Drive Legends: Dino 246GTS 1969-1974

Drive Legends: Dino 246GTS 1969-1974

Όσο κι αν το όνομα, τότε και τώρα, προσπαθεί να μας παραπλανήσει, η 246 GT/GTS, σε πείσμα των κυλίνδρων και των επικριτών της, ήταν μια πραγματική Ferrari.

Για τους πιο παλιούς, μια 250GTO ήταν «η Ferrari». Για τους νεότερους της εποχής, μια 246GT έτρεχε στα όνειρά τους.

«Τα άλογα τραβούν την άμαξα, δεν την σπρώχνουν!». Αυτή ήταν η (αρχική) φιλοσοφία του Enzo Ferrari, σχετικά με τη θέση που έπρεπε να έχει ό κινητήρας στο αυτοκίνητο. Αν και αυτό είχε κυρίως να κάνει με τα αυτοκίνητά του στη Formula 1, ήταν και o αρνητικός τρόπος που είδε την πρόταση του μάρκετινγκ της εταιρίας του σχετικά με την παραγωγή της 206GT, που σύντομα μετονομάστηκε σε 246GT και GTS.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή για να δούμε πώς έμεινε στην Ιστορία ένα από τα πιο χαρακτηριστικά σχήματα της Ferrari, που ποτέ δεν έγινε Ferrari!

Για το μοτέρ τα κάνεις όλα
Όλα άρχισαν γύρω από έναν κινητήρα και την ανάγκη της Ferrari να αποκτήσει ένα μοτέρ, αρκούντως ανταγωνιστικό για τους αγώνες της F2, στις αρχές της δεκαετίας του ’60.

Ο γιος του Enzo, ο Dino, πρώτος οραματίστηκε την κατασκευή ενός κινητήρα V6 για τον σκοπό αυτό και το σχέδιο ανατέθηκε στον σπουδαίο μηχανικό Vittorio Jano.

Δυστυχώς, ο Dino πέθανε πολύ μικρός και δεν πρόλαβε να δει την πρότασή του να υλοποιείται. Ούτε και την κατάκτηση του τίτλου της F1 με τη θρυλική Ferrari 156 Sharknose, με οδηγό τον Phill Hill το 1961 και κινητήρα βασισμένο στα σχέδια αυτά.

Το πρόγραμμα όμως προχώρησε, ο κινητήρας κατασκευάστηκε, αλλά η παραγωγική ικανότητα της Ferrari την εποχή εκείνη δεν επέτρεπε την παραγωγή των 500 μονάδων που απαιτούσαν οι κανονισμοί για την ομολογκασιόν του μοτέρ. Ο Enzo ήρθε σε συμφωνία με τη Fiat, η οποία κατασκεύασε και τοποθέτησε τον κινητήρα στα FIAT Dino, ανεβάζοντας τελικά τον κυβισμό στα 2.000 κυβικά.

Με τον τρόπο αυτό κάλυψαν την ανάγκη για τους αγώνες, αλλά δόθηκε και η αφορμή για την κατασκευή ενός πιο προσιτού σπορ αυτοκινήτου. Στόχος του ήταν να αντιμετωπίσει και τον εκ του Βορρά κίνδυνο που άκουγε στο όνομα Porsche 911 αλλά και τις υποδεέστερες, κατά τον Enzo , Jaguar και Mercedes-Benz.

Οι φήμες διίστανται
Η πρόταση που έγινε στον Enzo αφορούσε ένα διθέσιο αυτοκίνητο με τον κινητήρα V6 στη μέση, 2.000 κυβικά και τιμή ανάλογη της 911.

Φήμες λένε ότι, αν και οικονομικά η πρόταση ήταν απόλυτα σωστή, ο Ferrari δεν αποδέχτηκε την εικόνα του νέου αυτοκινήτου με το μικρό αυτό κινητήρα, που κατά τη γνώμη του μείωνε το πρεστίζ της εταιρίας. Γι’ αυτό και το όνομα Ferrari δεν τοποθετήθηκε ποτέ στο αυτοκίνητο. Άλλοι πάλι λένε ότι στη μνήμη του γιού του, που ήταν το μόνο που αγαπούσε περισσότερο από τα αυτοκίνητά του, αποφάσισε να ονομάσει το αυτοκίνητο Dino και να ξεκινήσει μια παραγωγή σπορ, μικρών αυτοκινήτων αποκλειστικά με αυτό το όνομα.

Πού ακριβώς βρίσκεται η αλήθεια, λίγη σημασία έχει. Το γεγονός είναι ότι η 206 GT, με 2.000 κυβικά και η 246GT ή GTS με τα 2.400 κυβικά, ήταν οι πρώτες Ferrari που πούλησαν σημαντικά και απέφεραν οικονομικά οφέλη που μέχρι τότε ήταν άγνωστα στην εταιρία!

