Βλέπεις παρέες από νέα παιδιά να κάθονται σε μια καφετέρια με τις ώρες και να μην μιλούν μεταξύ τους. Απλά ο καθένας κοιτά με τις ώρες την οθόνη του κινητού του και από καιρού εις καιρόν δείχνει κάτι στον διπλανό του. Στο τέλος, φεύγουν και αν τους ρωτήσεις θα σου πούν “ήπια καφέ με τους κολλητούς και περάσαμε τέλεια¨.

Μόνος σου τον ήπιες τον καφέ μεγάλε, αλλά ακόμη δεν το έχεις καταλάβει.

Η τρέλα της σύνδεσης στο διαδίκτυο έχει περάσει πλέον και στα αυτοκίνητα: Συνδεσιμότητα τη λένε. Πρέπει να είσαι on line ακόμη και αν πας στη γωνία για ψώνια. Πρέπει να μπορείς να βλέπεις τα mails και τα sms  στην οθόνη του αυτοκινήτου σου όταν οδηγείς.

Γιατί; Γιατί αυτή είναι η τάση της εποχής. Σωστό ή λάθος δεν έχει καμία σημασία. Σημασία έχει να έρθει ο νεός πελάτης στο μαγαζί και να αγοράσει και για να το πετύχεις αυτό, η οθόνη στη μέση του ταμπλό πρέπει να είναι έγχρωμη, να μεγαλώνει έκδοση με την έκδοση (φτάσαμε να έχουμε tablet  ολόκληρα εγκατεστημένα εκεί) και να φιλοξενεί όλο και περισσότερες λειτουργίες και εφαρμογές. Η συμβατότητα της συγκεκριμένης οθόνης με androit και ios μετρά περισσότερο πλέον πολλές φορές και από το 0-100 που ψάχναμε παλιά. Ή για να είμαστε πιο δίκαιοι ένα… καλό ταμπλέτ στην κεντρική οθόνη μπορεί να σε κάνει να παραβλέψεις πολλές από τις… παραδοσιακές αξίες της αυτοκίνησης.

Στη λογική “ο πελάτης έχει πάντα δίκιο” οι αυτοκινητοβιομηχανίες ποντάρουν πλέον στην εξάρτησή μας από το διαδίκτυο, το facebook, το twitter, κτλ. Καλά κάνουν! Να πουλήσουν θέλουν και δίνουν στο πόπολο αυτό που ζητά. Όμως πού πήγαν οι παραδοσιακές τους αξίες; Ξαφνικά έρχονται δεύτερες;

Η χαρά της οδήγησης μπερδεύεται με την ανάγκη (;) για συνδεσιμότητα και κάπου εκεί η επαφή με την οθόνη αφής και τα apps μπορεί να προκαλέσει και άλλες πιο… οδυνηρές επαφές.  ΟΚ, υπάρχουν ασφαλιστικές δικλείδες, αλλά δεν μου βγάζεις από το μυαλό ότι οι περισσότεροι δεν έχουμε έστω και μια φορά χαζέψει προσπαθώντας να ρυθμίσουμε κάτι στην οθόνη του ταμπλό.

Για να μην παρεξηγηθούμε: Δεν λέω να μείνουμε στους περιστροφικούς διακόπτες της δεκαετίας του ’60. Αυτό που λέω είναι πως κάποια πράγματα, την ώρα που οδηγούμε πρέπει να τα ξεχνάμε. Ή να τα μεταθέτουμε για λίγο αργότερα. Δεν χάθηκε ο κόσμος βρε αδελφέ αν δεις τα sms σου και τα mail σου όταν φτάσεις στον προορισμο σου. Ούτε πρέπει να επιλέγεις αυτοκίνητο με μόνο κριτήριο το μέγεθος της οθόνης στο ταμπλό. Υπάρχουν και άλλα κριτήρια πολύ πιο ουσιαστικά.