Την πιθανότητα η ΕΕ να ζητήσει νέο τρόπο μέτρησης για τις εκπομπές CO₂, αρχής γενομένης από το 2017. H ΕΕ πιέζει να αντικατασταθεί το υφιστάμενο τεστ New European Drive Cycle (NEDC) που μετρά της εκπομπές CO₂ και την κατανάλωση των νέων μοντέλων με το ακριβέστερο World Light Vehicle Test Procedure (WLTP) που χορηγείται από τα Ηνωμένα Έθνη.

Το WLTP ικανοποιεί με τη μεθοδολογία του τις σύγχρονες συνθήκες μετακίνησης, σε αντίθεση με το NEDC που εφαρμόστηκε στη δεκαετία του ’70, αρχικά για να μετρά τα οξείδια του αζώτου (NOx), με τη μέτρηση του CO₂ και της κατανάλωσης να προστίθενται αργότερα. Οι τεχνικές και κυκλοφοριακές παραδοχές του ’70 προφανώς και σήμερα είναι τελείως ξεπερασμένες. Αν θα θέλαμε να κάνουμε μια σύγκριση με τον πραγματικό κόσμο, όπως έκανε το βελγικό περιβαλλοντικό γκρουπ Transport & Environment, θα ανακαλύπταμε ότι οι σημερινές επίσημες μετρήσεις NEDC που ανακοινώνουν οι κατασκευαστές για την κατανάλωση και τις εκπομπές CO2 είναι κατά μέσο όρο 23% χαμηλότερες  από τις πραγματικές.



Μια τέτοια αλλαγή θα σήμαινε ότι οι περισσότεροι κατασκευαστές θα έπρεπε να επενδύσουν γενναία για να πετύχουν την αποδοτικότητα των αυτοκινήτων που επιβάλλουν οι ήδη θεσπισμένες αντιρρυπαντικές διατάξεις για τα επόμενα χρόνια. Η Exane BNP Paribas εκτιμά ότι οι μετρήσεις προδιαγραφών WLTP θα μπορούσαν να επιβαρύνουν το κόστος αγοράς του αυτοκινήτου περίπου 1.000 ευρώ ανά μονάδα. Κόστος-βόμβα στην αγορά των μαζικών αυτοκινήτων, αν αναλογιστούμε ότι αναζητούνται τρόποι για να μειωθεί το κόστος λίγες εκατοντάδες ευρώ για να ενθαρρυνθούν οι καταναλωτές.  

Για το λόγο αυτό, οι κατασκευαστές επιθυμούν η εφαρμογή του μέτρου να καθυστερήσει μέχρι το 2020, όπως δήλωσε ο Norbert Reithofer, διευθύνων σύμβουλος της BMW, στην παρουσίαση των οικονομικών αποτελεσμάτων 2013 της γερμανικής εταιρείας, τον περασμένο Μάρτιο.



Για να κατανοήσουμε το μέγεθος της αλλαγής, αρκεί να διαβάσουμε τον αναλυτή της Exane BNP Paribas, Stuart Pearson που, παρουσιάζοντας το WLTP, ανέλυσε ότι πολλοί κατασκευαστές θα χρειαστεί να μειώσουν μέχρι και τα διπλά CO₂ από αυτά που υπολόγιζαν και προγραμμάτιζαν. Και αυτό με τη σειρά του θα κοστίσει στην αυτοκινητοβιομηχανία δισεκατομμύρια.

«Ο νέος κύκλος δοκιμής θα οδηγήσει τις μετρούμενες εκπομπές σε αύξηση 20% σε σχέση με τις μετρήσεις NEDC», είπε ο Pearson. »Και με την παραδοχή ότι η τεχνολογία μείωσης CO₂ στοιχίζει €30/g, το συνολικό κόστος της ευρωπαϊκής αυτοκινητοβιομηχανίας θα ανέλθει στα €11 δισ. –υπολογίζοντας 14,3 εκατ. αυτοκίνητα τις πωλήσεις του 2020», έγραψε ο Pearson σε αναφορά του στις 7 Απριλίου.

»Αυτό θα επιβαρύνει την τιμή κάθε αυτοκινήτου κατά μέσο όρο με το τεράστιο ποσό των €800, κάτι που καταλαβαίνετε τι σημαίνει για τα αυτοκίνητα της».

Έτσι, οι κατασκευαστές όπως η Renault, PSA/Peugeot-Citroën και η Fiat, των οποίων το περιθώριο κέρδους είναι πιθανά κάτω και από το οριακό κόστος αντοχής θα πληγούν πολύ περισσότερο από τους Γερμανούς κατασκευαστές, αναφέρει ο Pearson. Αλλά από την άλλη θα υπάρξουν και κερδισμένοι. Προμηθευτές και κατασκευαστές συστημάτων που κάνουν τα αυτοκίνητο πιο αποδοτικά, όπως η Continental, η Plastic Omnium και η Faurecia θα κάνουν χρυσές δουλειές, καθώς ανοίγει διάπλατα το επιχειρηματικό πεδίο τους, λέει η Exane BNP Paribas.

Μια τέτοια κατάσταση θα έδινε μεγαλύτερο διασκελισμό στα ηλεκτρικά και στα επαναφορτιζόμενα υβριδικά αυτοκίνητα, αλλά και θα δημιουργούσε μεγάλη ύφεση στις πωλήσεις αυτοκινήτων ντίζελ, καθώς εκτός από τις εκπομπές CO₂ θα ανέβαιναν και οι εκπομπές NOx.

[Πηγή Automotive News Europe]