Το αυτοκίνητο, ως Dino 206GT, παρουσιάστηκε στην Έκθεση Αυτοκινήτου του Τορίνο το 1966. Φορούσε 6κύλινδρο μοτέρ δύο λίτρων –εξ ου και το «206»- σχεδιασμένο από τη Ferrari, αλλά κατασκευασμένο από τη FIAT. Με το αλουμινένιο αμάξωμα σχεδιασμένο από το μόνιμο –σχεδόν- σχεδιαστή των Ferrari, Pininfarina, το αυτοκίνητο ταρακούνησε το αυτοκινητικό γίγνεσθαι της εποχής. Σε μια προσπάθεια διαχωρισμού της μπράντας, το διαφημιστικό της εποχής ανέφερε για την Dino, «εντυπωσιακή σχεδόν όπως μια Ferrari». Πολλοί πιστεύουν ότι αυτό ήταν ένα από τα πολλά κόλπα μάρκετινγκ του Commendatore!

To ατσάλινο, σωληνωτό σασί που ήταν ντυμένο με φουσκωμένα εμπρός φτερά, σε συνδυασμό με τις κολόνες υποστήριξης του πίσω παρμπρίζ, τα καμπυλωτά πίσω φτερά και την κατάληξη της ουράς στο κοφτό duck style, όλα χαρακτηριστικά του σχεδιασμού Pininfarina, ήταν αδύνατο να αφήσουν αδιάφορο το κοινό αυτής της κατηγορίας.

Χωρίς να καταφύγουν σε εξώκοσμες λύσεις που θα ανέβαζαν το κόστος σε υψηλό επίπεδο, οι άνθρωποι της Ferrari κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα αυτοκίνητο που ουσιαστικά δεν ξεπεράστηκε ποτέ. Ως παράδειγμα της φιλοσοφίας αυτής αναφέρουμε το γεγονός ότι οι πανέμορφες ζάντες Campagnolo Bertone που επιλέχτηκαν για την Dino 206, τις έβρισκε κάποιος και σε άλλα μοντέλα του Gruppo Fiat της εποχής, ακόμα και για αγωνιστική δράση!

Στην αρχική έκδοση, ο αλουμινένιος δίλιτρος V6 απέδιδε 180 ίππους. Γι’ αυτό φρόντιζε η αναπνοή του μοτέρ, με διπλούς επικεφαλής εκκεντροφόρους, τρία διπλά καρμπιρατέρ καθέτου ροής της Weber, καθώς και η σχετικά υψηλή σχέση συμπίεσης 9,6:1. Το κιβώτιο ήταν 5τάχυτο, χειροκίνητο, με κοντές τις πρώτες σχέσεις για επιτάχυνση και μακριά την 5η για τελική ταχύτητα που άγγιζε τα 245 km/h.

Περισσότεροι ίπποι, περισσότερο βάρος
Ο δίλιτρος κινητήρας παρέμεινε στην παραγωγή μέχρι το 1969, οπότε και αντικαταστάθηκε από τον ισχυρότερο 2,4λιτρο που απέδιδε 195 ίππους και το αυτοκίνητο ονομάστηκε 246. Παράλληλα, και κατά το πρότυπο της 911 Targa, παρουσιάστηκε και η έκδοση με αφαιρούμενη οροφή, με τα χαρακτηριστικά στην ονομασία GTS, όπου το S αντιστοιχούσε στο Spyder.

Αν και ισχυρότερος, ο νέος κινητήρας είχε να αντιμετωπίσει μεγαλύτερο βάρος που προερχόταν από την αλλαγή υλικού, τόσο στο αμάξωμα όσο και στον κινητήρα, αφού τα ελαφρά μέταλλα αντικαταστάθηκαν από το ατσάλι και το σιδερένιο μπλοκ αντίστοιχα.

Παράλληλα μεγάλωσε και το μεταξόνιο για να δοθεί περισσότερος χώρος στην καμπίνα των επιβατών, με αποτέλεσμα το βάρος να αυξηθεί κατά 180 kg σε σχέση με την 206. Οι επιδόσεις ήταν εξαιρετικές με 0-100 km/h στα 5,5”, τελική κοντά στα 250 km/h και με την αξία γύρω στις 5.900 στερλίνες, την τοποθετούσε σε μια κατηγορία λίγο ακριβότερη από τις 911S που ήταν και ο άμεσος ανταγωνιστής της.

Το αυτοκίνητο ήταν ένα αριστούργημα και οι πωλήσεις το απέδειξαν περίτρανα με 4.000 περίπου μονάδες. Έμεινε στην παραγωγή μέχρι το 1974 και ο διάδοχός του, η Dino 308GT4, διά χειρός Bertone αυτή τη φορά, δεν έτυχε της ανάλογης αναγνώρισης και ούτε έμεινε στην Ιστορία.

