίχλη και τερμάτισε 10^ος στην τελευταία του εμφάνιση για το 2017, πίσω από τον Esapekka Lappi, ο οποίος δεν βολεύτηκε ποτέ στο Toyota Yaris WRC. Ο Juho Hanninen είχε σύγκρουση με αχυρόμπαλα και εγκατέλειψε στον τελευταίο του αγώνα με την ομάδα της Toyota. Στην Αυστραλία η ομάδα θα πάρει δύο αυτοκίνητα μόνο, ενώ του χρόνου η μεταγραφή του Tanak στην Toyota τον αφήνει χωρίς τιμόνι.

Ο Hanninen ήταν το μόνο αυτοκίνητο που δεν επέστρεψε με Rally2. Ο Craig Breen έκανε χρήση του κανονισμού μετά την έξοδο που είχε την Παρασκευή και από την 36^η θέση τερμάτισε 15^ος. Με Rally2 επέστρεψε και ο Mads Ostberg ο οποίος όλο το τριήμερο είχε προβλήματα με τα ηλεκτρικά που είχαν σαν αποτέλεσμα δυσλειτουργία του κεντρικού διαφορικού, με αποτέλεσμα απρόβλεπτη οδική συμπεριφορά για το Fiesta του.

Πηγή Autosport

ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΡΑΛΙ ΟΥΑΛΙΑΣ ΜΕTA ΤΗΝ Ε.Δ.21 (POWER STAGE):

POS	#	DRIVER	TIME	DIFF PREV	DIFF 1ST
1.	3	E. EVANS	2:57:00.6	-	-
2.	5	T. NEUVILLE	2:57:37.9	+37.3	+37.3
3.	1	S. OGIER	2:57:45.8	+7.9	+45.2
4.	6	A. MIKKELSEN	2:57:50.4	+4.6	+49.8
5.	10	J. LATVALA	2:57:50.9	+0.5	+50.3
6.	2	O. TÄNAK	2:58:02.9	+12.0	+1:02.3
7.	9	K. MEEKE	2:58:21.1	+18.2	+1:20.5
8.	4	H. PADDON	2:59:16.9	+55.8	+2:16.3
9.	12	E. LAPPI	2:59:47.1	+30.2	+2:46.5
10.	16	D. SORDO	3:00:51.1	+1:04.0	+3:50.5
11.	31	P. TIDEMAND	3:07:12.2	+6:21.1	+10:11.6
12.	32	E. CAMILLI	3:09:06.6	+1:54.4	+12:06.0
13.	41	T. CAVE	3:09:15.5	+8.9	+12:14.9
14.	49	D. BOGIE	3:09:48.3	+32.8	+12:47.7
15.	8	C. BREEN	3:09:59.3	+11.0	+12:58.7
16.	46	J. NORDGREN	3:11:16.2	+1:16.9	+14:15.6
17.	38	G. GREENSMITH	3:11:44.3	+28.1	+14:43.7
18.	50	M. EDWARDS	3:12:12.0	+27.7	+15:11.4
19.	81	M. AASEN	3:12:39.8	+27.8	+15:39.2
20.	37	P. LOUBET	3:12:45.8	+6.0	+15:45.2