Αν και στους οδηγούς αρέσει η βροχή, είναι σίγουρο ότι η λιακάδα που φώτισε τελικά την Κυριακή 12 Μαρτίου την πίστα των Μεγάρων βοήθησε στην διεξαγωγή του πρώτου γύρου του φετινού RMC. Απλοποίησε τα πράγματα για τους μηχανικούς, διευκόλυνε το έργο των κριτών, ενθάρρυνε τους θεατές να κατέβουν στην πίστα και να απολαύσουν το θεάμα.

Άλλωστε, στους αγώνες καρτ και ειδικότερα στο Rotax Max Challenge οι συγκινήσεις δεν λείπουν. Οπότε δεν περιμένουμε τη βροχή για να δούμε συναρπαστικούς αγώνες.

Micro Max
Απόλυτος κυρίαρχος του αγώνα ήταν ο Γιώργος Καλιφατίδης (σασί Tony). Έχοντας πλέον αρκετή εμπειρία και αφού δούλεψε μεθοδικά τον χειμώνα με τον Γιάννη Αντωνιάδη και τον Μπάμπη Ζώγκο, οδήγησε με αυτοπεποίθηση και ταχύτητα. Έκανε τον πρώτο χρόνο στις κατατακτήριες και νίκησε και στους τρεις αγώνες, με μεγάλη διαφορά, κάνοντας μάλιστα τον ταχύτερο γύρο και στα τρία σκέλη. Στον Γ’ τελικό, αυτό που καθορίζει το βάθρο, ακυρώθηκε μετά από ένσταση για τεχνικά θέματα και έτσι η καρό σημαία πήγε στον Ανδρέα Σπανό της Praga Zahos Karting (σασί Praga).



Από τα υπόλοιπα παιδιά, ξεχώρισαν ο Νίκος Λύκος (Chatzis Racing Team, σασί Tony) και οι Γιάννης Περιστεράς και Σπύρος Τσιμιδάκης (Maitos Kosmickart, σασί Kosmic). Έδωσαν όμορφες μάχες, δυνατές αλλά δίκαιες, πλασαρίστηκαν σε θέσεις βάθρου και έδειξαν ότι θα πρωταγωνιστήσουν στη συνέχεια. Ο Γιώργος Καφαντάρης ήταν επίσης μαχητικός (σασί Formula K) και έδειξε δείγματα σπουδαίας ταχύτητας. Αλλά ήταν και άτυχος. Καλές εντυπώσεις άφησε στον πρώτο του αγώνα ο Αλέξανδρος Παπαευθυμίου (PRT, σασί Tony) που έκανε 5^ο χρόνο στις κατατακτήριες και πολέμησε στους αγώνες διεκδικώντας προσπεράσματα από πιο έμπειρα παιδάκια.

Junior Max
Μάχης για δύο και συγκεκριμένα για τους Διονύση Λιβέρη (σασί Tony) και Χρήστο Ντέκα (Dekas Racing Team, σασί Tony). Ο Κωνσταντίνος Κομνηνός (Speed Force, σασί Exprit) ήταν το τρίτο πρόσωπο, αλλά υστερούσε ελαφρώς σε ταχύτητα και στα τρία σκέλη.

Ο Λιβέρης είχε την pole. Μετά από λίγη πίεση στους πρώτους γύρους του Α’ σκέλους, άνοιξε μια διαφορά την οποία κράτησε ως το τέλος. Ο Ντέκας προς τα μέσα του αγώνα έδειξε ότι θα μπορούσε να πλησιάσει, πράγμα που τελικά δεν έγινε. Ίσως γιατί δεν έβλεπε μόνο μπροστά αλλά είχε το μυαλό του και πίσω, στον Κομνηνό.



Στον δεύτερο τελικό η μονομαχία Λιβέρη – Ντέκα ήταν σκληρή. Άλλαξαν πολλές φορές θέση με εντυπωσιακά προσπεράσματα στην παρατεταμένη γρήγορη αριστερή στροφή της πίστας, μπροστά στα pits. Και ενώ φαινόταν ότι ο Ντέκας θα νικήσει, ο Λιβέρης δεν το έβαλε κάτω. Σε μια επίθεση στον τελευταίο γύρο ακούμπησαν. Ο Ντέκας εγκατέλειψε και ο Λιβέρης τιμωρήθηκε με ποινή για πρόκληση σύγκρουσης. Έτσι τη νίκη πήρε ο Κομνηνός με δεύτερο τον Θάνο Ξηνταβελόνη (Zorri Motorsport, σασί BirelArt).

Στον τρίτο τελικό οι Λιβέρης και Ντέκας εκκινούσαν τελευταίοι. Έφτασαν γρήγορα, μαζί, στις θέσεις 3 και 4, πίσω από τους Κομνηνό και Ξηνταβελόνη που οδηγούσαν τον αγώνα. Ο Ξηνταβελόνης δεν έδειξε να αμύνεται ιδιαίτερα στον Ντέκα, πράγμα που προσπάθησε να κάνει με σθένος στον Λιβέρη. Χωρίς επιτυχία όμως, αφού η αντίσταση κάμφθηκε μετά από έναν μόλις γύρο. Έτσι, όταν ο Ντέκας έμπλεξε σε μονομαχία με τον Κομνηνό, ο Λιβέρης ήταν εκεί για να το εκμεταλλευθεί και να τους περάσει και τους δύο. Στη συνέχεια άνοιξε μάλιστα και διαφορά από τον Ντέκα, παίρνοντας μία εμφατική νίκη.