Πολλοί και διάσημοι ήταν ανάμεσα στους ευτυχείς ιδιοκτήτες των 246, με τον Keith Richards των Rolling Stones να είναι ένας από αυτούς με μια ασημένια 246 GT στην κατοχή του. Αλλά και η παρουσία της στην τηλεοπτική σειρά The Persuaders (1971) που στα χέρια του Tony Curtis, μία κόκκινη 246GT ανταγωνιζόταν την κίτρινη Aston Martin DBS του… άσπονδου φίλου Roger Moore.

Αν και υπάρχουν αρκετά αυτοκίνητα σήμερα στην αγορά, η ιδιαιτερότητα του μοντέλου το κάνει περιζήτητο από τους συλλέκτες, ανεβάζοντας την τιμή για τα καλά κομμάτια ακόμα κι στις €500.000. Πιο αναλυτικά, σήμερα στην αγορά των κλασικών αυτοκινήτων μια Dino 206GT του 1967 σε κατάσταση «Concours» στοιχίζει 730.000 ευρώ, ενώ μια 246 GT του 1969 μόλις… 360 χιλιάρικα. Αν βέβαια προτιμάτε μια ανοιχτή 246 GTS του 1972 θα πρέπει να εκταμιεύσετε ούτε λίγο ούτε πολύ τουλάχιστον 400.000 ευρώ.

Στο Ελληνικό Μουσείο Αυτοκινήτου εκτίθεται μια κόκκινη GTS του 1974, αγορασμένη σε δημοπρασία από τον ΟΔΔΥ, σε τιμή πολύ πιο πάνω από την τιμή εκκίνησης, αποκατεστημένη στα υψηλά στάνταρ του μουσείου.

H Dino 246GT με μια ματιά
Περίοδος παραγωγής 1969-1974
Παραγωγή 3.761 (κουπέ και σπάιντερ)
Αμάξωμα Διθέσιο
ΠΛΑΙΣΙΟ
Τύπος Ατσάλινο, σωληνωτό
Ανάρτηση εμπρός Ανεξάρτητη, ελικοειδή ελατήρια, διπλά ψαλίδια
Ανάρτηση πίσω Ανεξάρτητη, ελικοειδή ελατήρια, διπλά ψαλίδια
Αμορτισέρ Υδραυλικά, τηλεσκοπικά
ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ
Τύπος 135 CS
Τοποθέτηση Στη μέση, εγκάρσια
Υλικό Σιδερένιο μπλοκ, αλουμινένια κυλινδροκεφαλή
Κύλινδροι  V6, 65 μοιρών
Διάμετρος x διαδρομή 92,5 x 60 mm
Χωρητικότητα 2.419 cc
Σχέση συμπίεσης 9,0:1
Χρονισμός Δύο βαλβίδες στον κύλινδρο, δύο διπλοί εκκεντροφόροι επικεφαλής
Τροφοδοσία Τρία καρμπιρατέρ Weber 40 DCN F/7
Ανάφλεξη Ένα μπουζί ανά κύλινδρο, πολλαπλασιαστής
Λίπανση Αντλία λαδιού, υγρό κάρτερ
Ψύξη Υγρόψυκτο
Ηλεκτρικό σύστημα 12V
Ισχύς 195 PS @ 7.600 rpm
Ροπή 22,9 kgm @ 5.500 rpm
ΜΕΤΑΔΟΣΗ
Κίνηση Πίσω
Κιβώτιο Χειροκίνητο 5 ταχύτητες+όπισθεν, όλες συγχρονισμένες.
ΣΥΣΤΗΜΑ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗΣ-ΦΡΕΝΑ
Φρένα εμπρός-πίσω Δίσκοι 270 mm- δίσκοι 251 mm
Τιμόνι Ατέρμονας κοχλίας
ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ-ΒΑΡΗ
Διαστάσεις 4.235x1.703x1.143 mm
Μεταξόνιο 2.340 mm
Μετατρόχιο εμπρός/πίσω 1.372/1.346 mm
Ρεζερβουάρ 65 lt
Πορτμπαγκάζ 300 lt
Βάρος 1.080 kg
Λάστιχα εμπρός/πίσω 205/70 VR14
Ζάντες 6,5J x14”, αλουμίνιο, Campagnolo
ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ
0-100 km/h 7,1”
0-120 km/h 17,5”
0-200 km/h 31,6”
0-400 m 15,4”
0-1.000 m 27,5”
Τελική ταχύτητα 235 km/h
Κατανάλωση 12,5 lt/100 km
TIMH
Τιμή σήμερα €360.000

Ακολουθήστε το DRIVE στο Google News και τα Social Media
 

Google NewsFacebookTwitterInstagramYouTube