Πόσα τουβλάκια έχει το jenga;

Πόσα τουβλάκια έχει το jenga;

Αλήθεια ποια είναι τα κριτήρια που ορίζουν ένα αυτοκίνητο ως premium και πόσα πραγματικά είναι αυτά που τα καλύπτουν, πολλές φορές και με το παραπάνω;

Μια φορά και έναν καιρό ήταν τρεις Γερμανοί. 
Οι δύο ήταν γείτονες εκεί στη Βαυαρία και ο άλλος λίγο πιο βόρειος, στη Στουτγάρδη.
Αυτοί οι τρεις λοιπόν, για κάποιο ανεξήγητο λόγο, διεκδίκησαν και πήραν τον «τίτλο» του  premium κατασκευαστή.
 
Και λέμε «ανεξήγητο» όχι διότι δεν το άξιζαν -κάθε άλλο- αλλά διότι υπήρχαν και άλλοι οι οποίοι για κάποιο λόγο που μόνον αυτοί ξέρουν, είχαν οικιοθελώς τρόπον τινά απεμπολήσει το δικαίωμα να διεκδικήσουν και αυτοί να μπουν στο συγκεκριμένο κλαμπ. 
 
Οι καιροί όμως άλλαξαν και κάποιοι κατάλαβαν ότι το κλαμπ δεν είναι και τόσο κλειστό, χώρια που τα κριτήρια εισόδου δεν ήταν πια και τόσο δύσκολα να επιτευχθούν. 
Κάπως έτσι, δειλά στην αρχή, πιο επιθετικά στη συνέχεια, ξεκίνησε το γκρέμισμα ενός μύθου που μας ταλαιπώρησε για χρόνια. 
 
Το πρώτο βήμα στην αμφισβήτηση ήταν αυτά καθαυτά τα κριτήρια. Πώς οριοθετείται για παράδειγμα ότι το τάδε αυτοκίνητο είναι premium και το δείνα δεν είναι;
Από την ποιότητα; Από τα υλικά; Από τη συναρμογή και την γενικότερη προσεκτική δουλειά που γίνεται στο εργοστάσιο; Ή από τις καινοτόμες τεχνολογίες που αυτά ενσωματώνουν;
Πλέον στις μέρες μας, δεν είναι μόνον οι τρεις Γερμανοί που έχουν όλα τα παραπάνω.
 
Ύστερα ήρθαν οι έρευνες για την ικανοποίηση των πελατών να ανατρέψουν όλα όσα πιστεύαμε. Κάποια premium βρέθηκαν πολύ πίσω στην κατάταξη σε σχέση με κάποια «δευτεροκλασάτα», την ώρα που τα crash tests ήρθαν και αυτά με τη σειρά τους να αφαιρέσουν ένα ακόμη τουβλάκι από το jenga που έχτιζαν τόσα χρόνια οι θιασώτες της «θεωρίας των τριών».
 
Για να γίνουμε πιο σαφείς. Audi, BMW, Mercedes, σαφώς και είναι τρεις από τους κορυφαίους, πρωτοπόρους, ποιοτικούς και ό,τι άλλο θέλετε κατασκευαστές. Αλλά δεν είναι (πλέον) μόνον αυτοί. 
Σε τι υπολείπεται για παράδειγμα η Volvo στη νέα της εποχή που ζούμε τα τελευταία χρόνια;
Γιατί όταν λέμε premium οι περισσότερα ξεχνάμε τη Jaguar ή την Land Rover στα SUV;
Γιατί αποκλείουμε το γεγονός πως κάποιος υποψήφιος αγοραστής ενός μεσαίου SUV τύπου BMW X1 ή Audi Q3 δεν θα φλερτάρει έντονα και με το Peugeot 3008;
Αν η Alfa Romeo Giulia αποδειχθεί τόσο ποιοτική όσο καλή είναι στο δρόμο, γιατί να μην είναι η εναλλακτική στη λίστα κάποιου που αναζητά ένα πολύ καλό sedan; 
Kαι γιατί να μην ισχύσει το ίδιο για την επερχόμενη Stelvio;
Τέλος ας μας πει κάποιος, είναι ή δεν είναι premium ένα Lexus;
 
Για να κλείσουμε και προς αποφυγήν παρεξηγήσεων: Ναι, οι Γερμανοί άνοιξαν το δρόμο σε πολλά. Ναι, οι Γερμανοί σε πολλές περιπτώσεις απλά «δεν παίζονται». Αλλά πλέον δεν είναι μόνοι τους στο γήπεδο. Η κατηγορία (αυτή των λεγόμενων 
premium) απέκτησε πάγκο, παίκτες δηλαδή καλούς και δυνατούς, που μπορούν ανά περίπτωση να είναι έως και καλύτεροι των παραδοσιακών...
Βέβαια η αξία των παραδοσιακών δεν κινδυνεύει να χλομιάσει. 
Αυτό όμως που λέμε είναι πως το jenga δεν έχει μόνον τρία τουβλάκια...  
 
Η κατηγορία (αυτή των λεγόμενων premium) απέκτησε πάγκο, παίκτες δηλαδή καλούς και δυνατούς, που μπορούν ανά περίπτωση να είναι έως και καλύτεροι των παραδοσιακών...

Ακολουθήστε το DRIVE στο Google News και τα Social Media
 

Google NewsFacebookTwitterInstagramYouTube