Senior Max
Επανεμφάνιση και απόλυτη επικράτηση για τον Νίκο Ιωάννου (Kartworks, σασί Tony). Εκκινώντας από την pole κράτησε τη θέση του στην πρώτη στροφή με ψυχραιμία και άνοιξε μια μικρή διαφορά που διατήρησε ως το τέλος. Το ίδιο ακριβώς σκηνικό επαναλήφθηκε και στα δύο επόμενα σκέλη, χωρίς ποτέ να απειληθεί.

Ο περσινός πρωταθλητής Χρήστος Σαγανάς με νέα ομάδα και καρτ (Zorri Motorsport, σασί BirelArt) δεν είχε την ταχύτητα στην οποία μας έχει συνηθίσει τα τελευταία χρόνια. Είχε έντονη πίεση από τον εξαιρετικά γρήγορο και μαχητικό Σκεπετζάκη (Chatzis Racing Team, σασί FA) και οι δυο τους άλλαξαν πολλές φορές θέση, με εντυπωσιακά προσπεράσματα. Ο Σαγανάς εγκατέλειψε στον Γ’ τελικό από κομμένη αλυσίδα, ενώ το ίδιο πρόβλημα είχε και στον Α’ τελικό, ακριβώς την ώρα που πέρναγε την γραμμή του τερματισμού. Χάνοντας έτσι την 2^η θέση την οποία πήρε ο Σκεπετζάκης για πέντε εκατοστά.



Ξεχώρισε επίσης ο Χρίστος Παπαχριστόπουλος της Praga Zahos Karting (σασί Praga) με μία 3^η και δύο τέταρτες θέσεις, αλλά και την δεύτερη στην κατηγορία άνω των 32 ετών. Ο νικητής της γενικής είναι επίσης... Master.
Ο αδιαφιλονίκητος νικητής ωστόσο, ο άνθρωπος της ημέρας, ήταν ο Παναγιώτης Παρασκευόπουλος (Saganas Team, σασί TiBi). Με αναπηρία στα κάτω άκρα, ο Παναγιώτης αγωνίστηκε με τρομερή σωματική και ψυχική δύναμη. Οδήγησε εξαιρετικά και αποδείχθηκε ένας κάθε άλλο παρά εύκολος αντίπαλος. Έδωσε μάχες, το απόλαυσε και τερμάτισε και τα τρία σκέλη με ασφάλεια. Η παρουσία του κοσμεί την πίστα και τους αγώνες.

DD2 Max
Η μάχη της κορυφής εξελίχθηκε σε υπόθεση των Χρήστου Οικονόμου (Speed Force, σασί Exprit), Φίλιππου Καλέση (PRT, σασί Tony) και του Θανάση Χαντζόγλου (Chatzis Racing Team, σασί Tony) που προέρχεται από τα εξατάχυτα. Με αυτή τη σειρά ολοκλήρωσαν τις κατατακτήριες δοκιμές.

Οι τρεις τους έδωσαν μάχες που κρατούσαν την πίστα όρθια, με την ανάσα κομμένη, και στα τρία σκέλη. Με εντυπωσιακά προσπεράσματα στα φρένα για τις φουρκέτες αλλά και περάσματα στην γρήγορη αριστερή στροφή της πίστας μπροστά στα pits. Προσπεράσεις που πέρα από ικανότητα θέλουν και… φαντασία. Χωρίς αντιαθλητικά τζαρτζαρίσματα, στο τέλος κάθε σκέλους αντάλλασαν συγχαρητήρια και απολάμβαναν το χειροκρότημα.



Δύσκολα μπορούσες να ξεχωρίσεις κάποιον και να πεις ότι άξιζε κάτι περισσότερο από τους υπόλοιπους. Το ίδιο λένε άλλωστε και τα αποτελέσματα, με τους τρεις οδηγούς να κερδίζουν από ένα σκέλος. Βαθμολογικά, κάτι παραπάνω κερδίζει ο Καλέσης με δύο δεύτερες θέσεις.

Από τους υπόλοιπους ξεχώρισε για την ταχύτητά του ο Ζερβός (Kartworks, σασί Gilllard) όσο δούλευε το μοτέρ του, δηλαδή μόνο στο Α’ σκέλος. Πολύ ανταγωνιστικός στην επανεμφάνισή του, αφού πέρσι δεν έκανε αγώνες, ο Σωτήρης Παπαχρήστου (Chatzis Racing Team, σασί Tony), κερδίζοντας δύο φορές την πρώτη θέση στην υποκατηγορία DD2 Master. Άλλος ένας οδηγός με τεράστια εμπειρία, ο Θοδωρής Εδιπίδης, βρέθηκε στο grid μετά από δύο και πλέον χρόνια απουσίας και έδειξε ότι η τέχνη δεν ξεχνιέται.