Lamborghini 400GT 1966-1968

Lamborghini 400GT 1966-1968

Σβήνοντας τις αισθητικές αστοχίες της πρώτης Lambo, αυτής που έδωσε υπόσταση το 1963 στη φιλοδοξία του Ferruccio, η 400GT δήλωνε ήδη με την παρουσία της την ωριμότητα της νέας φίρμας.

Στην αυγή της δεκαετίας του ’60, ο Ferruccio Lamborghini ήταν ήδη ένας άνθρωπος πετυχημένος. Αναφερόμενη ως παράδειγμα, η επιτυχής βιομηχανική δραστηριότητά του τιμάτο κι από αυτήν ακόμη την Ιταλική Δημοκρατία.

Επέτρεπε ακόμη, σε αυτόν το γιό ενός αγρότη να υποκύπτει στο πάθος του για τις ωραίες μηχανές. Κάνοντας λοιπόν αυτό που ήξερε καλύτερα σε εκείνη την εποχή, επικέντρωσε την προσοχή του στην κατασκευή του ιδανικού GT, καθώς κι αυτή η ίδια η Ferrari τον απογοήτευε. Θρασύς ή χωρίς να συνειδητοποιεί σε ποιον μιλούσε, δεν δίστασε μέρος από την κριτική του να τη γνωστοποιήσει στο Μοντενέζο γείτονά του και, όπως ήταν αναμενόμενο, να «απολακτιστεί» σκαιά. Έξαλλος από αυτή την απαξίωση, ο Lamborghini αποφάσισε απλώς εκείνος να το κάνει καλύτερα…  

Η μεγάλη απείθεια
Η μεγάλη οικονομική επιφάνεια του Lamborghini μπορούσε να του παρέχει τα μέσα για την πραγμάτωση της φιλοδοξίας του. Την άνοιξη του 1963, μέσα σε ελάχιστους μήνες, στήθηκε ένα υπέρ-μοντέρνο εργοστάσιο στα περίχωρα της Modena, στη Sant’Agata Bolognese. Έξι μήνες αργότερα, η πρώτη Lamborghini θα γινόταν μια από τις βεντέτες του Salone di Torino. Και αν το μοτέρ V12 απαιτούσε το σεβασμό όλων, η φορτωμένη φιγούρα του αμαξώματος που είχε σχεδιάσει ο Franco Scaglione ήταν πολύ κοντά στην ανωνυμία, όπως και η παρουσίαση κάπως άτεχνη.

Έτσι, αυτό αντικατοπτρίστηκε και στην εμπορική πορεία του αυτοκινήτου, με μόλις 13 κομμάτια να πουλιούνται το 1964. Την επόμενη χρονιά, οι ατέλειες της 350GT προοδευτικά εξαφανίστηκαν. Η σιλουέτα της σοβαρά βελτιωμένη από τον Οίκο Touring θα γινόταν εφεξής σαφώς πιο ομοιογενής. Εν τω μεταξύ, στην Sant’Agata, είχαν ήδη κατασκευάσει 23 κομμάτια 350GT με μια μεγαλωμένη έκδοση του υφιστάμενου V12 στα τέσσερα λίτρα που προοριζόταν για το βελτιωμένο αυτοκίνητο. Τα πειραματικά αυτά μοντέλα ονομάστηκαν 400GTs.

Η νέα Lamborghini 400GT στόχο είχε να γίνει ένα πραγματικό grand tourer 2+2. Έτσι ήρθε  στην Touring με την εντολή να χωρέσει δύο θέσεις πίσω, διαφυλάσσοντας παράλληλα τις γοητευτικές αναλογίες της 350 GT. Αυτό επέφερε σχεδόν κάθε κομμάτι του πετσώματος να είναι καινούργιο, παρά την ομοιότητά του με το προηγούμενο μοντέλο. Επιπλέον, το υπέροχο 12κύλινδρο μοτέρ σχεδιασμού Bizzarini με τα έξι διπλά Weber φόρεσε το δικό της 5άρι σασμάν, πιο μανιτζέβελο και πιο ήσυχο από το αντίστοιχο ZF της 350GT. Οι αλλαγές περιέλαβαν φυσικά και τις ανεξάρτητες αναρτήσεις, προκειμένου να ανταποκριθούν στα 200 επιπλέον κιλά που θα καλούνταν να κουβαλήσουν. Και αυτό δεν ήταν παρά μία μόνο φάση.

Το 1966, η Lamborghini λανσάρησε στο Σαλόνι της Γενεύης την 400GT. Στενά συνδεδεμένη με τη γεννήτορά της, την 350GT, ξεχώριζε από τα διπλά εμπρός φανάρια και, κυρίως, από τον 4λιτρο V12 που έκρυβε κάτω από τα καπό. Ένα μοτέρ που ανέβαζε μέγιστη ισχύ στα 330 άλογα και διακρινόταν για τη γλυκύτητα και ελαστικότητα της λειτουργίας του, κάτι που δεν συνέβαινε με την προηγούμενη έκδοση.
Εξαιρετικά γρήγορη, η 400GT έπαιζε στα ίσια τις Ferrari σε τελική ταχύτητα, αλλά μπορούσε να περηφανεύεται ότι στο δρόμο πατούσε καλύτερα από αυτές. Ατού που της χάριζαν οι πιο μοντέρνες αναρτήσεις σε σχέση με τα μηχανήματα του Maranello.

Mε τελική ταχύτητα 260 m/h, και τη συναρπαστική ηχητική υποστήριξη του V12 ήταν ένα από τα ταχύτερα GT της εποχή της. Επιβλητική και παρότι βαριά (1.300 kg), η 400GT παρέμενε στιβαρή και ζωντανή στο δρόμο, με δυνατά και ακούραστα φρένα. Η καμπίνα ήταν λιτή, με καλή παρουσίαση και ντυμένη με ανώτερα υλικά. Από την άλλη, το μεγάλο ξύλινο τιμόνι δυσκόλευε στη γρήγορη οδήγηση.

Αυτά τα ποιοτικά χαρακτηριστικά αποτέλεσαν πετυχημένη σπορά στο εμπορικό πεδίο. Μέσα σε ένα μόλις χρόνο, το 1967, πουλήθηκαν 147 κομμάτια. Ωστόσο το μέλλον της είχε ήδη σφραγιστεί. Εξ αιτίας της εκποίησης της Touring, η 400GT «έμεινε χωρίς ρούχα». Από την άνοιξη του 1968 εξαφανίστηκε από τους καταλόγους της Lamborghini, παραχωρώντας τη θέση της στην ολοκαίνουργια Islero.

Στην αγορά των κλασικών αυτοκινήτων μια 400GT του 1966, ’67 ή ’68 στοιχίζει σε κατάσταση «Concours» 700.000 ευρώ.

Η 400GT με μια ματιά
Κινητήρας 12 κύλινδροι σε V
Κυβισμός 3.929 cc
Ιπποδύναμη 330 PS
Τελική ταχύτητα 260 km/h
Κατασκευή 147 αυτοκίνητα
Τιμή σήμερα €700.000
 

Ακολουθήστε το DRIVE στο Google News και τα Social Media
 

Google NewsFacebookTwitterInstagramYouTube