Φέρετρα τα μονοθέσια της Lotus

Φέρετρα τα μονοθέσια της Lotus

Λίγο πριν σκοτωθεί, ο Jochen Rindt με μια ανατριχιαστική επιστολή εξέφραζε στον Colin Chapman την αγωνία για την ζωή του μέσα στην εύθραυστη Lotus.

Η Formula 1  ήταν ανέκαθεν επικίνδυνη. Κι αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ, όσο ασφαλή κι αν γίνονται χρόνο με τον χρόνο τα μονοθέσια και οι πίστες, αλλά και οι διαδικασίες διαχείρισης κρίσεων στην ροή του αγώνα.

Το απρόβλεπτο θα είναι πάντα στοιχείο των Grand Prix, όπως διάφορα συμβάντα μας θυμίζουν κάθε τόσο με τον άσχημο τρόπο. Πιο πρόσφατο παράδειγμα, το ατύχημα που οδήγησε εν τέλει στον θάνατο του Jules Bianchi. Παρόλα αυτά, αν σήμερα θεωρούμε την F1 επικίνδυνη, κάποτε οι πιλότοι έμοιαζαν… αναλώσιμοι και η αξία της ανθρώπινης ζωής πολύ μικρή. Τις δεκαετίες του ’60 και του ’70 κυρίως, το σπορ λειτουργούσε σαν ρωμαϊκή αρένα.



Η επιτυχία στην F1 ήταν ανέκαθεν υπόθεση ομαδική. Ένας συνδυασμός των δεξιοτήτων των σχεδιαστών και μηχανικών που δημιουργούν το αυτοκίνητο, με τις ικανότητες των οδηγών που ρισκάρουν πολλές φορές και την ίδια τους την ζωή αναζητώντας το όριο.

Ο Γερμανοαυστριακός Jochen Rindt ήταν ένα γνήσιο ταλέντο. Ήρεμη δύναμη, ταχύτατος, έξυπνος, με έμφυτη ικανότητα να χαράζει στρατηγική μέσα στον αγώνα, ανάλογα με την εξέλιξή του. Αυτές του οι ικανότητες του είχαν δώσει τη νίκη ακόμη και στον 24ωρο αγώνα LeMans, στο τιμόνι της Ferrari 250 LM. Όταν πήγε στην ομάδα F1 της Lotus ο Colin Chapman έδωσε στον Rindt ένα αυτοκίνητο νικητή. Και εκείνος το αξιοποίησε με τον καλύτερο τρόπο, μέχρι… θανάτου.



Είναι γνωστή η φιλοσοφία του Chapman, σύμφωνα με την οποία το τέλειο μονοθέσιο ήταν αυτό που θα κατέρρεε μόλις περνούσε την γραμμή τερματισμού. Αν άντεχε έστω και έναν γύρο παραπάνω, σήμαινε ότι ήταν βαρύτερο από όσο έπρεπε, άρα όχι  όσο γρήγορο θα μπορούσε. Τα αυτοκίνητα του άλλωστε εξελίσσονταν συνέχεια. Και τον πρώτο καιρό της αεροδυναμικής εξέλιξης, οι πειραματισμοί συχνά οδηγούσαν σε άσχημες εξόδους και συγκρούσεις. Στην περίπτωση του Rindt όμως, τα περισσότερα από τα ατυχήματα δεν οφείλονταν σε δικά του λάθη αλλά σε αστοχίες διαφόρων μηχανικών μερών του μονοθεσίου. Αυτή ήταν και η αιτία του ατυχήματος που του κόστισε την ζωή στη Monza το 1970. Αστοχία στο εμπρός δεξί φρένο.

Περίπου έναν χρόνο πριν το θάνατό του, μετά από ένα ακόμη ανατριχιαστικό ατύχημα στην πίστα Montjuic της Βαρκελώνης, όταν κατέρρευσε ξαφνικά η πίσω πτέρυγα στο μονοθέσιό του, ο Rindt επέστρεψε στο σπίτι του στην Γενεύη. Και πριν ακόμη συνέλθει από τις παρενέργειες του ατυχήματος, ενώ περίμενε από τους Ελβετούς γιατρούς μια δεύτερη γνώμη για την κατάσταση της υγείας του και το σοβαρό χτύπημα που είχε δεχτεί στο κεφάλι ώστε να αποφασίσει την συμμετοχή του ή όχι στους επερχόμενους αγώνες σε Indy και Monaco, έστειλε στο αφεντικό του Colin Chapman μια επιστολή.


Ολόκληρη η επιστολή του Jochen Rindt προς τον Colin Chapman


Η φωτογραφία για την οποία κάνει λόγο ο Rindt στην αρχή της επιστολής του, από το ατύχημα στην Βαρκελώνη

«Αγωνίζομαι στην Formula 1 πέντε χρόνια και έχω κάνει ένα μόνο λάθος, όταν έπεσα πάνω στον Chris Amon στο Clermont Ferrand. Και είχα μόλις ένα ατύχημα στο Zandvoort, από δικό μου λάθος, επειδή έχασα μια ταχύτητα», έλεγε ο Jochen Rindt. «Η κατάσταση αυτή άλλαξε άρδην από την στιγμή που ήρθα στην Lotus. Σου θυμίζω το ατύχημα στο σιρκουί Levin (στη Ν. Ζηλανδία, αγώνας του πρωταθλήματος Tasman Series που γίνονταν στη Ν. Ζηλανδία και στην Αυστραλία), στο Eifel και τώρα στην Βαρκελώνη». Και συνέχιζε ο Rindt: «Μπορώ να οδηγήσω στο όριο μόνο όταν νιώθω αυτοπεποίθηση, όταν έχω εμπιστοσύνη στο αυτοκίνητο. Για την ώρα έχω ελάχιστη και φοβάμαι ότι σύντομα δεν θα έχω απολύτως καμία εμπιστοσύνη στο μονοθέσιό μου. Ειλικρινά, τα αυτοκίνητά σου είναι τόσο γρήγορα που θα μπορούσαμε άνετα να προσθέσουμε μερικά κιλά για να ενισχύσουμε κάποια αδύναμα σημεία και να είμαστε πάλι οι ταχύτεροι».

Λίγο αργότερα, στα τέλη του 1970, ο Rindt ανακηρύχθηκε ο πρώτος μετά θάνατον παγκόσμιος πρωταθλητής στην F1. Οι εμπειρογνώμονες βρήκαν ότι οι προστατευτικές μπαριέρες ήταν κακώς τοποθετημένες. Ο μεγάλος φόβος του Rindt ήταν ο απεγκλωβισμός από ένα φλεγόμενο μονοθέσιο. Και για αυτό συνήθιζε να μην δένει το κάτω στέλεχος της ζώνης πέντε σημείων. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να γλιστρήσει κάτω από την ζώνη, και η μπαριέρα να τον βρει στον λαιμό και όχι στο κράνος.

Πηγή: Petrolicious

Ακολουθήστε το DRIVE στο Google News και τα Social Media
 

Google NewsFacebookTwitterInstagramYouTube