To 1945, οι Σοβιετικοί είχαν στα χέρια τους και μάλιστα τσάμπα το γερμανικό μηχανισμό κατασκευής αυτοκινήτων της ζώνης κατοχής που θα έπαιρνε κρατική υπόσταση στο όνομα της DDR- Deutsche Demokratische Republik.

Στα εργοστάσια του Eisenach (BMW) και του Zwickau (Auto Union/DKW), η παραγωγή ξανάρχισε με δύο μοντέλα: Το EMW (προπολεμικό αντίγραφο BMW) και το IFA, εξέλιξη ενός πρωτοτύπου του 1940 του μικρού DKW, που προαλειφόταν για αντίπαλος του Σκαθαριού της VW. Αυτό το προσθιοκίνητο αυτοκινητάκι με δίχρονο μοτέρ κάτω από καπό, θα μπορούσε να λογιστεί ο πατέρας του Trabant.

Το αυτοκίνητο ενός (άλλου) λαού
Η ανατολικογερμανική βιομηχανία αυτοκινήτου βρισκόταν ακόμη σε εμβρυακό στάδιο και μόλις το 1956 πήρε νέα διάσταση με την ομαδοποίηση των διαφόρων κατασκευαστών σε μία και μόνη κρατική κοινοπραξία, την IFA. Το προϊόν-φάρος της κοινοπραξίας αυτής ήταν το Trabant (δορυφόρος στα γερμανικά), ένα μικρό αμαξάκι με το ίδιο δίχρονο μοτέρ του πρωτοτύπου του 1940 κάτω από το καπό.

Με το φιλόδοξο στόχο να προχωρήσει σε εξαγωγές, η IFA αποφάσισε να εκμοντερνίσει το Trabant, το 1964, με επικεφαλής τον εμπνευστή του δρα Werner Lang. Παίρνοντας την ονομασία «601» και με την παρακμιακή σιλουέτα που «επέβαλλαν» τα ανατολικοευρωπαϊκά προϊόντα της εποχής, το μοτέρ ανέβηκε σε ισχύ από τα 18 στα 26 άλογα. Το ρεζερβουάρ, τοποθετημένο κάτω από τον λιλιπούτειο κινητήρα, εξοικονομούσε χρήματα από την κατασκευή, μιας και δεν χρειαζόταν τρόμπα βενζίνης. Η μίξη λαδιού βενζίνης γινόταν διά της… βαρύτητας.


O δρ. Werner Lang, o πατέρας του Trabbie, πέθανε πλήρης ημερών, σε ηλικία 92 ετών, τον Ιούλιο του 2012

Με αδρές γεωμετρικές γραμμές, με αέρα εγγλέζικο εμπρός που θύμιζε Hillman, «ζωντανά» κοψίματα πίσω, συνδυασμένα με κάθετα φώτα, το Trabant 601 μαρτυρούσε την έμπνευση του από τα αυτοκίνητα της αυγής του ’60.

Το Trabant βασιζόταν σε χαλύβδινο μονόκοκ (!) με όλη την καροσερί, τα φτερά, τις πόρτες και τους προφυλακτήρες φτιαγμένους από Duroplast. Το Duroplast ήταν ένα σκληρό πλαστικό (παρόμοιο με τον βακελίτη) κατασκευασμένο από ανακυκλωμένα υλικά: Απορρίμματα από βαμβάκι από τη Σοβιετική Ένωση και ρητίνες φαινόλης από τη βιομηχανία βαφής της Ανατολικής Γερμανίας. Έτσι το Trabant ήταν το πρώτο αυτοκίνητο με αμάξωμα από ανακυκλωμένο υλικό. Το Trabant ήταν το δεύτερο αυτοκίνητο που χρησιμοποίησε το Duroplast, ύστερα από τον πρόγονό του, το Zwickau P70, που κατασκευάστηκε από το 1954-1959.

Ελαφρύ, με χαρακτηριστική απλότητα στην κατασκευή και καθησυχαστική στιβαρότητα, το Trabant ήταν ο ορισμός του βασικού μέσου μετακίνησης. Και το κατάφερνε… ολοκληρωτικά: Οικονομικό φινίρισμα, απλοϊκό ταμπλό και ασθματικό σε απαιτητικό δρόμο ή κόντρα στον αέρα. Και η 30ετής επιτυχημένη πορεία του δεν το διέψευσε. Ακόμη κι αν χρειαζόταν να περιμένεις δέκα χρόνια για να πάρεις το Trabant σου, ακόμη κι αν δεν υπήρχε άλλη εναλλακτική. Διά μέσου των δεκαετιών, το 601 δέχτηκε πρόσθετη φροντίδα ειδικά στην καμπίνα του με τις εκδόσεις S και De Luxe, με καλύτερες επενδύσεις στο σαλόνι και καθίσματα πιο αναπαυτικά. Το ταμπλό σε πείσμα των αναβαθμίσεων όμως παρέμεινε φτωχό.

Για να αποκτήσουν ένα Trabant, οι αγοραστές στην Ανατολική Γερμανία θα έπρεπε να μπουν σε μια λίστα, με χρόνο αναμονής που εξαρτιόταν από την εγγύτητα της κατοικίας τους στο Βερολίνο, την πρωτεύουσα. 

Στο δρόμο, το Trabant στεκόταν ανάλογα της κλίμακάς του. Με λιλιπούτειες επιδόσεις και ευαίσθητη συμπεριφορά που δεν τη βοηθούσε το βαρύ και ανακριβές τιμόνι.

Μέσα σε καπνούς και «πρ-πρ» από τους τετραχρονισμούς, το Trabant αντιπροσώπευε ό,τι περιπέτεια επιτρεπόταν στους Ανατολικογερμανούς, από τη Βαλτική έως την Κριμαία. Και ύστερα, μια ωραία μέρα, το Νοέμβριο του 1989, αποφασίστηκε να μπει τέλος στην καριέρα του… μαζί με το Τείχος.

Το Trabant 601 με μια ματιά
Κινητήρας Δικύλινδρος, δίχρονος σε σειρά
Κυβισμός 594 cc
Ισχύς 26 PS
Τελική ταχύτητα 100 km/h
Παραγωγή 2.860.214 αυτοκίνητα (1964-1990)
Τιμή σήμερα Από €1.000